Grecia Alban is een Ecuadoraanse singer/songwriter die op een opmerkelijke manier traditie vermengt met verbazingwekkende arrangementen, waarin niet alleen ritmes, blazers en elektronica een rol spelen, maar ook oerwoudgeluiden. Het resultaat is verbluffend, ook door haar verrassende composities die je eindeloos kunt herbeluisteren. Een meesterwerkje.
Grecia Alban – Nubes Selva
Holly’s stempelgrafiek nummer 6694 is een voorbeeld van “op-art met een rafelrandje”. De merkwaardige zachte kleuren komen allemaal uit mijn ruime verzameling zwarte stempelkussens, die, hoe langer ik ze gebruik, steeds meer kleur gaan vertonen.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6695 is een spel van suggestie en bedrog, of, zoals een liefhebber het zegt, een zoekplaatje voor gevorderden, waarin je van alles kunt tegenkomen. Loop de hele galerie op je gemak door en zoom vooral ook in.
Jump is een blad voor jongeren, maar vooral een stripblad, al gaat het ook over games, pretparken, films en nog veel meer zaken die jongeren leuk vinden. Bij het zomernummer vind je ook weer gratis Pokemonkaartjes, dus de doelgroep lijkt duidelijk, maar ik zou toch ook de volwassen stripliefhebber nog een keer op het blad willen wijzen. Het dubbeldikke zomernummer van 100 pagina’s bevat bijvoorbeeld nieuwe strips van Idéfix, een nieuw verhaal van voetbalster Josje, strips uit de reeksen Frikken, Darius, Mythos, Beestjes, Rembrandt en nog veel meer. Je kunt bovendien ook een hernieuwde kennismaking verwachten met Spaghetti van Dino Attanasio, de hilarische strip over Spaghetti en zijn onvoorstelbaar domme neef Prosjoetto die hem altijd weer op de meest idiote manieren in de problemen brengt. Een klassieker onder de humoristische strips, en heerlijk om weer eens uitgebreid van te kunnen genieten. En de titelstrip natuurlijk, waarin stripmaker Charel Cambré zich solo op zijn best laat zien.
Jump – het dubbeldikke zomernummer
Holly’s stempelgrafiek nummer 6692 is een mooi voorbeeld van suggestie en bedrog, waarbij je bij elke kanteling naar een totaal ander beeld zit te kijken en je je verwachtingen weer helemaal moet bijstellen. Neem er dus even rustig de tijd voor en ga na het inzoomen in de galerie ook weer even terug naar het totaalbeeld.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6693 ziet er dan weer bedrieglijk simpel uit, alsof hij met grove penseelstreken geschilderd is. Toch zit ook deze geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht wellicht zou denken. Kijk maar eens wat langer.
Hoe meer strips je leest in de reeks Frikken, over de strijd die een groep leraren met de onwillige leerlingen van een middelbare school aangaan, hoe leuker het wordt. De notoir luie leraar die er alles aan doet om onder zijn lessen uit te komen en die zijn leerlingen een gemiddeld cijfer geeft omdat hij de proefwerken is kwijtgeraakt, de lerares Engels met de olifantshuid die zich er nooit onder laat krijgen, de onzekere leraar geschiedenis die helemaal leeft voor zijn vak, met af en toe desastreuze gevolgen, het levert allemaal hilarische situaties op, en dat geldt nog meer als de dwarsliggende leerling Daan Den Boldert, die eigenlijk alle leraren te slim af af is, in beeld komt. En in het tweede deel komt hij gelukkig steeds vaker in beeld.
Frikken 2 – Het niveau daalt
Holly’s schilderijen 2025 nummer 32 is een felgekleurd, langwerpig spel van optische illusies dat je het beste van een afstandje kunt bekijken. Vrolijk, dansend, en spannender dan je op het eerste gezicht misschien zou denken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6690 is een spel van suggestie en bedrog, waarbij optische illusies weer een grote rol spelen. Gemaakt met stempels die dit keer vooral uit plastic gummen zijn gesneden.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6691 is een variatie op hetzelfde thema, maar deze heeft misschien net even iets meer tijd en aandacht nodig. Neem dus even rustig de tijd. Het loont echt de moeite.
Dat komt mooi uit – aflevering 13 gaat over drinken en over een bijzondere eerste zoen. De dertiende aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarop je hier elke zondag kunt rekenen.
Gabiz Reichert is een eenendertigjarige Zwitserse pianist met een tamelijk eigenzinnige benadering. Bach, Schumann en Rachmaninoff klinken bij hem helderder en spannender dan ooit, en wat mij betreft het mooiste stuk is een speciaal door Robin Becker voor hem gecomponeerd stuk dat bijna twintig minuten duurt en waar ik eindeloos naar blijf luisteren. Alleen al voor dat ene prachtige stuk muziek is dit album de aanschaf al meer dan waard.
Gabiz Reichert – Rupert’s Tear
Holly’s stempelgrafiek nummer 6688 is een mooi voorbeeld van op-art met een rafelrandje. Het kan heel even duren voordat alles op zijn plek is gevallen, maar misschien weet je inmiddels dat je even wat langer moet kijken naar mijn grafieken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6689 is zelfs nog een slag weerbarstiger, maar ook hier krijg je greep op het geheel als je langer blijft kijken, en het helpt ook als je even inzoomt en daar even rustig kijkt. Als je dan weer naar het totaalbeeld kijkt ziet het er meteen anders uit.
Holly’s schilderijen 2025 nummer 31 is een langwerpig spel van optische illusies in gedempte kleuren, waar je een tijdje naar moet kijken voordat hij al zijn geheimen heeft prijsgegeven. Gewoon, verstand op nul en rustig kijken.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6686 is er een waar je wat minder snel greep op krijgt, maar kunst is nu eenmaal niet bedoeld voor luie of snelle kijkers, dus er wordt ook hier weer een klein beetje tijd en aandacht van je gevraagd. Levert je wel wat op, overigens.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6687 kun je het beste rustig van een afstandje bekijken – deze wordt er niet beter van als je gaat inzoomen. Neem ook hier weer uitgebreid de tijd, want dan ontdek je steeds meer.
Singer-songwriter Chrissy Johnson nam haar tweede album op samen met producer en multi-instrumentalist Steve Dawson, die zelf ook al een respectabele singer-songwriter geschiedenis op zijn naam heeft staan. Johnson zingt en speelt akoestische gitaar en doet dat allebei voortreffelijk, Dawson neemt alle andere instrumenten voor zijn rekening. De muziek klinkt energiek en opgewekt, terwijl de melancholie er toch doorheen schijnt. Juist dat maakt dit een bijzonder album.
Chrissy Johnson – Shake where you’re steady
Holly’s stempelgrafiek nummer 6684 is een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch en al improviserend opgezet als een jazzcompositie. Optische illusies spelen een rol, dus neem rustig de tijd.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6685 is een spel van suggestie en bedrog, waarbij opnieuw optische illusies een rol spelen. Neem de tijd en zoom vooral ook even in – de galerie doorlopen is dus een goed idee.
Op 1 juli 2025 heeft de tweede kamer in meerderheid ingestemd met een motie van de PVV om illegaliteit en hulp aan illegalen strafbaar te stellen. Die meerderheid haalden ze nipt omdat een aantal kamerleden in verband met Keti Koti niet aanwezig was en ze daardoor niet tegen konden stemmen. Ruud Moors schreef naar aanleiding van de heksenjacht op illegalen in de Verenigde Staten een protestlied dat daar helaas perfect op aansluit.
Ruud Moors – Soon they will come
Anmoor is een hydromorfe humus, samengesteld uit klei en organisch materiaal. Het is ook de naam van een duo dat contrabas, accordeon en stem samenbrengt op een tamelijk unieke manier. Met hun eigen originele composities, die hun wortels hebben in traditionele folk en waar deze twee musici hun eigen strikt persoonlijke draai aan geven leveren ze een pracht van een album af.
Anmoor – Spire
Holly’s stempelgrafiek nummer 6683 is een relatief eenvoudig spel van licht en schaduw. Toch is het ook hier, net als bij mijn andere stempelgrafieken, aan te raden er wat langer naar te kijken.
Het is wat te heet om op mijn zolderatelier te werken, dus als het wat koeler wordt komt er weer meer kunst.
Holly Holden is een Britse singer/songwriter die helemaal gegrepen is door de muziek van Zuid-Amerika. Haar nieuwe album heeft ze geschreven in Mexico en Colombia met een Venezolaanse cuatro in de hand. Terug in Londen ging ze samen met producer en multi-instrumentalist Greg Sanders aan de slag, haalde er de top van de Londense Latijns-Amerikaanse muziekscene bij en maakte zo een subliem album.
Holly Holden – al andar
Holly’s stempelgrafiek nummer 6680 moet je beslist wat langer bekijken, want deze heeft echt wat meer groeitijd nodig, tijd om alles rustig op zijn plaats te laten vallen. Gestempeld met verschillende zwarte stempelkussens op geschept Japans papier, met opnieuw de dopstempel als basis.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6681 lijkt van een afstandje wel op een verzameling glimmende metalen bollen, maar ook hier heb je weer te maken met een spel van suggestie en bedrog. Langer en aandachtiger kijken loont de moeite.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6682 is de honderdste en meteen ook de laatste grafiek die ik heb gemaakt met de stempel die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik een week of wat geleden op straat vond. Doormidden gesneden en er twee stempels uit gesneden, en de achterkant gebruikte ik af en toe ook nog als stempel. De honderdste op rij, dus als je ze allemaal wil zien hoef je alleen maar terug te lopen.
Omdat deze honderdste grafiek ook het afscheid betekent van de dopstempel wil ik de stempel zelf ook even laten zien, dus ik heb de twee stempels die ik uit de rubberen dop gesneden heb op de foto gezet, plus wat stempelkussens en andere stempels die ik voor de afgelopen honderd stempelgrafieken heb gebruikt.
Afscheid van de dopstempel.
“De droom van elke cel” is een boek van de Mexicaanse schrijfster Maricela Guerrero dat wordt gepresenteerd als een dichtbundel, maar dat je net zo goed zou kunnen lezen als een verzameling verhalen of essays, terwijl het feitelijk al die genres overstijgt. Pure literatuur, waarbij je als lezer op een heerlijke manier op scherp wordt gezet, en je volledig ondergedompeld wordt in de fascinerende groene wereld van de schrijfster.
Maricela Guerrero – De droom van elke cel – Gedichten – vertaald door Lisa Thunissen
Holly’s stempelgrafiek nummer 6678 is opnieuw gemaakt met de twee stempels die ik heb gesneden uit de rubberen dop die ik een tijd geleden op straat vond. Hij houdt het aardig goed vol, als je in aanmerking neemt dat ik handmatig stempel en best veel druk zet op zo’n stempel.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6679 heeft dezelfde dopstempel als basis, maar hier bepaalt de stempel die ik op maat erbij sneed het beeld. Iemand zag er meteen een gruwelijke kalknagel in, maar dat was beslist niet mijn bedoeling. Kijk zelf maar eens.
Ujig is een verbazingwekkend goed jazzrockkwartet van drie Italianen en een Oostenrijker, die ook nog een paar trompettisten als gasten uitnodigden. Ouderwets goed, zou ik bijna zeggen.
Uijig – Delta.
Er stond voor het eest in lange tijd weer eens een mooie grote tekening van Joost Swarte in The New Yorker, een mooie illustratie bij een verhaal over de geschiedenis van vraag-en antwoordrubrieken. Bovendien kun je nu twee tentoonstellingen bezoeken waar werk van Swarte te zien is, in Haarlem en Oostende, en dat zijn allebei aanraders.
Joost Swarte in beeld
Holly’s stempelgrafiek nummer 6676 is een spel van suggestie en bedrog, gemaakt met de stempels die ik sneed uit een rubberen dop die ik op straat vond, met verschillende zwarte stempelkussens op geschept Japans papier in een langwerpige leporello.
Holly’s stempelgrafiek nummer 6677 ziet er, zeker van een afstandje, bedrieglijk simpel uit, en misschien denk je zelfs dat je hem al eerder hebt gezien, maar als je even inzoomt zie je wel dat hij toch wat anders en vooral geraffineerder in elkaar zit dan je wellicht eerst dacht.
