|
psychedelica uit de archieven |
|
Harry Smith’s Anthology of American Folkmusic
is de oermoeder van alle compilaties, en waarschijnlijk ook de meest
invloedrijke compilatie ooit. Smith pikte uit zijn 78-toerenverzameling het
beste dat hij kon vinden. Daarna is dat kunstje in ieder geval nog één keer
gelukt met de serie Nuggets, die de mooiste marginale maar toch ijzersterke
nummers uit de jaren zestig verzamelde. En nu verschenen er twee compilaties
die zich concentreren op een van de leukste subcategorieën van de pop in de
jaren zestig: de psychedelica. De muziek is veel luchtiger en leuker dan de
term "psychedelica" doet vermoeden - er wordt gewoon driftig
geëxperimenteerd met nietwesterse instrumenten als de sitar, er worden voor
het eerst samples gebruikt, er worden bandjes achterstevoren afgedraaid,
kortom - niets is te gek. Ah Feel like Acid Ah Feel Like Acid, met de ondertitel "24 American Psychedelic Artefacts from the EMI Vaults komt mooi op tijd met een verzameling psychedelische nummers, voornamelijk uit die, ook muzikaal, avontuurlijke jaren zestig. Op tijd, omdat psychedelica weer terug is in de pop en de freakfolk, en vooral ook omdat dit een hele mooie verzameling is, met niet alleen Captain Beefheart, Kim Fowley, de Quicksilver Messenger Service en de Steve Miller Band, maar ook onbekende bands als de fantastische Fallen Angels. Het opmerkelijke is dat de muziek nog steeds bijzonder vitaal en fris klinkt, en maar heel af en toe een beetje gedateerd. Een aanrader. Realistic Patterns De ondertitel van Realistic Patterns luidt "orchestrated psychedelia from the USA", wat al aangeeft dat deze verzamelaar een wat strenger afgebakend terrein bestrijkt, dat van de psychedelica met orkest, strijkorkest of blaasorkest. Die worden hier overal verrassend goed ingezet, met soms nog een engelachtig koortje als toegift. Maar ook hier muziek waar je heel vrolijk van wordt. En al geeft het echt een tijdsbeeld waarin de hippies uit de jaren zestig opdoemen, toch is de muziek vaak verrassend sterk en tijdloos. En dat heeft weer met kwaliteit te maken. Toch vind je hier maar geen enkele bekende band (behalve misschien The Moon, maar dan toch doordat je er hier over gelezen hebt), maar enkel obscure goudklompjes van bands die soms maar één single maakten, die hier toch maar mooi even aan de vergetelheid ontrukt wordt. Leuke verzameling.
|