Voorouders is de titel van de nieuwe reeks zondagse bijdragen aan dit magazine van Ruud Moors, en in de eerste aflevering gaat hij meteen wel heel erg ver terug in de tijd en onderzoekt daarbij de rol van het toeval.
Het is al weer een hele tijd geleden dat ik horizonschilderijen schilderde – de laatste die ik hier liet zien dateert van juli 2022. Schilderen was vanwege bepaalde fysieke ongemakken een tijd onmogelijk voor me, maar ik ben nu weer op stoom aan het komen, en het eerste horizonschilderij is er ook weer.
Contemporary Sunset # 102
Met mijn abstracte schilderijen doe ik feitelijk hetzelfde als met mijn stempelgrafiek – optische illusies spelen de hoofdrol, alleen voeg ik hier kleur toe. De eerste die je te zien krijgt als je de galerie opent is degene waar je je op moet concentreren, de rest is bijvangst, om het zo maar te zeggen. Neem de tijd.
Holly’s schilderijen – december 2024 no 1
Holly’s stempelgrafiek nummer 6265 werkt het beste staand, dus het derde plaatje als je de galerie binnenstapt. Daar even wat langer blijven kijken tot je ziet waar en hoe je op het verkeerde been wordt gezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6266 is een spel van licht en schaduw dat iets weerbarstiger is uitgevallen, maar als je de tijd neemt valt alles vanzelf op zijn plek. Een beetje afstand nemen helpt daarbij wel.
Het Magieboek van Elfie is een jeugdstrip voor meisjes waar elke stripliefhebber, van welke leeftijd dan ook, enorm van zal kunnen genieten. Drie jonge zussen die hun moeder bij een brand zijn kwijtgeraakt zijn met een Britse dubbeldekker die tot een boekwinkel is omgebouwd op weg door Frankrijk. In het eerste deel zagen we hoe de oudste zus de voogdij kreeg over haar twee jongste zusjes en hoe ze, zeer tegen de zin van haar tante, op weg gingen met de bus. In het tweede deel komen Elfie, Louise en Magda aan in een dorp in de Provence, waar ze een schrijver opzoeken die vroeger met hun moeder bevriend was. Diens typemachine blijkt gestolen en dan gaat Elfie op speurtocht. Spannend en ontroerend goed.
Het Magieboek van Elfie 2 De Provence
De Franse zangeres Enzo Enzo verzamelde vijf jaar lang teksten over troost, verbinding, geloof en schoonheid. Pianiste Hélène Weissenbacher schreef er samen met twee anderen de muziek bij en met celliste Delphine Gosseries maakten ze met zijn drieën een adembenemend mooi album.
Enzo Enzo – Pantoum
Holly’s stempelgrafiek nummer 6262 is een mooi voorbeeld van op-art met een rafelrandje, of, zoals iemand het laatst treffend verwoordde, een oefening in suggestie en bedrog, waarbij je er ook planten in kunt zien en andere zaken. Rustig kijken dus.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6263 is een combinatie van optische illusies en suggestie, met andere woorden een zoekplaatje voor gevorderden, waar je dit keer gezichten in kunt zoeken. Neem er rustig de tijd voor en loop de hele galerie even door.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6264 zit ook weer vol rafelrandjes – daardoor haakt jij ook wat sneller, lijkt het wel. Deze bevat ook wat subtiele onregelmatigheden die het nog wat interessanter maken wat mij betreft. Meditatiekunst voor gevorderden.
Het Lemadi Trio is een free jazztrio dat bestaat uit de altsaxofonist José Lencastre, gitarist Dirk Serries en pianiste Martina Verhoeven. Hun tweede album namen ze op in de homestudio van Serries en Verhoeven in het Belgische Brecht. Het bevat vier stukken die aandachtige beluistering nodig hebben. In deze tijden van Top 2000, Masked Singers en andere muzikale onzin is dat helaas niet zo vanzelfsprekend meer, maat ik zou je toch dringend willen vragen eens wat tijd en aandacht uit te trekken voor deze licht weerbarstige muziek, die nog ouderwets veroverd moet worden, want dan blijkt dit een schitterende groeidiamant te zijn.
Lemadi Trio – Canonical Discourse
Anya woont met haar opa Papoesjka en haar hond Kojak in een land waar het altijd winter lijkt, ergens aan de rand van een magisch bos, en de sprookjesachtige avonturen die Crisse voor haar verzint zijn adembenemend mooi getekend en gekleurd en dat levert nu voor de tweede keer een sublieme jeugdstrip op voor alle leeftijden.
Anya 2 Het huis van de heks.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6261 ziet er in eerste instantie misschien wat chaotisch uit, maar als je gaat inzoomen zul je zien dat dat aardig meevalt.
In 2023 bracht de Italiaanse accordeonist en componist Riccardo Tesi het album La Giusta Distanza – de juiste afstand – uit, zijn corona-album, zou je kunnen zeggen. Dat deed hij met het Elastic Trio en een groot aantal gasten, maar met dat Elastic Trio ging hij vervolgens op tournee, en die bracht hem nu naar Groningen, waar hij dinsdag in de Oosterpoort in een klein zaaltje voor een verbazingwekkend klein publiek optrad. Maar wat een optreden!
Riccardo Tesi & The Elastic Trio – live in de Oosterpoort
De onvoorstelbaar veelzijdige stripmaker Manu Larcenet heeft met zijn nieuwe boek opnieuw bewezen heeft dat hij de absolute grootmeester van de stripkunst is – de Rembrandt of de Goya van de strip, zou je kunnen zeggen. Elke willekeurige pagina van dit honderdzestig pagina’s tellende boek is een meesterwerk op zich. Grijstinten en wat minimale kleurtinten zorgen voor een sfeer die beklemmender is dan de boeken van Cormac McCarthy waar de strip op gebaseerd is.
Manu Larcenet – De Weg – naar het oeuvre van Cormac McCarthy
Holly’s stempelgrafiek nummer 6258 is een spel van optische illusies, en zoals altijd heeft hij wat tijd en aandacht nodig. Je wordt als kijker weer op verschillende manieren op scherp gezet, maar daar moet je uiteraard wel voor open staan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6259 is wat weerbarstiger, maar wat het nog lastiger maakt om er greep op te krijgen is dat er wat vreemde onregelmatigheden in zitten, wat weeffoutjes, zou je kunnen zeggen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6260 is een spel van optische illusies waar je op verschillende manieren naar kunt kijken, maar dat vergt wel opnieuw enige tijd en aandacht.
Trouwe lezers weten het, maar ik vermeld hier toch nog even dat ik al enkele decennia lang voorzitter ben van het anti-december-comité, dus je zult hier geen berichten vinden over sinterklaas of kerst of andere commerciële nonsens die in december plaatsvindt.
Joris Vanvinckenroye is een Belgische bassist die al eerder heeft laten horen dat hij wonderen verricht op zijn contrabas. Op zijn nieuwe album hoor je hem op de contrabas en de viola da gamba, en dit keer concentreert hij zich op herhaling en ritme. Hij gebruikt ook looping en special effectpedalen, waardoor je soms zelfs het gevoel hebt dat je naar een majestueus kerkorgel of een compleet orkest zit te luisteren. De contrabas wordt volledig geëxploreerd, van de diepste zware tonen tot de hoogste, en dit album is dan ook van de eerste tot de laatste noot verbluffend en fascinerend om naar te luisteren – het is een puur genot om Vanvinckenroye op zijn muzikale avonturenreis te volgen.
Joris Vanvinckenroye – Basta! III
Holly’s stempelgrafiek nummer 6255 is een spel van suggestie en bedrog, zoals iemand het onlangs treffend formuleerde. Als je de ogen eenmaal hebt gezien kun je er nog olifanten of gesluierde vrouwen in zien. En het is daarnaast ook gewoon een abstract spel van optische illusies. Neem er in ieder geval even rustig de tijd voor.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6256 kun je ook weer op verschillende manieren bekijken – zie je een verzameling maskers of alleen maar keien? Of is dit voor jou ook enkel een abstract spel van optische illusies?
Holly’s stempelgrafiek nummer 6257 is een beetje weerbarstig, maar als deze eenmaal gaat swingen kun je er geen genoeg van krijgen. Een klein beetje afstand nemen en hem even de tijd gunnen, dan komt hij wel tot leven.
Willem Ritstier is misschien wel de meest veelzijdige stripmaker die we in Nederland kennen, maar zijn leukste creatie is wat mij betreft Elly de Olifant. De verhaaltjes van Elly de Olifant zijn eigenlijk mini-stripverhalen voor de jongste lezers, maar ze zijn zo leuk, en zo goed getekend dat ook volwassenen er enorm veel plezier aan zullen beleven. Dat geldt ook weer voor het vierde deel in de reeks.
Elly de Olifant droomt van een witte kerst
Holly’s stempelgrafiek nummer 6252 heb ik gemaakt met mijn verzameling zwarte stempelkussens, die voor de merkwaardige kleuren zorgen die de sfeer bepalen van dit spel van optische illusies. Neem er wel even uitgebreid de tijd voor, want dat is hij waard.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6253 is iets weerbarstiger, maar zeker niet minder fascinerend – het betekent alleen dat je er nog iets langer en aandachtiger naar zult moeten kijken om er volledig greep op te krijgen. Maar laat je daar vooral niet door ontmoedigen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6254 zou je “op-art met een rafelrandje” kunnen noemen – optische illusies die zich minder gemakkelijk laten vangen en daarna beter blijven haken. Neem er wel even de tijd voor, want het kost even om deze te veroveren.
Als je denkt dat je alles al gehoord hebt op het gebied van vernieuwing binnen de flamenco, luister dan eens naar het laatste album van Melón Jimenez en Lara Wong. Lara Wong is een fluitiste die samen met flamencogitarist Melón Jimenez de flamenco een nieuwe draai geeft die overigens diep in de traditie verankerd zit, want de twee willen met hun aanpak laten zien hoe de flamenco met zijn nomadische wortels van India en Afrika is gereisd om in Andalusië terecht te komen. Het levert een geweldig, fascinerend album op, dat weer eens afdoende bewijst dat grenzen feitelijk niet bestaan.
Melón Jimenez & Lara Wong – Confluencias
Holly’s stempelgrafiek nummer 6249 is een spel van licht en schaduw dat je goed kunt bekijken als je inzoomt. Dan krijg je ook wat sneller greep op het totaalbeeld, dat in eerste instantie misschien wat ongrijpbaar lijkt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6250 is weer een oefening in suggestie en bedrog, waarbij het even kan duren voor je als kijker precies door hebt waar je op het verkeerde been wordt gezet. Inzoomen helpt om sneller greep te krijgen op dit spel van optische illusies.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6251 is weer een spel van suggestie en bedrog, oftewel optische illusies gecombineerd met een zoekplaatje voor gevorderden, waarin verschillende dieren verstopt zitten. Als kijker word je dus op verschillende manieren aan het werk gezet. Neem er rustig de tijd voor.
Ruud’s stokpaardjes aflevering 100 – de honderdste en tegelijkertijd laatste aflevering in deze reeks prikkelende autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors. Volgende week begint hij met een nieuwe reeks, en ik ben al net zo benieuwd als jullie.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6248 is een spel van licht en schaduw en van optische illusies. Neem er de tijd voor, dan zie je steeds meer.
Ik ben door mijn rug gegaan en loop nu als een karikaturaal oud, kromgebogen mannetje voorzichtig door mijn huis te scharrelen. Zelfs op een bureaustoel zitten om deze regels te typen kost moeite. Ik ga weer even de warmte opzoeken dus.
Multi-instrumentalist en componist BJ Baartmans heeft met Wild Verband een superband gevormd, waarmee hij Hollandse Americana maakt van internationaal topniveau. Meteen bij het eerste nummer van zijn nieuwe album hoor je het geweldige bandgeluid, waarin iedereen weliswaar virtuoos speelt, maar waarin iedereen vooral ook in een band samenspeelt met de andere bandleden. Het leverde weer een heerlijke, stevige plaat op.
BJ Baartmans & Wild Verband – A Pawnshop Love Affair.
Horus Hippo alias Kwab is een graphic novel van Stefan de Groot die gaat over een nijlpaard dat ooit getekend werd voor Teekenfilmfabriek Hollandia. Werkelijkheid en tijd staan nergens vast in deze opmerkelijke en merkwaardige strip.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6245 is een spel van optische illusies, van suggestie en van licht en schaduw. Inzoomen is aan te bevelen, en langer kijken, als altijd, ook, want er valt veel te ontdekken hier.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6246 – zoals in vrijwel al mijn grafieken word je hier als kijker ook weer subtiel en bijna ongemerkt op het verkeerde been gezet. Zoom maar eens in en kijk dan even wat langer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6247 is een kwestie van focussen – als je je focus een beetje verlegt zie je een andere grafiek. Optische illusies spelen weer de hoofdrol, vrees ik.
Kevin Breit, de Canadese gitarist die alles kan, is zo langzaamaan mijn favoriete liedjesschrijver geworden, want elk liedje van hem heeft wel een paar opmerkelijke zinnen die je bijblijven. Voor zijn nieuwe album trok hij naar Vancouver om zijn nieuwe liedjes te laten zingen door Rebecca Jenkins, en dat album is opnieuw een klein meesterwerkje geworden – geweldige liedjes, een fantastische zangeres, en sublieme arrangementen.
Kevin Breit with Rebecca Jenkins – There’s This
Op dit album staat ook een nummer dat Breit zelf ook al zong op zijn vorige album, al zong hij het daar met pianobegeleiding. Tijd voor onze rubriek Twice is Nice, want man met piano naast vrouw met gitaren, dat vormt een mooi contrast. En het liedje blijft prachtig, dus…
Twice is nice – Let’s Pretend – Kevin Breit & Rebecca Jenkins
Holly’s stempelgrafiek nummer 6242 – we zijn hier opnieuw beland bij de afdeling suggestie en bedrog, want zeker van een klein afstandje kun je er verschillende dieren in zien, maar ook bomen en landschapjes. Loop de galerie maar eens op je gemak door en blijf steeds even wat langer kijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6243 is een ingenieus spel van licht en schaduw dat wat moeite vraagt om veroverd te worden. Tijd en aandacht dus. Geduld helpt, nieuwsgierigheid ook.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6244 lijkt op het eerste gezicht bedrieglijk simpel, maar als je beter kijkt zie je pas dat hij toch wat vreemder in elkaar steekt dan je in eerste instantie wellicht dacht.
