Een klarinettist en een violiste ontmoeten elkaar bij een vrije improvisatieclub, het klikt, er komt een virtuoze cellist bij en een wereldpercussionist, en dan heb je het iyatraQuartet, dat klassieke kamermuziek combineert met Indiase raga’s, Arabische liefdesliedjes en renaissance-manuscripten. Avontuurlijke, spannende muziek die oost en west, oud en nieuw en jazz en klassiek verbindt. En het klinkt op een vreemde manier ook nog allemaal vertrouwd. Een subliem album en een absolute aanrader!
iyatraQuartet – Break the Dawn.
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 10 is meteen ook nummer 33 in de serie Contemporary Sunsets, mijn reeks zwart-witte horizonschilderijen. Het is een kleintje dit keer dus ik laat hem maar één keer zien, zonder inzoomen.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 19. Ah, erotische kunst, riep iemand spontaan uit toen hij deze zag. Daar keek ik toch wel even van op, want dat had ik er zelf toch echt niet in gezien. Afijn, a dirty mind is a joy forever, zoals de Britten zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 19a komt uit hetzelfde schetsboekje, met papier dat is gemaakt van gerecycled katoen, oersterk maar met een nadrukkelijke structuur. Hij is ook duidelijk heel anders geworden, daarom laat ik ze op één dag zien (ze zijn ook op één dag gemaakt, al zou je dat niet zeggen).
Een van mijn lezers vroeg waarom ik nooit meer curieuze tekenfilmpjes maak. Dat komt eigenlijk doordat ik veel te gretig aan het stempelen en het schilderen ben tegenwoordig, en ik niet alles tegelijk kan doen. Maar ik heb mijn laatste stempelgrafiekje gebruikt, er een vakje uitgelicht, en ben daar mee aan het stoeien gegaan. Dat leverde toch weer een merkwaardig klein filmpje op. Als je even wat langer blijft kijken zie je beter wat er precies gebeurt, want het gaat in eerste instantie heel snel, maar alles komt steeds opnieuw langs.
Holly’s curieuze tekenfilmpjes – nummer 666.
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 9 is er een waar je echt even wat langer naar moet kijken, want dan openen zich ineens onverwachte luikjes en zie je dieptes die je een minuut eerder nog niet zag.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 18 is er weer een waar je met wat fantasie van alles in kunt zien, waardoor je op meerdere manieren subtiel op het verkeerde been wordt gezet.
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 8 is een bedrieglijk eenvoudig schilderij, en dit keer eens geen kantelschilderij. Kijk er even wat langer naar en je zult zien dat er op een geheimzinnige manier van alles subtiel verandert en gaat verschuiven.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 17 is een variatie op een thema, en het is er weer een waar je met een beetje fantasie van alles in kunt zien. Gesneden uit een Tsjechische gum, en gestempeld met verschillende zwarte stempelkussens.
Ruud’s woorden, zinnen en verhalen aflevering 18 gaat vooral over het verschil tussen lectuur en literatuur en hoe het plezier in lezen door literatuuronderwijs om zeep geholpen kan worden. De achttiende aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke week een publiceren.
Jeffrey Foucault is een meer dan voortreffelijke singer/songwriter die zijn liedjes bovendien mooi in bijzondere Americana-arrangementen weet te verpakken. Daarbij heeft hij ook nog eens een droomband om zich heen staan, en dat leverde weer een subliem album op.
Jeffrey Foucault – Blood Brothers.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 16 heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, in een merkloos maar voortreffelijk schetsboekje dat ik in de rommelmarkt vond.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 16a heb ik gemaakt in een schetsboekje waar ik in maart 2019 in Wuppertal in begon te werken, maar dat nu met dit grafiekje helemaal vol is. Daar heb ik dan toch nog bijna een jaar over gedaan. Zo gaat dat dus als je met een hele serie schetsboeken tegelijk bezig bent.
Het was vandaag, doordat ik druk bezig was, ineens te laat en te donker om nog wat schilderijen op de foto te zetten, terwijl ik toch een paar hele mooie exemplaren klaar heb staan. Maar die laat ik je de komende dagen nog wel zien.
Merope is een internationaal trio dat Litouwse volksliedjes geheel naar haar eigen hand zet, onder meer door er elektronica en soundscapes aan toe te voegen, waardoor ze mij aan psychedelische folkbands uit de jaren zestig doen denken. Bijzondere nachtmuziek.
Merope – Naktés
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 7 is een kleintje, geschilderd op een stukje karton van 25 bij 25 centimeter dat met schilderskatoen is beplakt. Die kleine schilderijtjes beschouw ik eigenlijk een beetje als schetsjes, maar deze is toch wel goed gelukt als het er om gaat verwarring te scheppen over dieptewerking en perspectief.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 15 heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, en het is er een die je het beste van een afstandje kunt bekijken, hoewel hij ook intrigerend blijft als je gaat inzoomen.
Fiktion Kongo is de titel van een tentoonstelling en van een boek waarin oude kunst uit Kongo niet met een westerse blik bekeken wordt, maar juist door de ogen van hedendaagse Kongolese kunstenaars, die met hun kunst reageren, en daardoor ook weer commentaar geven op de uitwerkingen van het kolonialisme, de wereldhandel en de kunstmarkt. Een fascinerend boek.
Fiktion Kongo – Kunstwerelden tussen geschiedenis en hedendaagse kunst.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 14 heb ik met zwarte en witte stempelinkt gemaakt op bruin karton, wat de merkwaardige kleuren verklaart.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 14a is er weer eens een waar je werkelijk van alles in kunt zien, van een landschapje met een wolkenlucht tot en met een man met een vreemde hoed op zijn hoofd, en nog veel meer. Dat ligt er aan hoe ongebreideld je fantasie is.
Ellinor Fritz en Leonor Palazzo spelen viool en vijfsnarige cello en maakten een album met muziek uit hun Zweedse regio Zuid Dalarna, met muziek die van generatie op generatie is doorgegeven, aangevuld met vondsten uit oude verzamelingen en archieven. Met zijn tweeën weten ze dat allemaal op een verrassende manier nieuw leven in te blazen.
Ellinor & Leonor – Ârsringar (groeiringen)
Er zijn al heel wat boeken verschenen over de architectuur in de voormalige Sovjet Unie, maar zover ik weet was er tot nu toe weinig aandacht voor design uit de USSR. Er is nu een boek verschenen dat ook aandacht besteedt aan meubels, lampen, kleding en nog veel meer, naast de architectuur. Zeventig jaar interieurdesign van het constructivisme en de revolutionaire avant-garde tot het late modernisme, met onderweg onder meer Sovjet-Art Deco en andere verrassingen. Een fascinerend stukje onbekende designgeschiedenis.
Sovjet Design – van constructivisme tot modernisme 1920-1980
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 13 is opnieuw een variatie op een thema, gemaakt met stempels die ik gesneden heb uit gummen, en gestempeld met zwarte stempelinkt uit verschillende zwarte stempelkussens.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 13a heb ik gemaakt in een klein, bijna vierkant schetsboekje met papier dat is gemaakt van gerecycled katoen, oersterk, maar met een nadrukkelijke structuur. Ik ben benieuwd wat je hierin ziet overigens. Haha.
Nikolov-Ivanovic Undetected is een elfkoppige Servisch-Franse jazzrockband die op een spannende, avontuurlijke manier de Balkan en westerse jazzrock weet te combineren tot een opwindend geheel. Intelligente jazzrockfusion van de beste soort.
Nikolov-Ivanovic Undetected feat Magic Malik – Frame and Curiosity.
Ik heb een aantal platen van Swamp Dogg uit de jaren zestig en zeventig in mijn kast staan waar ik zeer aan gehecht ben. De muziek is vreemd en buiten elke categorie – anarchistische, psychedelische deep-soul komt er in de buurt, vermoed ik, maar wat zegt dat? Ik was hem wat uit het oog verloren, maar Swamp Dogg blijkt op zijn zevenenzeventigste nog springlevend te zijn, en hij heeft een oude liefde opgezocht, de countrymuziek. Dat levert onder meer twee buitengewone duetten met John Prine op, die de aanschaf van dit geweldige album alleen al meer dan waard zijn. Country op zijn Swamp Doggs. Geweldig!
Swamp Dogg – Sorry You Couldn’t Make It.
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 6 is een piepklein schilderijtje, van 25 bij 25 centimeter, geschilderd op karton dat met schildersdoek is beplakt. Voor mezelf zijn die kleintjes meer schetsen dan het echte werk, maar dat wil niet zeggen dat er niet af en toe geslaagde schetsen tussen zitten, zoals deze.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 12 lijkt wel met potlood getekend, maar ook deze is weer gemaakt met stempels die ik uit gummen heb gesneden, en met verschillende zwarte stempelkussens.
Gudrun Kemsa reist al jaren in september naar New York om daar de architectuur van de stad te fotograferen. Daarbij lukt het haar goed om auto’s te vermijden, maar mensen staan altijd wel op haar foto’s. Daardoor wordt de architectuur op een merkwaardige manier bijna een podium voor de mensen die ze fotografeert, en dat levert een fascinerende serie foto’s op.
Gudrun Kemsa – New York, New York.
Ik heb een absoluut zwak voor het prachtige, melancholieke en toch kristalheldere geluid van de Portugese gitaar, die onlosmakelijk hoort bij de fado, de Portugese blues. Custódio Castelo is een meester op dat instrument, en hij maakte een instrumentaal album met klassiekers van de koningin van de fado, Amalia Rodrigues, en dat is een adembenemend mooi plaatje geworden.
Custódio Castelo – Amália Classics on Portuguese guitar.
Holly’s schilderijen – februari 2020 – nummer 5. Ik heb ooit een vriend die niets van abstracte kunst begreep een schilderij van me meegegeven met de opmerking: hang hem aan de muur, kijk er regelmatig naar en over drie maanden haal ik hem op, en dan praten we er weer over. Na die drie maanden wou hij hem nog wat langer houden, en na vijf jaar kostte het me bijzonder veel moeite om het schilderij weer terug te krijgen. Langer kijken maakt dus echt wel wat uit.
Holly’s stempelkunst februari 2020 – nummer 11 is een variatie op een thema, ritmisch en gestructureerd als een jazz-compositie, met de bedoeling jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
Barnill Brothers is een Brussels duo dat weliswaar klinkt als een stel zingende broers, maar dat verder puur een muzikale zielsverwantschap met elkaar deelt. Maar dat blijkt meer dan voldoende om een subliem Americanaplaatje te maken waar je stil van wordt. Goede liedjes, van intiem tot uitbundig, met fraaie arrangementen, met hart en ziel gezongen. Mooi.
Barnill Brothers – a better place.
Holly’s stempelgrafiek – februari 2020 – nummer 10 is een mooi voorbeeld van hoe de witruimte bepalend kan zijn voor het eindresultaat – de kunst van het weglaten, zal ik maar zeggen.
