Wat is dat toch met artsen en tijdschriften? Arts & Auto vond ik altijd al een merkwaardige combinatie, maar in Frankrijk had je vanaf de jaren dertig tot in de jaren zeventig een blad dat artsen met humor combineerde, Ridendo. Het curieuze van dat blad was dat de cartoons meestal van de pikante, ondeugende soort waren, ook nog in 1958, het jaar waar de reeks cartoons die ik laat zien uit stamt. Een bijzonder stukje tijdsbeeld.
Ridendo – artsen en humor
Holly’s stempelgrafiek nummer 6103 is niet alleen een ingenieus spel van optische illusies, maar ook een merkwaardig zoekplaatje voor gevorderden, waar iedereen wat anders in kan ontdekken, onder meer vogels. Echt iets voor een avontuurlijke kijker als jij dus.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6104 is gemaakt om van een afstandje te bekijken, dan werkt hij het beste, om het zo maar te zeggen. Neem er de tijd voor en laar alles even op zijn plek vallen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6105 is een spel van optische illusies waarbij het beeld verandert als je je focus verlegt. Dat gaat soms bijna vanzelf als je gaat kantelen, dus loop rustig de galerie door en kijk hoe het perspectief en de diepte veranderen.
Als je weet dat Andrea Kruis de dochter is van Jan Kruis, de man die Jan Jans en de kinderen maakte, een strip waarin een grote rode kater een prominente rol vervulde, is het extra leuk dat zijn dochter een strip maakt over een meisje dat een muis als huisdier heeft. Sammie en Muis is een strip over een tienermeisje, haar gezin en haar beste vriendin Jip en het is een absolute voltreffer. Gemaakt voor het blad Tina, voor jonge meiden, maar feitelijk is ook deze strip, als veel Tinastrips, geschikt voor een veel breder publiek. Ik heb er in ieder geval vreselijk om zitten lachen.
Sammie en Muis 1
Bára Zmeková is een zangeres en componiste uit het Tsjechische Praag die pop, folk en jazz combineert met klassieke elementen, waarbij vooral haar bijzondere arrangementen opvallen, waarin ze ook elektronica niet schuwt. .Dat levert een geweldig album op dat van de eerste tot de laatste toon blijft verrassen.
Bára Zmeková – Jediný na svētē (“dit alleen”)
Holly’s stempelgrafiek nummer 6101 is een subtiel spel van licht en schaduw en van optische illusies, waarbij alles ook nog eens verandert als je gaat inzoomen. Neem eerst afstand en zoom daarna langzaam in door de galerie op je gemak door te lopen, dan zie je wel wat ik bedoel.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6102 lijkt misschien iets weerbarstiger, maar is in feite een variatie op hetzelfde thema, ook hier moet je simpelweg wat langer kijken om echt greep op het geheel te krijgen. Zoom ook hier even in.
Otto Kint is een Brusselse bassist en componist die al een hele loopbaan als bassist achter de rug heeft, maar met zijn Kintet horen we ook wat hij als bandleider en componist in zijn mars heeft. Wildernis is een album om veel vaker te beluisteren, want deze muziek geeft zich niet na één luisterbeurt gewonnen. Otto Kint schaart zich hier in een illuster rijtje fameuze bassisten/componisten/bandleiders als Charles Mingus, Dave Holland, Ben Wolfe en Charlie Haden, en past daar uitstekend tussen. Chapeau!
Otto Kintet – Wildernis.
Gonçalo Almeida is nog zo’n bassist en componist van de uitermate avontuurlijke soort, een Rotterdammer van Portugese afkomst die zijn sporen al in heel wat fantastische bands heeft achtergelaten – ik noem Spinifex, The Selva en het Hydra Ensemble, maar het zijn er heel wat meer – maar nu ligt er een fascinerend album met vijf composities die hij met een trompettist en een percussionist heeft opgenomen. Niet te classificeren, maar als je van avontuurlijke muziek houdt is dit een absolute must.
Gonçalo Almeida – States of Restraint
Holly’s stempelgrafiek nummer 6099 is niet alleen een spel van optische illusies, maar ook een zoekplaatje voor gevorderden, zodat je hier als kijker op meerdere manieren op scherp wordt gezet. Neem er even rustig de tijd voor, dan ontdek je steeds meer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6100 is een spel van optische illusies dat je het beste van een afstandje kunt bekijken. Ook hier heb ik verschillende zwarte stempelkussens gebruikt, wat de verschillende tinten grijs en de merkwaardige kleuren verklaart.
De wolf is regelmatig in het nieuws, en vaak op een negatieve, sensationele manier – hij heeft iemand aangevallen of schapen gedood. Sinds de wolf in Nederland is teruggekeerd lijkt ons land bijna in een collectieve paniek te zijn geschoten. Tijd om de juiste informatie rond de wolf eens op een rijtje te zetten, vond kinderboekenschrijfster Bibi Dumon Tak. Striptekenaar Barbara Stok illustreerde het boek, wat dit pleidooi voor de wolf extra sterk maakt.
Dit boek is vóór de wolf.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6097 heb ik gemaakt op het merkwaardigste papier dat ik ken, steenpapier, gemaakt van, jawel, steen, glad en erg wit, maar met één niet onbelangrijk nadeel: je kunt alles er zelfs na een paar dagen zo weer afvegen. Wat ik nu dus doe is scannen en accepteren dat de versie die ik je hier laat zien de enige versie is die zal blijven bestaan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6098 heb ik gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens, en hier kun je wel heel erg goed zien dat fabrikanten blijkbaar andere grondstoffen voor hun zwarte stempelinkt gebruiken.
Ruud’s stokpaardjes aflevering 92 gaat over taboes. De tweeënnegentigste aflevering in deze reeks prikkelende filosofische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke zondag een publiceren.
Boelo Klat presenteerde afgelopen vrijdagavond in een bomvol zaaltje in Vries zijn nieuwe soloalbum, en dat was een genot om mee te maken, want hij speelde niet alleen dat hele album solo, daarna speelde hij met zijn trio Klatwerk3 ook nog eens een groot aantal stukken uit de Space Age Suite en bewees opnieuw dat hij een van onze beste jazzpianisten en componisten is.
Boelo Klat presenteert het album Music
Holly’s stempelgrafiek nummer 6094 is gemaakt om er vanaf een afstandje naar te kijken, dan werken de optische illusies optimaal, zeker als je gaat kantelen. Neem er even de tijd voor, want het kan even duren voordat alles op zijn plaats valt.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6095 is een variatie op een thema, als een jazzcompositie al improviserend samengesteld, ritmisch met optische illusies en een spel met licht en schaduw. Neem er rustig de tijd voor.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6096 ziet er van een afstandje en op het eerste oog uit als een verzameling keien – daar kan ik inmiddels wel een boek mee vullen, met de variatie op dat thema – maar als je beter en langer kijkt is er toch wat meer aan de hand en kun je ook wat andere zaken ontdekken
Zeg Britse folk en je zegt Jon Boden – de man is steeds aan het verkennen en vernieuwen en weet telkens weer te verrassen, ook weer met zijn nieuwe album, waarin hij de zogenaamde Parlour Ballads een nieuwe kans geeft door ze een Bodenbehandeling te geven, waardoor ze aantrekkelijker dan ooit worden. Boden aan de piano.
Jon Boden & The Remnant Kings – Parlour Ballads
Holly’s stempelgrafiek nummer 6091 is een subtiel spel van licht en schaduw, een reliëfje met bijna onmerkbare optische illusies die je op het verkeerde been kunnen zetten. Kijk wat langer en je ziet steeds meer.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6092 heb ik met mijn uitgebreide verzameling zwarte stempelkussens gemaakt, en hier kun je goed zien dat de fabrikanten duidelijk andere grondstoffen voor hun zwarte stempelinkt gebruiken – het bruin komt waarschijnlijk van walnoten, maar de het groenige grijs?
Holly’s stempelgrafiek nummer 6093 is wat aan de weerbarstige kant, dus hij heeft iets meer tijd en aandacht nodig, vrees ik. Zoom vooral ook even in, dat maakt het wat gemakkelijker om er greep op te krijgen.
Jaune Toujours is een Brusselse band die al ruim drie decennia bewijst dat de multiculturele samenleving wel degelijk geslaagd is. Hun muziek combineert reggae en jazz, punk en gypsybrass, dub en ska, en maakt er een aanstekelijke rockmix van. Hun nieuwe album tackelt alle problemen waar de wereld momenteel mee te maken heeft, en toch word je erg blij van deze muziek.
Jaune Toujours – Vertigo
De Russische pianist Simon Nabatov werd klassiek opgeleid in de Sovjet Unie en groeide via New York en Keulen uit tot een van de fascinerendste jazzpianisten van deze tijd. Je hoort door de jazz en avantgarde zijn klassieke achtergrond terug. Wat dat kan opleveren aan energiek en speels avontuur hoor je op het album dat hij opnam met saxofonist en geweldige improvisator Frank Gratkowski.
Frank Gratkowski & Simon Nabatov – Tender Mercies
Holly’s stempelgrafiek nummer 6088 is een subtiel spel van licht en schaduw – je zult je hier niet snel vervelen als kijker, zeker niet als je ook nog eens op je gemak door de galerie loopt en gaat kantelen. Gestempeld op flinterdun markerpapier.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6089 ziet er in vergelijking met de vorige bijna lomp uit, maar vergis je niet, want ook deze zit geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Kijk er maar eens wat langer naar.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6090 is een spel van optische illusies die je vrijwel ongemerkt en heel subtiel op het verkeerde been kunnen zetten. Kijk langer en je raakt het spoor steeds meer bijster.
De Belgische jazzgitarist Dirk Serries is een man van vele gezichten – meestal maakt hij geïmproviseerde, buitengewoon avontuurlijke muziek waar je als luisteraar scherp en aandachtig naar moet luisteren als je niets wilt missen, maar in de samenwerking met Trösta (saxofonist Nicolas Lefèvre) gebeurt er iets anders, want hier wil je als luisteraar vooral lui gaan liggen en je laten meedrijven op de muziek. Magnetar is misschien wel hun meest toegankelijke album.
Dirk Serries & Trösta – Magnetar
Holly’s stempelgrafiek nummer 6085 wordt interessanter als je inzoomt, en daarna is hij ook fascinerender geworden als je het totaalbeeld opnieuw bekijkt. Een combinatie van suggestie en optische illusie, dus als kijker word je op verschillende manieren op scherp gezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6086 heb ik gemaakt op steenpapier – dat werkt prima, maar het beklijft niet, heb ik gemerkt – je kunt zelfs na een paar dagen alles met een vochtige doek zo weer van het papier vegen, en in het schetsboekje geeft alles op de tegenoverliggende pagina af en verdwijnt het. Alleen deze digitale versie blijft dus over.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6087 is een spel van licht en schaduw dat je even de tijd moet gunnen. Geef het de gelegenheid om binnen te komen, zou ik bijna zeggen.
Generaalsdochter Bertha von Suttner schreef in 1889 een boek over Martha, een generaalsdochter die vredesactiviste werd. De Haagse Jazzy moet voor een foto-opdracht haar voetsporen volgen en duikt in haar leven, en die combinatie levert een geweldige strip op over een jonge Haagse meid die haar eigen idealen tegen het licht houdt met Martha als spiegel. Relevant en erg goed.
Op zoek naar vrede – Jazzy & Bertha von Suttner
Holly’s stempelgrafiek nummer 6082 heb ik weer gemaakt met mijn verzameling zwarte stempelkussens, dus alle opmerkelijke kleuren die je hier ziet komen uit verschillende stempelkussens waar de fabrikant “zwart” op heeft gezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6083 is een spel van optische illusies, en deze moet je beslist ook even van dichtbij bekijken, dus loop de galerie even door tot je helemaal ingezoomd bent tot één plaatje. Dan kijk je meteen ook anders naar het totaalbeeld.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6084 bevat een golvende draaibeweging waar je vrij moeilijk greep op krijgt. Afstand nemen helpt daarbij wel.
The Henrys is een volstrekt unieke Canadese band rond Don Rooke, een componist en multi-instrumentalist die vooral op diverse gitaren wonderen weet te verrichten. Voor zijn nieuwe album heeft hij weer een sublieme band samengesteld en die levert ingetogen muziek, waarbij alles perfect in balans is en de spanningsboog op een ongelofelijke manier gespannen blijft. Adembenemend mooi.
The Henrys – Secular Hymns & Border Songs
Het universum Aquilon wordt bevolkt door vijf volkeren die allemaal hun eigen stripreeks kregen. De langstlopende reeks is die over de Elfen, maar als fantasyliefhebber kun je zo instappen, want elk deel vormt een afgerond verhaal, elke keer getekend door een andere tekenaar en geschreven door een andere scenarioschrijver, lijkt het wel. Soms vind ik het jammer dat ik bepaalde stripreeksen pas laat ontdek, want ik blijk dan heel wat in te halen te hebben. Dat geldt zeker voor dit opmerkelijke universum, want de wereld waarin de elfen het zo moeilijk hebben is uitermate fascinerend en ook dit keer weer schitterend getekend.
Elfen 32 Ora
Holly’s stempelgrafiek nummer 6079 is een mooi voorbeeld van “op-art met een rafelrandje” – neem er even rustig de tijd voor en wacht tot alles op zijn plek valt en loop de hele galerie op je gemak door.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6080 is weer als een jazzcompositie gemaakt, al improviserend en variërend op een thema. En net als bij jazz wordt er van de luisteraar en kijker enige aandacht en concentratie verwacht.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6081 kun je zien als een verzameling stenen of schelpen, maar ook als een abstract spel van optische illusies. Aan jou de keus.
