|
een verzameling humor |
|
Kees van Kooten heeft uit de wereldliteratuur de, volgens hem, beste korte humoristische verhalen verzameld en die vervolgens zelf vertaald. De wereldliteratuur betekent in dit geval dat vooral de Amerikaanse humoristen zeer ruim vertegenwoordigd zijn, en dan met name de subtiele humor die we nog steeds in The New Yorker kunnen vinden. Van Kooten noemde de verzameling "Mijn Plezierbrevier", en merkwaardig genoeg ademen zijn vertalingen dezelfde lichte oubolligheid uit als die titel. Dat is des te merkwaardiger omdat Koot altijd een onderscheid maakte tussen "leuk doen" en "natuurleuk". De meeste schrijvers in dit boekje zijn onder die laatste categorie te vangen, maar de vertaling doet regelmatig nogal geforceerd leuk aan. Nu is het zo, dat de Amerikaanse en Engelse humor vaak lastig te vertalen is, maar van Kooten gebruikt een knustaaltje dat bijna gedateerd aandoet.
Toch is het boek een aanrader. Om te beginnen is
het een lekker in de hand liggend gebonden boekje (met leeslint) van bijna
vijfhonderd pagina's. Ten tweede vind je er verhalen die je niet snel ergens
anders in een Nederlandse vertaling zult tegenkomen, en ten derde praat van
Kooten zijn keuze onderhoudend aan elkaar, met aardige extra informatie en
overpeinzingen over humor. Verwacht overigens bij die verhalen geen
dijenkletsers - het gaat hier meer om de humor van de milde glimlach.
|
|