Holly’s schilderijen – augustus 2020 – nummer 4 is een bedrieglijk simpele, die toch wel redelijk fascinerend blijkt als je even de moeite neemt er even wat langer naar te kijken. Ik weet het, slow art is niet geheel van deze tijd, alles gaat snel en je bekijkt alles even vluchtig, maar toch, het loont echt de moeite even wat langer te kijken, geloof me.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 5 heb ik gemaakt met verschillende zwarte en witte stempelkussens, wat diverse tinten grijs oplevert. Diepte-effecten en schaduwen worden er alleen maar fascinerender van, wat mij betreft.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 5a is een variatie op een thema, gemaakt met zwarte en witte stempelinkt op wit papier. Je wordt subtiel op het verkeerde been gezet, maar dat heb je pas door als je even wat langer kijkt.
Met dit fraaie weer maken wij wat langere fietstochten, en zo ontdekken we onze omgeving de laatste tijd weer even helemaal opnieuw. Heerlijk, maar het betekent wel dat er per dag wat minder tijd over blijft voor dit magazine. Nou ja, iedereen heeft recht op een beetje vakantie toch? En het schilderen en stempelen gaat gewoon door.
Een man wordt vader van Mallko, een zoon met het syndroom van Down, en in tegenstelling tot de moeder en de oudere broer heeft hij erg veel moeite met het accepteren van Mallko. Het eerlijke en ontroerende stripboek dat hij daarover maakte is meer dan indrukwekkend – ik werd er stil van.
Gusti – Mallko.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 4 heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, waardoor het bijna lijkt alsof er glazen doosjes door de lucht zweven.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 4a heb ik op bruin-beige papier gemaakt, met zwarte en witte stempelinkt. Dat levert altijd weer bijzondere effecten op.
Voor het digitale tijdperk waren foto’s driedimensionale objecten die je vast kon pakken, waar je op kon schrijven, in kon knippen enzovoorts. Vier foto-archieven in Berlijn en Florence hebben meegewerkt aan een boek dat zich puur en alleen richt op de foto als object, en dat is een veel interessanter boek geworden dan ik verwacht had.
Foto-objecten – zoeken in archeologische, etnologische en kunsthistorische archieven.
Holly’s schilderijen – augustus 2020 – nummer 3 valt in de categorie die door iemand laatst omschreven werd als “op art met een ruw randje”. Zeker als je dichtbij komt lijkt deze wel erg slordig geschilderd, maar als je afstand neemt zie je dat er toch optische illusies ontstaan en vreemde diepte-effecten. Afstand nemen en even wat langer kijken dus.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 3 is er een waarbij je vooral ook even moet inzoomen, want daar wordt hij zeker niet minder interessant van.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 3a is een variatie op een thema, en ook hier is het goed om even in te zoomen om te kijken hoe hij in elkaar steekt, hoewel afstand nemen ook aan te bevelen is.
Hong Yingming’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron 26 tot en 30. De zesde reeks van de tijdloze aforismen die de Chinese filosoof Hong Yingming een paar eeuwen geleden schreef. Ze zijn rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors.
Ze was drie dagen jonger dan Maarten Biesheuvel en overleed in dezelfde week dat Biesheuvel overleed, maar zij moest het doen met een paar regels ergens achteraf in NRC Handelsblad. Alleen al vanwege het curieuze en sublieme meesterwerk Zalig zijn de schelen, dat ze samen met met Herman Pieter de Boer schreef, verdient ze meer aandacht, en ze verdient het zeker om niet vergeten te worden.
In memoriam – Betty van Garrel.
Holly’s schilderijen – augustus 2020 – nummer 2 is meteen ook nummer 79 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte, zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd op de zee en het platte Groninger landschap en het snel veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 2 is weer een zoekplaatje, waar je zowel een gezicht in kunt vinden als een groepje paarden of een groepje mensen, al moet je hem daarvoor wel even kantelen. Van een afstandje is het bovendien een spel met optische illusies, waarbij het perspectief nooit helemaal vast lijkt te liggen.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 2a is een wervelend ding geworden, gemaakt met witte en zwarte stempelinkt op beige-bruin papier. Afstand nemen is hier wel gewenst.
Menace d’Eclaircie is een Bretonse vijfkoppige band die rock ’n roll, rockabilly, musette, java, paso doble, blues, funk en een brass band op een vanzelfsprekende manier weten te combineren. Ze noemen het zelf het huwelijk tussen Elvis Presley en Yvette Horner (een beroemde Franse accordeoniste) en het levert aanstekelijke, opwindende muziek op waar je gegarandeerd een goed humeur van krijgt. Een subliem plaatje.
Menace d’Eclaircie – Finish your patates and take your converses.
Holly’s schilderijen – augustus 2020 – nummer 1 ziet er bedrieglijk simpel uit, maar is toch wat minder eenvoudig dan je op het eerste gezicht zou denken. Wat langer kijken loont de moeite.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 1 lijkt wel met potloodvegen gemaakt, maar ook dit is weer puur stempelwerk, gemaakt met stempels die ik met een vlijmscherp afbreekmesje heb gesneden uit Tsjechische olifantengummen van Koh-i-noor Hardtmuth. Vroeger werkte ik graag met de gladdere gummen van de Hema, maar die zijn wat kleiner, en de structuur is anders.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2020 – nummer 1a is weer een spel met perspectief en diepte, maar het bis ook weer een zoekplaatje waar verschillende gezichten in verstopt zitten. Van een afstand zie je de diepte-effecten het beste.
Manuel Fernández combineert de flamenco met muziek uit de Sahara en voegt er bovendien strijkers en blazers aan toe, terwijl hij toch de kern en de passie van de flamenco weet vast te houden. Een schitterend wereldfusie-album dat weer eens laat horen dat de multiculturele samenleving in de muziek al lang bestaat en zelfs floreert.
Manuel Fernández – Caminaré
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 29 is meteen ook nummer 78 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte, naar het abstracte neigende horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee, het platte Groninger landschap en het geheimzinnige, snel veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 31 is een merkwaardig zoekplaatje waarin je van alles kunt zien, terwijl je nooit precies zeker weet wat je nu eigenlijk ziet.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 31a heb ik in hetzelfde schetsboek gemaakt, een uur na de vorige, met een versgesneden stempel, uit mijn nieuwe voorraad olifantengummen van Koh-i-noor Hardtmuth.
Ben Bedford is een singer/songwriter uit Illinois die prachtige verhalende liedjes schrijft. Zijn eerste drie albums zijn blijkbaar nooit in Europa uitgebracht en daarom is er een compilatie samengesteld met de twaalf mooiste nummers van die drie albums, onder de titel Portraits. En het zijn eigenlijk ook allemaal min of meer portretten. Als je alleen zijn laatste album kent waarop Bedford zichzelf alleen op de gitaar begeleidt is dit een mooie kennismaking met een wat weelderiger gearrangeerde Bedford – erg goed!
Ben Bedford – Portraits.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 27 is een bedrieglijk simpele die je toch op het verkeerde been kan zetten, zeker als je de moeite neemt even wat langer te kijken. Want dan gaat het perspectief af ane toe vreemde dingen doen.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 28 is meteen ook nummer 77 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte, zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de eeuwige zee, het platte Groninger landschap en het steeds veranderende licht van de schemering. Hier kun je heel goed zien hoe ik de rand van de abstractie steeds opzoek.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 30 is er weer een waar je van alles in kunt zien, onder meer schapen. Ik heb weer een partij olifantengummen te pakken kunnen krijgen, dus ik hoef geen oude stempels meer te hergebruiken maar kan gewoon weer heerlijk nieuwe stempels snijden.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 30a is ook weer een zoekplaatje geworden, waar je zowel aapjes als mensen in kunt zien. Kijk ook eens goed naar het grijze deel, misschien kun je daar ook wel een hoofd in ontdekken.
Pop on Paper is een bijzondere tentoonstelling, want het Berlijnse Kupferstichkabinett heeft voor het eerst een selectie gemaakt uit haar pop-artcollectie, en dat levert een verrassend goede tentoonstelling en een sublieme catalogus op, met de ondertitel “van Warhol tot Lichtenstein”. Toch is er ook aandacht voor veel Europese kunstenaars, en die doen zeker niet onder voor hun Amerikaanse collega’s. Een verrassend boek over een kunststroming die minder oppervlakkig was dan je geneigd bent te denken.
Pop on Paper – van Warhol tot Lichtenstein.
Meadow Creek is een Zweeds echtpaar, beide singer/songwriter. Ze zaten jarenlang samen in een ABBA-coverband, schreven succesvolle liedjes voor het Eurovisie-songfestival, maar het begon toch te kriebelen, want hun grote liefde was Americana en bluegrass, dus nu ligt er eindelijk een album met hun eigen Swedicana – country-rock gekruid met folk.
Meadow Creek – Pieces of Driftwood.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 26 is meteen ook nummer 76 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte, zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee en het platte Groninger landschap en het bijzondere, steeds veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 29 heb ik gemaakt in een nieuw, groot schetsboek dat ik voor een spotprijsje bij de Action heb gekocht. Stevig, zuurvrij papier, niks mis mee. Het is alleen wat te groot voor mijn A4-scanner, dus ik laat je iets meer dan de helft ervan zien. Maar dat geeft een aardig goed beeld.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 29a lijkt wel een verzameling onscherpe foto’s waarop je niet goed kunt uitmaken wat je nu eigenlijk precies ziet, maar feitelijk is het een abstracte compositie die speelt met diepte en perspectief.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 25 is zo’n schilderij dat eigenlijk alleen maar werkt van een afstandje. Denk ook aan de schilderijen van de Haagse impressionisten, waar je alleen klodders verf zag als je er met je neus bovenop stond, maar van een afstand de prachtigste strandtaferelen. Hier zie je de diepte ook alleen maar als je voldoende afstand bewaart. Kom je te dichtbij, dan zie je enkel kleurige verfstrepen naast elkaar, om het maar simpel te zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 28 is er weer een met veel diepte en verwarrende perspectieven. Langer kijken maakt het alleen nog maar verwarrender, vrees ik. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 28a ziet er bedrieglijk simpel uit, maar zit toch net een slag geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Zoom maar eens in, dan zie je wat ik bedoel.
Vandaag ben ik serieus op de bank in slaap gevallen, waardoor ik de halve middag kwijt was. Daarom alleen mijn dagelijkse digitale galerie. Morgen weer meer.
Een bijzondere architectuurgids, die zich puur en alleen richt op de sovjet-modernistische mozaïeken die tussen 1960 en 1990 in de Oekraïne werden gemaakt en die nu allemaal dreigen te worden gesloopt en vernield omdat ze te veel doen denken aan de communistische tijden. In deze tijd van wereldwijde beeldenstormen een extra interessant boek dat een stuk geschiedenis vastlegt.
Kunst voor Architectuur – Oekraïne – Sovjet Modernistische Mozaïeken van 1960 tot 1990
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 24 is meteen ook nummer 75 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee en het platte Groninger landschap, en het geheimzinnige, steeds veranderende licht van de schemering. Dit keer wordt het wat lastig om de horizon te vinden en is het een nog abstracter schilderij geworden dan anders. De minilandschapjes die ontstaan als je gaat inzoomen zijn bijna nog intrigerender dan het totaalschilderij in dit geval.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 27 lijkt wel een merkwaardig woestijnlandschap met sterke slagschaduwen, alleen klopt er helemaal niks van. Je wordt hier dus weer eens subtiel op het verkeerde been gezet. Maar wat zie je dan wel?
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 27a is een spel met diepte en perspectief, waarbij hol zomaar bol kan worden als je even met je ogen knippert.
We hadden ons net zitten verbazen over het feit dat er zo weinig vogeltjes in onze tuin zitten momenteel toen we ineens zagen dat er twee uiltjes in onze perenboom zaten. We hadden ze een paar nachten eerder al gehoord maar niet gezien, en nu zaten ze gewoon overdag, in de zon, in onze perenboom.
Twee uiltjes in de perenboom.
