Het Masker van Fudo is een Italiaanse strip die gebaseerd is op Japanse mythologie rond samurai, en dat combineert met horror en een liefdesverhaal. Het is al de derde reeks uit de serie De Scharlaken Wolken, en het derde deel van deze vierdelige reeks is zojuist verschenen.
De Scharlaken Wolken – Het Masker van Fudo – Boek 3/4 – Vuur
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 22 is opnieuw een variatie op een thema, ritmisch en jazzy opgezet, met de bedoeling de kijker subtiel op scherp te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 21 is weer een variatie op een van mijn thema’s, en ook bij deze is het de moeite waard om even in te zoomen om te kijken hoe deze grafiek ie opgebouwd.
Woorden, zinnen en verhalen is de overkoepelende titel van de nieuwe reeks filosofische essays van Ruud Moors. Vandaag de eerste aflevering, die vooral over vertalen gaat en de misverstanden die daarbij op kunnen duiken.
Ruud’s woorden, zinnen en verhalen – aflevering 1
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 20 is, het zal je niet verbazen als je dit magazine al een tijdje volgt, weer een variatie op een thema, ritmisch en gestructureerd opgezet, met een ruw randje, en met de bedoeling jou, als kijker, subtiel op het verkeerde been te zetten. Inzoomen is bij deze overigens ook de moeite waard.
Barones Berlinetta Carbeau blijkt een roddelblad te hebben geërfd, maar ze heeft een bloedhekel aan de rioolpers, dus als ze daar achter komt wil ze die krant meteen de nek omdraaien, maar dat is buiten de hoofdredacteur gerekend, die meteen een lastercampagne op touw zet, met hulp van neo-nazi’s en een bijzondere auto die nog van Hitler zou zijn geweest. Een spannende, goedgetekende strip met een mooie, onverstoorbare en doortastende heldin.
Carbeau – Barones & Bolides – Deel 3 – Grosser Mercedes 770 K
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 19 is wederom een variatie op een thema, en nee, ik ben daar nog lang niet op uitgekeken, want juist die subtiele variaties intrigeren me enorm.
Bruno Gasser was een Zwitserse kunstenaar die zijn hele leven gras geschilderd heeft. Ter afwisseling maakte hij ook nog wel eens een beeld van gras, maar het draaide altijd om gras. Dat leverde fascinerende schilderijen op, want hij was met ritme bezig, maar ook met licht, kleur en schaduw. Voor de monografie is gekozen voor een bijzondere aanpak – zijn werk is gefotografeerd op de plekken waar het uiteindelijk terecht is gekomen, en dat is meestal bij privé-verzamelaars thuis. En dat leverde een heel bijzonder boek op.
Bruno Gasser – Private View – Werk in privé-verzamelingen.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 12 is wat geraffineerder dan het schilderij dat ik je gisteren liet zien, maar toen ik die twee hier naast elkaar had hangen werkte het contrast tussen die twee schilderijen erg goed, moet ik zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 18 heb ik weer gemaakt op bruin karton, met zwarte en witte stempelinkt. Dat levert altijd weer bijzondere kleureffecten op.
Los Pirañas is een Colombiaanse band die muziek maakt die wel een parodie lijkt van surf-instrumentals uit de jaren vijftig, maar nu gemengd met psychedelica, trace, cumbia en nog het een en ander. Knettergek, energiek en ontzettend leuk.
Los Pirañas – Historia Natural
Michel Kœniguer schreef en tekende al een driedelige strip over twee vrienden uit verschillende milieus die naar Vietnam moesten, maar hij was blijkbaar nog niet klaar met die oorlog, want hij komt nu opnieuw met een driedelige stripreeks, dit keer verteld door een 68-jarige gepensioneerde kolonel die tot twee keer toe piloot was in Vietnam, waardoor je goed kunt zien hoe die oorlog tot een steeds grotere hel voor iedereen werd.
Michel Kœniguer – Bomb Road – deel 1 Dan Nang, deel 2 Chu Lai
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 11 lijkt wel een verzameling wapperende rode doeken, maar er is toch iets vreemds mee aan de hand. Wat langer kijken en je ziet dat het toch iets minder eenvoudig is dan het in eerste instantie lijkt.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 17 lijkt op het eerste gezicht een rastertje, maar het loont de moeite even wat beter te kijken.
Vroeger had je Eric de Noorman, en nog wat andere vikingstrips, toen was het decennialang stil, en nu komen er ineens weer overal vikingstrips tevoorschijn. Merkwaardig. De Vlaamse scenarioschrijver Bruno de Roover werkte samen met de Poolse tekenaar Przemyslaw Klosin voor de stripreeks Jylland, waarvan zojuist deel 2 is verschenen, Dode macht, waarin Sten, die na de dood van zijn vader nu vikingkoning is, een probleem heeft – zijn schatkist is leeg omdat zijn rechterhand er met het goud vandoor is. Sten ontpopt zich al snel als een sluwe tiran die zelfs zijn eigen familie opoffert om maar aan de macht te blijven. Een fantastisch getekende strip met een buitengewoon onsympathieke hoofdpersoon. Maar je blijft lezen…
Jylland – 2 – Dode Macht
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 10 is een minimalistisch schilderij, bedrieglijk eenvoudig, maar toch geraffineerder dan je op het eerste gezicht zou denken. Wat langer kijken loont.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 4. Deze vind ik zelf wel grappig, want van de ene kant lijkt het een man die losjes pratend met een open jas voor je staat, en aan de andere kant is het een voorzichtig kwispelende hond, terwijl het toch steeds een abstract beeld blijft.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 16 is weer een multi-interpretabele grafiek, zo bleek al snel, want er was iemand die er een hele reeks portretten in zag terwijl een ander er hardnekkig alleen maar een doosje stenen in bleef zien. Ik maakte hem als abstracte compositie, bedoeld om jou als kijker in verwarring te brengen, en dat lijkt in dit geval weer eens aardig gelukt.
Ik laat je hier maar een fractie zien van het beeldende werk waar ik mee bezig ben, want het kost me te veel tijd om alles te fotograferen en hier neer te zetten. Zo maak ik veel meer en leukere beeldjes dan ik hier laat zien (inmiddels al zo’n zeventig), meer grafiek, en ben ik tussendoor ook met een paar tafeltjes bezig (al mijn twaalf lijmklemmen zijn momenteel in gebruik). Ik zit dus aardig in de flow, wat wellicht verklaart waarom dit magazine af en toe iets minder aandacht krijgt.
In het Aargauer Kunsthaus is nog tot 1 januari 2010 een thematentoonstelling te zien – Maskers in de hedendaagse kunst, met een aantal fascinerende moderne maskers. De catalogus is dik, en voorbeeldig uitgegeven. Ik heb een bloedhekel aan clowns, maar hier zijn toch wel wat intrigerende maskers te vinden.
Maskers in de hedendaagse kunst.
Aziza Brahim is geboren in een desolaat vluchtelingenkamp in Algerije waar haar familie, die verdereven was ui de westelijke Sahara, naartoe gedeporteerd was. Brahim woont nu al jaren in Barcelona, maar ze is de stem geworden van al die vluchtelingen die van hun land verdreven zijn. Haar derde album gaat voor het grootste deel over de Sahara, maar is feitelijk universeel.
Aziza Brahim – Sahari.
Van de stripserie Arctica is inmiddels het tiende deel verschenen – een groep buitenaardsen die het heelal doorkruisten op zoek naar een plek om te overleven omdat hun eigen planeet verbrandde, kregen een stuk woestijn toegewezen, maar de drie grootmachten vertrouwen de buitenaardse vluchtelingen niet, en dus wordt er een complot gesmeed om van ze af te komen. Een parabel voor onze tijd, gegoten in een science fiction- en avonturenstrip.
Arctica 10 Het Complot.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 15 laat weer eens zien hoe idioot veel tinten grijs je vindt als je verschillende doosjes zwarte stempelinkt gebruikt. Daarom schaf ik nog steeds elk doosje zwarte stempelinkt aan dat ik maar tegenkom.
Henri Matisse is vooral beroemd geworden met de kleurige collages die hij maakte van gescheurd papier, en met zijn schilderijen. Dat hij daarnaast ook beeldhouwer was is vrijwel onbekend. Er is nu een boek verschenen dat alle aandacht besteedt aan zijn sculpturale werk, en dat is zonder meer fascinerend te noemen.
Matisse – Metamorphosen.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 9 heb ik op een oud, verspelen schaakbordje geschilderd. Ik koop elk schaakbord dat ik in een rommelmarkt of kringloopwinkel kan vinden, om ze vervolgens om te toveren tot een schilderij. Ik zal er een keer een totaal-expositie aan wijden. Alle ex-schaakborden bij elkaar. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 14. Ik heb weer een schetsboekje opgeduikeld met bruin papier, dat bijna de dikte heeft van karton. Dat betekent dat ik naast mijn zwarte stempelkussens ook de witte stempelinkt weer in de strijd heb gegooid, wat altijd een merkwaardige, bijzondere kleur blauw oplevert.
Ruud’s aannames aflevering 50 is meteen ook de laatste aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors. Dit keer gaat het vooral over… jawel, aannames. Volgende week start er een nieuwe serie van Ruud.
Goran Kajfeš is een Kroatisch-Zweedse trompettist die met zijn Subtropic Arkestra al drie albums lang covers speelt van onbekende pareltjes die hem geïnspireerd hebben. Je maakt met hem een unieke wereldreis, waarbij hij nummers demonteert en op een buitengewoon spannende manier weer in elkaar zet, waarbij funk, jazz en wereldmuziek op het scherpst van de snede met elkaar in gevecht gaan. Het resultaat is geweldig.
Goran Kajfeš Subtropic Arkestra – The Reason Why Vol. 3
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 8 is gemaakt op een plaat masoniet met zwarte, witte en rode acrylverf. Zwart betekent bij mij eigenlijk altijd vele tinten grijs, want daar leg ik de basis mee. Het fascineert me wat je met grijs allemaal kunt doen, en dat zie je in dit schilderij ook terug. Wit een rood lijken te domineren, maar zonder die tinten grijs zou het maar een saai schilderij zijn geworden, vermoed ik.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 13 is weer een variatie op een van mijn thema’s, gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens, wat de verschillende tinten grijs verklaart. Als je inzoomt kun je goed zien hoe ik deze grafiek heb opgebouwd.
