Hong Yingmings’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron 111 tot en met 115. Opnieuw vijf aforismen zoals die een paar eeuwen geleden door een Chinese filosoof zijn opgetekend, rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors. Tijdloos en verrassend actueel.
Zes stemmen en wat percussie, meer hebben de jonge Fransen van de band San Salvador niet nodig om je volledig omver te blazen. Verbazingwekkende samenzang die extra opwindend wordt gemaakt door twee bastrommels, een tamboerijn en wat handgeklap. Een subliem album.
San Salvador – La Grande Jolie.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 29 is een subtiel spel van optische illusies waarbij je als kijker nooit precies weet hoe het perspectief in elkaar zit. Het loont bij deze zeker ook de moeite even in te zoomen, want daar wordt hij eigenlijk alleen maar interessanter van.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 29a ziet er op het eerste gezicht misschien wat rommelig en onoverzichtelijk uit, maar als je even de moeite neemt wat langer te kijken zul je zien dat dat mee blijkt te vallen en dat hij geraffineerder in elkaar zit dan je zou denken.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 29b lijkt wel een verzameling onooglijke steentjes, maar het is toch ook weer een spel met perspectief en diepte, want als je even wat langer kijkt lijkt er toch van alles nit helemaal te kloppen.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 29c is er ook weer een die net even wat meer tijd en aandacht nodig heeft, want de wisselwerking tussen de verschillende vakjes levert een aantal verschillende perspectieven op, en als je je focus iets verlegt zie je ook weer een ander beeld.
De Italiaanse schilder Luca del Baldo had een geniaal idee – hij vroeg een groot aantal wetenschappers die zich bezig houden met kijken en verbeelding (kunsthistorici, kunstcritici, filosofen, etnologen etc) om hem een foto te sturen, waar hij dan een portret van zou schilderen. Vervolgens werd hun gevraagd op dat portret te reageren. Dat leverde een fascinerend boek op met maar liefst zesennegentig portretten van wetenschappers van over de hele wereld, waarvan de een met een uitgebreid boeiend essay reageerde en de ander met een paar persoonlijke zinnen. Del Baldo noemde het boek dat zo ontstond De Visionaire Academie der Kijkersmentaliteit, met als ondertitel Atlas van de Iconische Wending. Een aanrader.
The Visionary Academy of Ocular Mentality – Atlas of The Iconic Turn.
Peter Nuyten is een fantastisch goede tekenaar die in het verleden een paar strips maakte waar hij zelf de verhalen voor geschreven had. Daaruit bleek dat hij als tekenaar ijzersterk was, maar als scenarist bepaald niet, en dat maakte zijn strips een stuk minder sterk. Nu ligt er een nieuwe strip van Nuyten waarvoor hij de boeken van de Russische science fictionschrijver Dmitry Glukhovsky als basis gebruikte, dus ik had goede hoop op een perfecte strip. Nu schrijf ik hier niet graag negatieve recensies, maar in dit geval wil ik toch even mijn teleurstelling ventileren, want Nuyten blijkt zelf de scenario’s te hebben gemaakt voor deze strip, en opnieuw blijkt dat hij niet weet hoe hij een goed verhaal moet vertellen en dat hij eigenlijk ook geen kaas heeft gegeten van het medium strip. Maar de tekeningen blijven geweldig. Tja.
Metro 2033 – deel 1 – Daar waar de wereld ophoudt.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 28 is er een die je van een afstandje moet bekijken en waar je even wat extra tijd en aandacht voor zou moeten uittrekken om te zien wat er allemaal gebeurt als je even je focus verlegt. De kleuren komen van mijn uitgebreide verzameling zwarte stempelkussens. Hou ouder het kussen hoe vreemder de kleur wordt, zo lijkt het wel.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 28a lijkt wel uit grove stenen opgebouwd, maar als je beter kijkt zie je gewoon een abstracte compositie die vooral bedoeld is om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten. Perspectief en diepte liggen bijvoorbeeld niet vast.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 20b heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, waardoor je bijna fluwelige kleuren krijgt. Dit is bovendien, naast een opmerkelijk staaltje van subtiele optische illusies, ook een subtiel zoekplaatje waar onder meer speurende ogen in verstopt zitten. Kijk maar eens goed.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 28c is opnieuw een spel met diepte en perspectief, en vraagt ook weer wat extra aandacht van jou als kijker. Slow art noemen ze dat, geloof ik.
Eerlijk gezegd dacht ik dat ik redelijk goed wist hoe het zat met de atoombom – hoe het ding door de Amerikanen ontwikkeld werd, door wie, de proeven in de woestijn en tenslotte de bombardementen op Hiroshima en Nagasaki die een einde aan de laatste wereldoorlog maakten. Een vuistdikke graphic novel getiteld De Bom hielp me uit de droom, want die vertelt het volledige verhaal, en zelfs nog iets meer dan dat. Van de wetenschappers die de kettingreactie hadden ontdekt en die eigenlijk absoluut geen bom wilden maken via alle spelers in dit wrede spel, bekenden en onbekenden, tot de uiteindelijke verwoesting van Hiroshima. Je maakt onderweg kennis met een paar inwoners van die stad, waaronder een meisje op een driewieler. Afijn, laat ik het verder kort houden – De Bom is een fascinerend en aangrijpend boek, en tegelijk ook een essentieel boek, want die verrekte bom heeft de wereld wel definitief veranderd.
De Bom.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 27 is een fraai staaltje kantelkunst, want elke keer als je deze kantelt krijg je een totaal ander beeld – de ene keer een dame, dan een sjaggerijnig mannetje, vervolgens een berglandschap en tenslotte een totaal ander landschap. Terwijl het als totaalcompositie vooral ook een stukje optische illusie is wat betreft perspectief en diepte. De kleuren komen uit mijn verzameling zwarte stempelkussens.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 27a is minder zoekplaatje, meer optische illusie, maar wel een van de lichtelijk weerbarstige soort – je moet hier als kijker wel even je best voor doen en even rustig wat langer kijken.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 27b kun je het beste van een afstandje bekijken. En hoe vreemd het ook mag lijken, alle kleuren komen uit mijn verzameling zwarte stempelkussens. En dat geldt ook voor de andere grafieken van vandaag.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 27c is er een waar een merkwaardige werveling in zit. Optische illusie, zeker, maar toch geheimzinnig, zeker als je gaat inzoomen, want dan zie toch niet precies waar de suggestie precies vandaan komt..
Gisteren had ik het hier over het indrukwekkende tribute-album dat Leyla McCalla maakte voor Langston Hughes. Genoeg reden om de enige opname die ik heb van Langston Hughes zelf weer eens uit de kast te halen – die bleek verbazingwekkend actueel en verrassend tijdloos te klinken. De hoogste tijd voor een herontdekking.
Weary Blues – Langston Hughes met Charles Mingus en Leonard Feather.
Furore is het meest tijdloze tijdschrift dat ik ken. Directeur Piet Schreuders brengt het blad zeer onregelmatig uit (in de afgelopen 45 jaar zijn er 25 nummers verschenen) en maakt het kennelijk vooral voor zijn eigen plezier en om zijn eigen enthousiasmes te delen. Een beetje zoals dit magazine dus eigenlijk, al is Furore heel wat verfijnder en beter. Nummer 26 is geheel gewijd aan strips en bevat weer ouderwets veel speurwerk, onder meer naar twee verschillende versies van het eiland Amoras, een vroeg Suske en Wiske-album dat voor Nederland van Antwerpen naar Amsterdam verplaatst werd, plagiaat waarbij Prins Valiant ongegeneerd geplunderd werd, een zoektocht naar de Londense lokaties van Het Gele Teken, een strip van Blake en Mortimer ui de jaren vijftig, en columns die strips uit 1967 belichten. En dat is nog maar het topje van de ijsberg. Voor stripliefhebbers een absolute must, maar ook voor iedereen die geïnteresseerd is in plagiaat, in kleine geschiedenis, in speciale humor en in perfecte vormgeving.
Furore no 26 – Strips – met micro-boekje.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 26 is een geraffineerde, waarbij het zeker de moeite waard is even in te zoomen, want daar wordt hij nog mooier van, al zie je dan minder van de wisselwerking tussen de verschillende vakjes, en die wisselwerking zorgt weer voor het verwarrende perspectief dat je licht op het verkeerde been zet. De okerkleuren komen allemaal uit verschillende zwarte stempelkussens.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 26a is geraffineerd en subtiel, waardoor je even wat langer moet kijken om te doorzien hoe hij in elkaar steekt. Langer kijken is dus heel bevredigend, bij dit soort werk. En inzoomen ook overigens.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 26b is er een waar je echt even wat langer naar moet kijken, want je kunt hier, door je focus steeds een beetje te verleggen, steeds weer andere dieptes en perspectieven creëren terwijl je gewoon blijft zitten kijken.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 26c is er een die heel goed werkt van een afstandje, maar die een geheel eigen charme heeft als je er met je neus bovenop gaat staan. Inzoomen is dus aan te raden.
Het lijkt wel of alle klassieke strips weer een kans op een nieuw leven krijgen, met nieuwe scenaristen en tekenaars. Blueberry en de Blauwbloezen knappen daar erg van op, net als Robbedoes en Kwabbernoot overigens, en Suske en Wiske, maar bij Roodbaard hebben de nieuwe scenarist en tekenaar toch een beetje voor veilig gekozen. De strip Roodbaard, die al vanaf 1959 liep, was gestopt in 2004, en de nieuwe avonturen die Kraehn en Carloni maakten zijn erg goed, maar wel keurig volgens het stramien van de oude Roodbaardverhalen. Iets avontuurlijker had voor mij wel gemogen, al moet ik bekennen dat het tekenwerk heel dik in orde is, en dat het verhaal van het eerste deel ook sterk is.
De nieuwe avonturen van Roodbaard 1 Gehangen maar niet dood.
Leyla McCalla bracht al in 2014 een album uit met gedichten van de zwarte schrijver, dichter en denker Langston Hughes, die in de eerste helft van de vorige eeuw leefde en een van de eerste jazz poets was, die met jazzmusici samen hun gedichten voor een breder publiek toegankelijk maakten. McCalla’s tribuut aan Hughes werd opnieuw uitgebracht door Smithsonian Folkways dat het album wereldwijd uitbracht in de reeks African American Heritage Recordings. Terecht, want het is een subliem meesterwerkje, waarin McCalla de verbazingwekkend actuele gedichten van Hughes verbindt met haar eigen Haïtiaanse tradities en New Orleans-muziek. Muziek die je niet meer loslaat als je hem een keer gehoord hebt.
Leyla McCalla – Vari-Colored Songs – A tribute to Langston Hughes.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 25 is een ingewikkeld spel met perspectief en dieptewerking, waarbij je als kijker subtiel op het verkeerde been wordt gezet. Wat langer kijken is aan te bevelen.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 25a. In tegenstelling tot de vorige, waar je het gevoel had dat je tegen een stenen muur zat aan te kijken, lijkt het of je hier naar wolkenpartijen kijkt, al zitten in die wolken her en der wel wat hoofden verstopt, voor de goede kijker.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 25b is er een waar je van alles in kunt zien – met mos begroeide stenen, hoorde ik al, maar ook ogen en een paar billen. Het ligt er maar aan waar je fantasie je heen brengt.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 25c is een licht weerbarstige, want het ligt er maar helemaal aan waar je je op richt bij deze, dus waar je de focus legt. Dat maakt nogal wat uit, want je kunt door je focus te verleggen ineens een totaal ander beeld voor je zien.
Gisteren had ik het hier over Blueberry, een klassieke strip die verrassend nieuw leven ingeblazen kreeg door nieuwe makers, maar er blijken meer langlopende stripreeksen te zijn die door andere tekenaars en scenaristen worden voortgezet met verrassende resultaten. De Blauwbloezen is een stripreeks die al aan zijn 64ste deel toe was toen scenarist Raoul Cauvin zei dat hij er mee ging stoppen. Hij is ook al dik in de tachtig, net als tekenaar Willy Lambil, maar ze maken nog één deel samen. Ondertussen zijn de opvolgers al aan de slag gegaan, en voordat het laatste deel 64 van Cauvin en Lambil verschijnt is er nu deel 65 van Beka en Munuera, en als ik heel eerlijk ben is dat het beste Blauwbloezenverhaal sinds vele, vele jaren. Een subliem, gelaagd verhaal dat subtiel verwijst naar de actualiteit en dat net iets zwieriger getekend is. Mooi mooi.
De Blauwbloezen 65 De Oorlogscorrespondent.
Szabadság is een mandoline- en vioolduo uit België dat bluegrass, klezmer, Balkan en Keltische muziek combineert tot een spetterende, energieke nieuwe muzieksoort die je misschien toch maar gewoon wereldfusie moet noemen. Een Frans-Sefardische violiste en een Belgisch-Hongaarse mandolinist samen op muzikaal avontuur. Geweldig!
Szabadság – Ariane Cohen-Adad & Jefferson Louvat – Ellis Island.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 24 is zowel een zoekplaatje als een spel met optische illusies, en bij deze loont het ook de moeite even in te zoomen, want daar wordt hij zeker niet minder fascinerend van.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 24a lijkt wat minder subtiel, maar deze zit eigenlijk net zo geraffineerd in elkaar, en ook hier loont het de moeite even in te zoomen, dan zie je ook iets beter waar je naar moet zoeken, haha.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 24b heeft wat merkwaardige schaduwen waardoor je even wat langer moet kijken om te zien hoe het nou precies zit met perspectief en dieptewerking.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 24c verandert van perspectief terwijl je zit te kijken, en zeker nog een keer als je hem kantelt. Een compositie in meerdere tinten grijs.
Zolang er geen normale tentoonstellingen mogelijk zijn ga ik hier zeker door met deze digitale galerie, en probeer ik elke dag vier verschillende grafieken te selecteren uit de grafieken die ik elke dag maak.
Joann Sfar had, zover ik weet, nog nooit een realistische westernstrip gemaakt, en tekenaar Chritophe Blain ken ik alleen van zijn tamelijk karikaturale werk voor de Donjonreeks, dus ik was verbaasd toen ik zag dat zij samen twee nieuwe delen aan de Blueberryreeks gingen toevoegen. Maar die huiver blijkt onterecht, want ze hebben Blueberry zelfs wat minder braaf gemaakt dan hij in de jaren zestig was, in ieder geval het verhaal, want ze durven wel wat pittige thema’s aan. Een subliem verhaal met meerdere verhaallijnen dat vlot en snel leest en waarbij je van begin tot eind op het puntje van je stoel zit. Een absolute aanrader.
Een avontuur van Luitenant Blueberry – Apache Rancune.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 23 is er een waar je echt even wat langer naar moet kijken, want dan verandert de manier waarop je het perspectief en de diepte ervaart met de minuut. Het gaat om subtiele optische illusies die je in eerste instantie niet eens opmerkt, maar als je even wat langer kijkt ontkom je er niet aan.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 23a is weer een totaal andere variatie op hetzelfde thema. Deze blijft ook intrigerend als je gaat inzoomen, want dan weet je nog steeds niet precies waar je nu eigenlijk naar zit te kijken.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 23b is ook weer een variatie op een thema, en ook bij deze loont het de moeite even in te zoomen, want ook hier zijn de details net zo intrigerend als het totaaloverzicht, al gaat daar de wisselwerking tussen de vakjes wel een grote rol spelen.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 23c ziet er bedrieglijk eenvoudig uit, maar als je even de moeite neemt wat langer te kijken zie je toch wat schaduwen en verschuivingen die je eerst over het hoofd had gezien.
Hong Yingmong’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron 105 tot en met 110. Opnieuw vijf aforismen die een paar eeuwen geleden door een Chinese filosoof zijn opgetekend en die nog steeds verbluffend tijdloos en actueel blijken te zijn. Rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors en hier voor het eerst te lezen.
The Remote Viewers is een Britse avantgardistische freejazzband rond saxofonisten Adrian Northover en David Petts en bassist John Edwards, die dit keer de band hebben uitgebreid met saxofonisten Caroline Kraabel en Sue Lynch voor een corona-album waarbij met name John Edwards volledig is losgegaan met de composities van David Petts. Het resultaat is fantastisch – zo kun je zien dat improvisatie een kunst is die ook in deze vreemde tijden zijn vruchten afwerpt. Kristalheldere jazz met Britse humor. Subliem!
The Remote Viewers – Let The City Sleep.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 22 werkt het beste als je hem van een afstandje bekijkt. Deze verliest, anders dan sommige andere grafieken, een beetje zijn magie als je gaat inzoomen, vrees ik. Maar goed, ik werk altijd met opgestroopte mouwen, dus ook hier laat ik de details zien. En ach, bij de impressionisten moet je ook niet met je neus op de schilderijen gaan staan…
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 22a is een merkwaardig zoekplaatje waarin je zaken ziet die je bekend voorkomen, maar die blijken toch net even wat anders te zijn.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 22b is er een die juist intrigerender wordt als je gaat inzoomen, wat mij betreft, hoewel hij van een afstandje ook wel interessant genoeg is.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 22c is er een die erg afhangt van de focus die je kiest – als je het lichte vlakje als achtergrond ziet heb je een heel ander beeld voor je dan wanneer je dat vlakje naar de voorgrond haalt.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 21 is weer een spel met optische illusies, waarbij perspectief en diepte nooit helemaal vast lijken te liggen.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 21a is zowel een zoekplaatje als een spel met optische illusies. De kleuren komen allemaal uit verschillende zwarte stempelkussens.
En verder werd mijn dag vandaag behoorlijk overhoop gegooid door een hevige migraine-aanval, die met name ook mijn schermtijd nogal beperkt. En aangezien dit een eenmansmagazine is waarbij ik niet zomaar even wat taken aan een ander kan overdragen zul je het vandaag hiermee moeten doen.
Ondanks de saaie titel is Ecologieën het meest prikkelende, humoristische en inspirerende boek over de relatie van de mens met de natuur dat ik ken. Atte Jongstra schreef al eerder een verrassend boek met essays over “de ontgroende mens”, en hier gaat hij nog een stapje verder. Een heerlijk, prachtig boek dat ik zonder voorbehoud aan werkelijk iedereen kan aanbevelen.
Ecologieën – Een album der natuur.
Tijdens het vorige Basklarinet Festijn, twee jaar geleden, zag ik ze al optreden en maakten ze grote indruk met hun opmerkelijke mix van klassiek, jazz en Klein-Aziatische volksmuziek. De cd die ze uitbrachten ter gelegenheid van het nieuwe Basklarinetfestijn bevestigt die eerste indruk alleen maar. Mooi dat het allemaal vastgelegd is, want het is puur genieten, unieke nieuwe muziek van een bijzonder internationaal kwartet van twee zangeressen en twee basklarinettisten.
37Fern – Claron McFadden, Kristina Fuchs, Ogüz Büyükberber en Tobias Klein.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 20 heb ik met verschillende zwarte stempelkussens gemaakt en dat levert merkwaardig genoeg een veelkleurige compositie op.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 20a is ook gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens, maar ziet er toch totaal anders uit.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 20b is er een waarbij het de moeite loont om even in te zoomen. Daarna zie je ook beter hoe de complete grafiek in elkaar steekt.
Holly’s stempelgrafiek – november 2020 – nummer 20c heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, en dat levert een bijna doorzichtig effect op.
