monteverdi

 monteverdi
- a trace of grace
- michel godard
- met steve swallow, guillemette laurens, gavino murgia, bruno helstroffer en fanny paccoud

michel godard

 

 Michel Godard is een Franse tubaspeler die ook de moeilijker oudere instrumenten als het serpent niet uit de weg gaat, en die bovendien niet terugdeinst voor de moeilijkste avantgardistische muziek. Hij speelt zeer regelmatig met iemand als Rabih Abou-Khalil bijvoorbeeld. Toch heeft Godard ook een passie voor de muziek van Monteverdi, en als hij dan de vrije hand krijgt om daar wat mee te doen is het de moeite waard om te gaan luisteren, want Godard maakt overal altijd iets bijzonders van.

Monteverdi wordt hier zeker met respect behandeld, maar ook met de nodige vrijheid. Godard gaat er van uit dat Monteverdi zijn muziek schreef met de nodige vrijheid voor de muzikanten in zijn achterhoofd, en je hoort hier dan ook een verbazingwekkend verfrissende nieuwe aanpak van die muziek, uitgebreid met een aantal composities in de geest van Monteverdi, van de hand van Godard en bassist Steve Swallow.

Als je dan in een compositie van Monteverdi ineens naast de sopraan een keelzanger hoort denk je eerst dat je je vergist, maar je zit wel meteen op het puntje van je stoel en je luistert met aanzienlijk meer aandacht naar deze eeuwenoude muziek dan ooit eerder. Verderop lijkt Monteverdi wel voor een swingend jazzorkest geschreven te hebben, zo soepel en volstrekt vanzelfsprekend gaat de muziek uit zijn tijd over in een saxofoonsolo die geheel van onze tijd is. En je begrijpt meteen Godard's passie voor Monteverdi, want hij brengt de twee werelden hier perfect bij elkaar en laat horen dat Monteverdi muziek schreef die feitelijk volstrekt tijdloos is. En zo zit dit album vol verbazingwekkende momenten. Godard en Monteverdi - een unieke passie, die heeft geleid tot een subliem meesterwerkje van een album, waarin vroege barok en jazz perfect fuseren.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.

 

terug naar de startpagina van moors magazine