“De droom van elke cel” is een boek van de Mexicaanse schrijfster Maricela Guerrero dat wordt gepresenteerd als een dichtbundel, maar dat je net zo goed zou kunnen lezen als een verzameling verhalen of essays, terwijl het feitelijk al die genres overstijgt. Pure literatuur, waarbij je als lezer op een heerlijke manier op scherp wordt gezet, en je volledig ondergedompeld wordt in de fascinerende groene wereld van de schrijfster.
Maricela Guerrero – De droom van elke cel – Gedichten – vertaald door Lisa Thunissen
Holly’s stempelgrafiek nummer 6678 is opnieuw gemaakt met de twee stempels die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik een tijd geleden op straat vond. Hij houdt het aardig goed vol, als je in aanmerking neemt dat ik handmatig stempel en best veel druk zet op zo’n stempel.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6679 heeft dezelfde dopstempel als basis, maar hier bepaalt de stempel die ik op maat erbij sneed het beeld. Iemand zag er meteen een gruwelijke kalknagel in, maar dat was beslist niet mijn bedoeling. Kijk zelf maar eens.
Ujig is een verbazingwekkend goed jazzrockkwartet van drie Italianen en een Oostenrijker, die ook nog een paar trompettisten als gasten uitnodigden. Ouderwets goed, zou ik bijna zeggen.
Uijig – Delta.
Er stond voor het eest in lange tijd weer eens een mooie grote tekening van Joost Swarte in The New Yorker, een mooie illustratie bij een verhaal over de geschiedenis van vraag-en antwoordrubrieken. Bovendien kun je nu twee tentoonstellingen bezoeken waar werk van Swarte te zien is, in Haarlem en Oostende, en dat zijn allebei aanraders.
Joost Swarte in beeld
Holly’s stempelgrafiek nummer 6676 is een spel van suggestie en bedrog, gemaakt met de stempels die ik sneed uit een rubberen dop die ik op straat vond, met verschillende zwarte stempelkussens op geschept Japans papier in een langwerpige leporello.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6677 ziet er, zeker van een afstandje, bedrieglijk simpel uit, en misschien denk je zelfs dat je hem al eerder hebt gezien, maar als je even inzoomt zie je wel dat hij toch wat anders en vooral geraffineerder in elkaar zit dan je wellicht eerst dacht.
Dat komt mooi uit – aflevering 12 gaat over geboorte en dood en hoe die voor iedereen unieke ervaringen zijn. De twaalfde aflevering in deze reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors, waarvan je er hier elke zondag eentje vindt.
North Sea Round Town begon ooit als een soort opwarmertje voor het North Sea Jazz Festival, maar heeft zich ontwikkeld tot een volwaardig festival voorafgaand aan het North Sea Jazz. Het jubileumconcert dat op 26 juni 2025 plaatsvond in de Laurenskerk in Rotterdam was dan ook om met zes van de topmusici die al eerder te gast waren te vieren dat er al twintig jaar lang dit soort concerten wordt georganiseerd. Het werd een memorabel concert dat de luisteraar van het ene naar het andere hoogtepunt voerde.
North Sea Round Town – Re:Collections – NSRT Jubileumconcert
Een paar dagen geleden pakte ik weer eens een van mijn favoriete boekjes over boeken uit de kast, omdat ik daar altijd graag een stukje in wil lezen. Het is een van mijn meest gekoesterde boeken en het beste bewijs van de stelling dat boeken over boeken nooit saai zijn. Een dag later zag ik bij toeval dat de hoofdredacteur van de Volkskrant meldde dat de schrijver van dat boek, de man die hij als het grafisch geweten van de Volkskrant beschouwde overleden was. Daarom hier nog even aandacht voor dat tijdloze prachtboek van Hub. Hubben.
Hub. Hubben – Het Tomeloze Talent in Grafisch Nederland
China in de middeleeuwen, de orde van de Shaolinmonniken, en een jonge monnik, Witte Wolk, die op zijn zestiende alles nog moet leren. Maar de onzekere Witte Wolk wordt herkend als een speciale monnik met heel veel potentie, dus als een voorwerp waarop een vloek rust gestolen wordt krijgt hij de opdracht om het terug te vinden. In het afsluitende deel drie van deze indrukwekkende fantasysaga over moed, vertrouwen en doorzettingsvermogen weet Witte Wolk uiteindelijk alle krachten die in hem sluimerden wakker te krijgen en ontpopt hij zich tot een waardige samoerai. Geweldig verhaal, schitterend getekend.
Shaolin – deel 3 Blinde woede
DNMF is het samenwerkingsproject van het experimentele freejazzcombo Dead Neanderthals en Machinefabriek van Rutger Zuydervelt dat staat voor experimentele elektronische muziek. Smelter, een stuk van veertig minuten, is een opmerkelijke mix van metal, drone en dark ambient die tijdloos klinkt en nog even spannend en opwindend is als toen het album acht jaar geleden voor het eerst werd uitgebracht. Hoog tijd voor herwaardering en herontdekking dus.
DNMF – Smelter
Holly stempelgrafiek nummer 6674 verandert van bol naar hol als je hem gaat kantelen, en dat is niet de enige verrassing die hij in petto heeft. Neem er de tijd voor, want als kijker word je hier weer op verschillende manieren op scherp gezet, en dat betekent alleen maar kicks voor niks bij elke ontdekking.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6675 is een spel van suggestie en bedrog, want de poortjes die je denkt zien bestaan voor een deel uit de stempel die ik sneed uit een rubberen dop. Zoom maar eens in, dan kun je nog beter zien hoe de schaduwen het poortje vormen.
Hervé Bourhis is wat je een fanatieke Beatlesfan zou kunnen noemen. Hij maakte eerder al twee stripboeken over de band en nu is daar Paul of de wederopstanding van James Paul McCartney, waarin Bourhis diens verhaal vertelt vanaf het einde van de Beatles tot 1973, toen Wings, de band van McCartney, eindelijk een beetje succes begon te krijgen. Het einde van de Beatles was voor Paul een ramp, want hij was degene die daar de schuld van kreeg, waardoor de complete pers zich tegen hem keerde. Lennon bleef in de jaren daarna de grote held, ook door zijn extravagantere levensstijl, terwijl McCartney in Schotland op een afgelegen boerderij een simpel familieleven met zijn vrouw en dochtertjes probeerde op te bouwen, na de eerste fikse depressie na het einde van de Beatles. De strip vertelt het verhaal op een meeslepende manier, waardoor je de muziek ook weer gaat draaien en waarderen.
Paul – de wederopstanding van James Paul McCartney (1967.1973)
Holly’s stempelgrafiek nummer 6672 ziet er bedrieglijk simpel uit, maar als je de moeite neemt om even in de galerie in te zoomen zul je zien dat hij toch niet zo eenvoudig in elkaar zit als je op het eerste gezicht zou denken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6673 is iets weerbarstiger, maar als je er iets meer tijd en aandacht aan besteed levert je dat ook wat op. Inzoomen is ook hier aan te bevelen, maar vooral omdat je dan wat sneller greep op het totaalbeeld krijgt. Probeer maar.
Op Oger’s wijze heet in het oorspronkelijke Frans “La Cuisine des Ogres”, de Keuken van de Ogers, en dat vind ik persoonlijk een net iets mooiere titel, want de Ogers vinden zelf dat ze als koks een zeer verfijnde keuken hebben gecreëerd, al is het met voor onze begrippen wat opmerkelijke ingrediënten, zoals verse kinderen en een ridder voor in de bouillon. Deze geweldige horrorstrip begint met een groepje weeskinderen die door een lugubere figuur worden opgevist en in een zak worden weggevoerd. Het meisje Wittekop dat net even een emmer water ging halen ziet het gebeuren, roept om hulp en gaat er met een toegesnelde ridder achteraan, maar ook zij worden door Grijnzende Hein in de zak meegenomen naar een markt waar ze verkocht worden aan een Oger, waardoor ze in het beruchte massief Kattentand terechtkomen waar ze voor een feestmaaltijd bedoeld zijn, al zullen de weeskinderen eerst nog wat worden vetgemest. Een geweldige strip, met een aantal buitengewoon verrassende wendingen.
Op Oger’s Wijze – Driedubbel-Dood
Holly’s stempelgrafiek nummer 6670 is een spel van suggestie en bedrog, waarvoor ik opnieuw de stempels die ik uit de rubberen dop heb gesneden als basis heb gebruikt. Een beetje afstand nemen kan geen kwaad, maar inzoomen raad ik je in dit geval zeker ook aan.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6671 – over suggestie gesproken: als je hier eenmaal een verzameling hoeden in hebt gezien kun je er bijna niet meer anders naar kijken, vrees ik, terwijl het toch ook een spel van optische illusies is.
Een Deen en een Duitser vonden elkaar in hun liefde voor een bijna vergeten Duits snaarinstrument, de Waldzither. Ze vormen nu samen een duo en namen met hun gerestaureerde, ruim een eeuw oude instrumenten een pracht van een album op, met oude en nieuwe muziek.
Plønk – Bridge of glass.
Het merkwaardige van de Beach Boys vond ik altijd dat Brian Wilson als het Grote Genie beschouwd werd en dat de rest van de band daarbij volledig over het hoofd gezien werd. Na zijn dood werd dat nog een slag erger, toen werd hij helemaal heilig verklaard. Het is een beetje het Van Gogh-effect, vrees ik – een beetje gekte helpt een hoop. Daarom nu aandacht voor een van die andere Beach Boys, Alan Jardine, jeugdvriend van Brian Wilson, en samen met hem de oprichter van de band. Mijn favoriete Beach Boys-album is Surf’s Up, dat verscheen toen Brian Wilson eigenlijk al uit beeld verdwenen was. Er werden nog drie nummers van hem opgenomen voor het album, maar de rest was van de andere groepsleden, en de interessantste en beste nummers waren van Al Jardine.
Al Jardine – Beach Boy in de schaduw
Holly’s stempelgrafiek nummer 6668 is zowel een spel van optische illusies als een zoekplaatje voor gevorderden waar je onder meer gezellige muisjes in kunt vinden. Neem er rustig de tijd voor, dan ontdek je steeds meer, want je wordt hier als kijker op verschillende manieren op scherp gezet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6669 is weer gemaakt met behulp van mijn grote verzameling zwarte stempelkussens, die zoals trouwe lezers inmiddels weten de meest bijzondere kleuren opleveren, waardoor ik heel fraaie schaduwen kan creëren.
De drie zusjes Duizendblad volgen we dit keer als ze naar een trouwpartij van een vriendin van hun moeder gaan. die haar om hulp bij de voorbereidingen heeft gevraagd. Haar dochter Aurelie is net zo oud als de zusjes en ze wordt al snel vrienden met Sarah. De zusjes worden ingezet bij de voorbereidingen van de bruiloft, maar ze vinden ook vreemde puzzelstukken met merkwaardige teksten. Ze besluiten in groepjes van twee verder te gaan zoeken om de puzzel compleet te maken, wat de zussen van Sarah, Cassiopeia en Lucy, niet zo’n goed idee vinden, want zo wordt hun trio opgebroken. Een heerlijke feelgoodstrip voor meiden, maar ook een aanrader voor stripliefhebbers van alle leeftijden, want er zitten voldoende grappen in om een volwassen publiek vaak te laten grinniken en de strip is weergaloos mooi getekend.
De zusjes Duizendblad 6 Een villa vol raadsels
Holly’s stempelgrafiek nummer 6666 is er weer een in de afdeling suggestie en bedrog en je mag dit keer echt zelf bepalen waar je naar zit te kijken. Neem er wel even rustig de tijd voor, zou ik zeggen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6667 is opnieuw een variatie op hetzelfde thema, met ook hier weer de stempel die ik uit de rubberen dop gesneden heb als basis. En ook voor deze geldt dat wat meer tijd en aandacht dan je normaal geeft aan aan beeldscherm wel zinnig is.
Ik heb een absoluut zwak voor alle strips die over de fantasywereld van Aquilon gaan, en zeker voor die over de Orks en Goblins. In het negentiende deel in deze subreeks komt de ork Nerrom zijn volk waarschuwen voor de komst van een kwaadaardige dodenbezweerster en haar ghoullegers. Maar de clanhoofden, die hem weliswaar geloven, zijn eigenwijs en willen liever niet samenwerken, dus gaat hij naar de meest gevreesde van allemaal, waarvan hij vrijwel zeker weet dat die hem niet met open armen zal ontvangen. Alles om zijn volk te redden. Geweldig verhaal, schitterend getekend, absolute aanrader.
Orks & Goblins 19 Nerrom
Holly’s stempelgrafiek nummer 6664 is een spel van suggestie en bedrog, opnieuw gemaakt met de twee stempels die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik laatst op straat vond als basis. Optische illusies, zeker als je een beetje afstand neemt, bepalen wat je ziet.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6665 ziet er bedrieglijk simpel uit, maar ook hier word je als kijker weer voor de gek gehouden. Dat heb je pas door als je wat langer en aandachtiger kijkt.
Dat komt mooi uit aflevering 11 gaat over de kunst van het verhalen vertellen. De elfde aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan je er hier elke zondag een kunt verwachten.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6661 – van een vriend kreeg ik een leporello in een ongebruikelijk langwerpig formaat van handgeschept Japans papier. Dit is de eerste grafiek die ik er in gemaakt heb.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6662 verandert bij elke kanteling een beetje van karakter, dus loop de galerie rustig en kalm door en laar elke fase even goed op je inwerken. Let ook op de subtiele schaduwen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6663 ziet er misschien wat ongrijpbaar uit, maar dat is gewoon een kwestie van tijd en aandacht. Wat langer kijken, dan valt alles toch nog vrij snel op zijn plek.
