Sangre is een fantasystrip over een meisje die op zoek gaat naar de moordenaars die haar familie hebben afgeslacht toen ze een klein meisje was. Ze zoekt de moordenaars één voor één op en komt zo op verschillende planeten terecht. In deel twee is dat de wereld Tarasque, waar je aan stukken gescheurd kunt worden als je geen volmaakt kunstwerk in huis hebt. Daar vindt ze de geniale kunstenaar en onverbiddelijke misdadiger Fesolggio.
Sangre deel 2 – Fesolggio, de onverbiddelijke
Mapping the Streets of Trier – aflevering 103 – sticker 2019 deel 2. Mijn fotografische vervolgverhaal over de stad Trier kent diverse sub-hoofdstukken, waaronder de stickers die de geschiedenis van de Trierer Underground laten zien. De stickers die je in iedere stad tegenkomt op lantaarnpalen, verkeersborden, elektriciteitskastjes en andere onnozele plekken waar nooit iemand zal blijven stilstaan om ze te bekijken vind ik een bijzonder fascinerend verschijnsel, dus ik probeer bij elk bezoek aan Trier de nieuwe stickers te fotograferen. Dat waren er dit keer minstens honderd, waarvan dit de tweede worp is. De eerste vijftig liet ik je gisteren al zien.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 27 moet je echt van een afstandje bekijken. Ik zoom hier wel even in om te laten zien hoe hij precies is opgebouwd, maar dan zie je meteen ook dat er van de suggestie niets meer over blijft. Abstracte kunst die het van de suggestie moet hebben om je op het verkeerde been te zetten. Tja.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 27a laat zien dat het ook anders kan, want deze wordt merkwaardig genoeg juist extra fascinerend als je gaat inzoomen, terwijl je ook hier als kijker weer op verschillende manieren op het verkeerde been wordt gezet.
Een nieuw album van de Britse blazersband The Remote Viewers is altijd een feestje – dit keer zijn ze met zijn drieën en noemen ze zich Remote Viewers Trio. Saxofonisten David Petts en Adrian Northover en contrabassist John Edwards maakten weer een heerlijk, avontuurlijk, energiek, spannend plaatje waar mijn humeur meteen van opknapte. Als alles van deze band een absolute aanrader.
Remote Viewers Trio – Notes Lost in a Field
Ik kom tegenwoordig zeker één keer per jaar in de Duitse stad Trier, en ik probeer al jaren die stad fotografisch te portretteren. In april waren we er weer, maar dit keer had ik niet zo heel veel tijd om foto’s te maken, toch heb ik de nieuw bijgekomen stickers wel voor je vastgelegd, voor de inmiddels al honderd-en-tweede aflevering van mijn serie Mapping the Streets of Trier.
Mapping the Streets of Trier – aflevering 102 – stickers in 2019
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 26 is een variatie op een van mijn thema’s. ritmisch en gestructureerd opgezet en het beste van een afstandje bekeken. Ook hier word je als kijker weer subtiel op het verkeerde been gezet, en heb je dat pas door als je even wat langer kijkt.
Michiel van der Meulen houdt van Europa met al haar verschillende culturen die elkaar ontmoeten en die verbindingen met elkaar aangaan, en hij houdt van de muziek van Oost-Europa en van modale muziek. Op zijn nieuwe album Europa dat hij met het Griekse Kairos Collective opnam hoor je zijn hedendaagse modale composities, die geworteld zijn in oude Europese tradities. Je hoort Van der Meulen’s volstrekt unieke, eigen nieuwe Europese muziek, en die is fabelachtig mooi.
Kairos Collective – Europe.
Holly’s schilderijen – juni 2019 – nummer 15 lijkt veel simpeler dan hij in feite is. Afstand nemen en ven de tijd nemen, dat is de beste manier om de geheimen van dit langwerpige schilderij een beetje te doorgronden, en dan zie je ook wat er zoal niet klopt.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 25 is er weer zo een waar je van alles in kunt zien omdat het stempeltje dat ik gesneden heb van alles suggereert. Afijn, kijk zelf maar. Als je inzoomt wordt hij nog fascinerender.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 25a is er eentje waarin het licht wel door het gebladerte lijkt te vallen. Daardoor lijkt hij op het eerste gezicht wat rommelig en chaotisch, maar als je even wat langer kijkt zul je zien dat dat toch echt gezichtsbedrog is.
Ythaq is een mengeling van een science fiction en fantasystrip, over drie hoofdpersonen die vastzitten op de planeet Kluit. Twee van de drie zijn in het zojuist verschenen deel 15 buiten bewustzijn geraakt, waardoor Graniet nu in haar eentje alle gevaren moet zien te trotseren. Ze heeft kans gezien als hostess aan te meren op de Imperator Express, een luxe trein die dwars over de planeet rijdt over een monorail. Een ingenieus verhaal, fantastisch getekend, en je kunt er zo instappen, want ook het vijftiende deel kun je gerust als losstaand verhaal lezen. Een absolute aanrader!
Ythaq – deel 15 – De Imperator Express.
De Bryan Bowers Band bestaat naast de veteraan Bowers op autoharp uit twee jonge bluegrassvirtuozen die mandoline, gitaar en mandocello spelen. Daarnaast zingen ze geweldig goed en vergeten ze af en toe hun instrumenten even om schitterend a capella samen te zingen. Hun album Woodland Dream is een absolute aanrader voor iedereen die van akoestische bluegrass en Americana houdt.
Bryan Bowers Band – Woodland Dream.
Holly’s schilderijen – juni 2019 – nummer 14 lijkt op het eerste gezicht een wat merkwaardig sneeuwlandschap, maar als je even wat beter kijkt blijkt er toch van alles niet helemaal te kloppen. Vooral als je het schilderij gaat kantelen, en je blijft dan even wat langer kijken, val je van de ene verbazing in de andere.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 24 is een weerbarstige – net alsof je naar een stuk van een granieten muur zit te kijken. Hij geeft zijn geheimen maar langzaam prijs, pas als je wat langer kijkt zie je diepte en perspectief verschijnen en zie je wat er precies niet klopt.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 24a komt weer uit een schetsboek met bruin papier, waardoor ik met zwarte en witte stempelinkt heb gewerkt, wat weer een merkwaardige kleur blauw oplevert.
Ruud’s aannames aflevering 34 gaat over een conflict op een volkstuinencomplex met een buurvrouw die grenzen nogal rigoureus aftastte. De vierendertigste aflevering in de reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors die we hier elke zondag publiceren.
Holly’s schilderijen – juni 2019 – nummer 13 is een merkwaardig geval, want het ziet er wat minder ritmisch en gestructureerd uit dan anders, maar ook hier word je weer op een merkwaardige manier op het verkeerde been gezet als kijker.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 23 is ritmisch en gestructureerd opgezet en zit qua diepte en perspectief wat merkwaardig in elkaar. Afstand nemen en wat langer kijken is aan te bevelen.
Walthéry is de tekenaar van Natasja en, langer geleden, Steven Sterk. Nu tekende hij een tweedelige strip over een pilote die in 1935 een record probeert te breken door met een vliegtuig naar het Verre Oosten te vliegen, met alleen een eigenwijze monteur als metgezel. Een lastige reis, onder barre omstandigheden, en bovendien krijgen ze te maken met de nazi’s en andere onfrisse bendes in verschillende landen. Een stuk vergeten geschiedenis in het Verre Oosten wordt hier fraai in een spannende en bij vlagen humoristische strip verwerkt. Bijzonder.
De Vliegenierster – deel 1 Nora, deel 2 Oosterse avonturen.
Holly’s schilderijen – juni 2019 – nummer 12 lijkt wel met slagroom gespoten te zijn, maar hij is toch echt gewoon met acrylverf geschilderd, in rood, zwart en verschillende tinten wit. Afstand nemen is gewenst, want als je heel dichtbij komt verdwijnt de magie een beetje. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 22 is er weer eentje die uit steen gehakt lijkt, terwijl het feitelijk toch gewoon een abstracte compositie blijft, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 22a verandert van bol naar hol als je gaat kantelen, en dat zorgt er voor dat je ineens naar een heel ander beeld zit te kijken.
Net voor het optreden van de fenomenale New Yorkse band Mazmat Modine in de Oosterpoort in Groningen zou beginnen hoorden we dat de frontman van de band, Wade Schuman, een paar dagen eerder onverwacht teruggevlogen was naar New York omdat zijn moeder ernstig ziek was geworden. Een band zonder frontman, die bovendien met zijn gruizige stemgeluid en karakteristieke mondharmonicaspel het geluid van die band bepaalt – ik hield mijn hart vast. Maar Hazmat Modine deed het onverwacht meer dan goed – ook zonder frontman blijkt het een sublieme en unieke band te zijn, en het concert was zonder meer gedenkwaardig, in positieve zin.
Hazmat Modine live in de Oosterpoort in Groningen.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 21 is een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch opgezet, als een jazzcompositie als het ware. Afstand nemen en even wat langer kijken zijn aan te bevelen.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 21a combineert een grafisch sterk stempeltje met een aantal subtielere schaduwpartijen. Die combinatie pakt wat mij betreft wel goed uit.
De stripreeks Detectives is feitelijk een spin-off van een deel uit de stripreeks Zeven. Het deel Zeven Detectives was de aanleiding om de zeven detectives uit die strip ieder een eigen verhaal te geven – het opmerkelijke is nu dat die verhalen veel beter zijn dan de oorspronkelijke strip, die overigens zeker niet slecht was. Maar de zevendelige reeks Detectives is echt een absolute topserie. Dat geldt ook voor het vierde deel, waarin de Franse commissaris Martin Bec de hoofdrol speelt. Het verhaal zit weer fenomenaal goed in elkaar, de tekeningen zijn subliem en de inkleuring is onovertroffen. Kortom: een absolute aanrader.
Detectives 4 Martin Bec – Het Stille Hart.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 20 komt uit een bruin schetsboekje, en dat betekent dat ik naast zwarte stempelinkt ook witte inkt gebruikt heb. De combinatie levert dan weer een merkwaardige, mooie kleur blauw op.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 20a lijkt helemaal scheef te lopen, maar dat is gezichtsbedrog en een van de manieren waarop ik je op het verkeerde been probeer te zetten met mijn grafieken.
Erik Voermans schrijft over muziek, maar hij is zelf ook gitarist en componist en heeft al een behoorlijk rijtje aan magnifieke albums op zijn naam staan. Een verblijf in Fins Lapland en een aantal oude opnames die overgebleven waren van een eerder project dat hij met trompettist Eric Vloeimans deed vormen samen de inspiratiebron voor zijn nieuw album, dat gerust weer een klein meesterwerkje genoemd kan worden. Voermans weet alle groten van de afgelopen eeuw, als Zappa, Stockhausen en Takemitsu in zijn muziek te verwerken tot een uniek, volstrekt eigen nieuw geluid. Te spannend en geraffineerd om voor soundscape door te gaan, maar daar heeft het op het eerste gehoor misschien wel iets van weg. Een absolute aanrader.
Erik Voermans – Godenlicht.
Holly’s schilderijen – juni 2019 – nummer 11 is er een die je echt even wat langer moet bekijken, omdat hij nog wat subtieler in elkaar zit dan anders, terwijl ik tegelijkertijd geprobeerd heb om het toeval en de ruwe randjes ook de ruimte te laten. Schaduwen en diepte spelen een merkwaardig spel in dit schilderij.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 19 komt uit een van de goedkope A4-cahiers met tekenpapier die ik een tijdje geleden in Duitsland kocht. Prima papier.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 19a is er eentje waar je van alles in kunt zien, of eigenlijk net niét in kunt zien, want er wordt in de schaduwen veel gesuggereerd, maar het blijft wat onduidelijk wat je nu eigenlijk ziet.
Almar Otten schreef elf thrillers voor hij zijn eerste, vuistdikke roman schreef, die nu bij uitgeverij AFdH verschijnt. Het is meteen ook de eerste roman van die uitgeverij. Je kunt merken dat Otten thrillers heeft geschreven, want hij schreef in feite een intelligente thriller, een goede psychologische roman en een boek met filosofische vragen in één. Een absolute aanrader!
Almar Otten – Gevallen Engelen – roman.
Mapping the streets of Wuppertal aflevering 14 staat even stil bij de geweldige botanische tuin van Wuppertal, die tegen een helling aan gevlijd ligt en zeer gevarieerd en uitgebreid is, met bovendien een aantal interessante kassen. Ik laat hier alleen een klein veldje zien dat eigenlijk helemaal geen recht doet aan die fenomenale gratis toegankelijke botanische tuin, maar ik wou er toch even aandacht aan besteden.
Holly’s stempelgrafiek – juni 2019 – nummer 18 was te groot voor mijn A4-scanner, dus je krijgt maar een deel van deze grafiek te zien, maar wel genoeg om een goede indruk te krijgen.
