In het Aargauer Kunsthaus is nog tot 1 januari 2010 een thematentoonstelling te zien – Maskers in de hedendaagse kunst, met een aantal fascinerende moderne maskers. De catalogus is dik, en voorbeeldig uitgegeven. Ik heb een bloedhekel aan clowns, maar hier zijn toch wel wat intrigerende maskers te vinden.
Maskers in de hedendaagse kunst.
Aziza Brahim is geboren in een desolaat vluchtelingenkamp in Algerije waar haar familie, die verdereven was ui de westelijke Sahara, naartoe gedeporteerd was. Brahim woont nu al jaren in Barcelona, maar ze is de stem geworden van al die vluchtelingen die van hun land verdreven zijn. Haar derde album gaat voor het grootste deel over de Sahara, maar is feitelijk universeel.
Aziza Brahim – Sahari.
Van de stripserie Arctica is inmiddels het tiende deel verschenen – een groep buitenaardsen die het heelal doorkruisten op zoek naar een plek om te overleven omdat hun eigen planeet verbrandde, kregen een stuk woestijn toegewezen, maar de drie grootmachten vertrouwen de buitenaardse vluchtelingen niet, en dus wordt er een complot gesmeed om van ze af te komen. Een parabel voor onze tijd, gegoten in een science fiction- en avonturenstrip.
Arctica 10 Het Complot.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 15 laat weer eens zien hoe idioot veel tinten grijs je vindt als je verschillende doosjes zwarte stempelinkt gebruikt. Daarom schaf ik nog steeds elk doosje zwarte stempelinkt aan dat ik maar tegenkom.
Henri Matisse is vooral beroemd geworden met de kleurige collages die hij maakte van gescheurd papier, en met zijn schilderijen. Dat hij daarnaast ook beeldhouwer was is vrijwel onbekend. Er is nu een boek verschenen dat alle aandacht besteedt aan zijn sculpturale werk, en dat is zonder meer fascinerend te noemen.
Matisse – Metamorphosen.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 9 heb ik op een oud, verspelen schaakbordje geschilderd. Ik koop elk schaakbord dat ik in een rommelmarkt of kringloopwinkel kan vinden, om ze vervolgens om te toveren tot een schilderij. Ik zal er een keer een totaal-expositie aan wijden. Alle ex-schaakborden bij elkaar. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 14. Ik heb weer een schetsboekje opgeduikeld met bruin papier, dat bijna de dikte heeft van karton. Dat betekent dat ik naast mijn zwarte stempelkussens ook de witte stempelinkt weer in de strijd heb gegooid, wat altijd een merkwaardige, bijzondere kleur blauw oplevert.
Ruud’s aannames aflevering 50 is meteen ook de laatste aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors. Dit keer gaat het vooral over… jawel, aannames. Volgende week start er een nieuwe serie van Ruud.
Goran Kajfeš is een Kroatisch-Zweedse trompettist die met zijn Subtropic Arkestra al drie albums lang covers speelt van onbekende pareltjes die hem geïnspireerd hebben. Je maakt met hem een unieke wereldreis, waarbij hij nummers demonteert en op een buitengewoon spannende manier weer in elkaar zet, waarbij funk, jazz en wereldmuziek op het scherpst van de snede met elkaar in gevecht gaan. Het resultaat is geweldig.
Goran Kajfeš Subtropic Arkestra – The Reason Why Vol. 3
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 8 is gemaakt op een plaat masoniet met zwarte, witte en rode acrylverf. Zwart betekent bij mij eigenlijk altijd vele tinten grijs, want daar leg ik de basis mee. Het fascineert me wat je met grijs allemaal kunt doen, en dat zie je in dit schilderij ook terug. Wit een rood lijken te domineren, maar zonder die tinten grijs zou het maar een saai schilderij zijn geworden, vermoed ik.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 13 is weer een variatie op een van mijn thema’s, gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens, wat de verschillende tinten grijs verklaart. Als je inzoomt kun je goed zien hoe ik deze grafiek heb opgebouwd.
Draken kunnen, zoals je ongetwijfeld weet, alleen verslagen worden door jonge maagden, die dan ook worden opgeleid tot drakenridders. In de fantasy-stripreeks De Orde van de Drakenridders staat steeds het avontuur van één drakenridder centraal. Scenarist Ange schakelt steeds een andere tekenaar in, en voor boek 23 is dat Christian Paty geworden, die schitterend schepen en zeedraken blijkt te kunnen tekenen. Elk deel kun je apart lezen, dus ook als je nog nooit iets uit de serie gelezen hebt kun je hier zo instappen.
De Orde van de Drakenridders – Boek 23 – De Gesloten Zee.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 12 is wederom een variatie op een van mijn thema’s, en ook hier kan iemand met een beetje fantasie van alles in zien wat ik in deze abstracte compositie helemaal niet bedoeld had. Maar dat zijn de extraatjes.
Ik heb al een tijd geen liedje meer toegevoegd aan mijn rubriek Kippenvelliedjes, maar ik hoorde vorige week bij toeval de versie die Steve Einhorn zong van het aangrijpende liedje Travis John, dat zijn partner Kate Power jaren geleden schreef over de eenentwintigjarige vriend van haar zoon die “uitgezonden” was naar Irak en daar gesneuveld was. Een indrukwekkend liedje over de zinloze dood van een gewone jongen dat, gezongen door Einhorn, nog harder binnenkwam, zeker in deze tijden.
Kippenvelliedjes – Kate Power en Steve Einhorn – Travis John
Een ander kippenvelliedje kwam ik tegen op een nieuwe compilatie van de Rough Guides, namelijk die voor Billie Holiday, die afsluit met het huiveringwekkende Strange Fruit. Niet alles op deze voortreffelijke verzamelaar is even zwaar, al was Billie Holiday wel de koningin van de melancholie wat mij betreft. Een uitstekende verzamelaar van ruim vijf kwartier, verplichte kost als je bijvoorbeeld Amy Winehouse wil begrijpen, want die haalde hier de mosterd vandaan.
The Rough Guide to Billie Holiday – Birth of a Legend
Van het dagboek van Cerise werd door uitgeverij Silvester Strips meteen ook het tweede deel uitgebracht, en dat is al net zo goed als het eerste, en misschien zelfs wel beter, want hier krijg je niet alleen een spannend verhaal, maar ligt Cerise ook nog eens overhoop met haar vriendinnen en haar moeder. Verschillende lagen, wat voor een jeugdstrip niet zo vanzelfsprekend is. Zelfs kinderstrips zijn volwassen geworden. Een absolute aanrader voor elke stripliefhebber!
Het dagboek van Cerise – Boek 2 – Het boek van Hector.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 11 is een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch en gestructureerd opgezet, met de bedoeling jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
Het dagboek van Cerise is een strip over een tieneneenhalf jaar oud meisje dat schrijfster wil worden en dat met haar twee hartsvriendinnen het geheim van de geheimzinnige Meneer Vraagteken wil ontrafelen. Een bloedmooi getekende, ontroerend mooie strip voor lezers van alle leeftijden en alle geslachten. Een absolute aanrader dus.
Het dagboek van Cerise – boek 1 – De Stenen Dierentuin.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 7 oogt bedrieglijk eenvoudig, maar hij zit net iets geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken, waardoor je er toch niet snel op uitgekeken raakt. Zwart, wit en een heel klein beetje blauw om hem een bepaalde tint te geven.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 3 kreeg al meteen een bijnaam bij de eerste bezoeker die hem bij mij thuis in het zicht kreeg – de potloodventer. Dat je er een mensfiguur in kunt zien zal ik niet ontkennen, maar deze associatie had ik zelf nog niet gehad. Maar als je dan eenmaal die kant op gewezen bent kun je er moeilijk nog wat anders in zien, vrees ik. Afijn, kijk zelf maar eens.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 10 is weer een losse variatie op een van mijn thema’s, en ook hier speel ik het spel van de suggestie weer. Als je even wat langer kijkt kun je van alles zien in dit ritmisch en abstract opgezette grafiekje.
Ulfberht is de naam van een beroemd en zeer kostbaar type zwaard dat Vikingen in de Middeleeuwen gebruikten. Het duurde tot de Industriële Revolutie (dus bijna duizend jaar later) voordat er staal kon worden gemaakt dat net zo hard, soepel en licht was als het staal van de Ulfberht-zwaarden. Voer voor mythes dus, en Irene Berbee heeft dan ook een fraaie strip gemaakt rond zo’n zwaard en drie onverschrokken Vikingen. Het wordt een hilarisch avontuur, met een heerlijk droogkomische verteller, fantastische tekeningen en een krankzinnig verhaal.
Ulfberht 1: Drakenvuur.
De Jewish Monkeys is een Israelische punkband die zichzelf steeds vernieuwt, onder meer door verschillende vormen van wereldmuziek te omarmen en te combineren met ska, funk en noem maar op. Het resultaat is een avontuurlijk, energiek, opwindend album waar ik acuut een goed humeur van kreeg.
Jewish Monkeys – Catastrophic Life.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 6 is meteen ook nummer 18 in de serie Contemporary Sunsets oftewel Hedendaagse Zonsondergangen. Een kleintje dit keer.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 9 is er weer een waar je van alles in kunt zien en die je dus op verschillende manieren op het verkeerde been zet.
Naar aanleiding van de tentoonstelling Joost Swarte Overal in de Kunsthal in Rotterdam (die overigens nog tot 12 januari volgend jaar te bekijken valt) heeft Scratch Books een mooie grootformaat bundel uitgegeven met “32 prenten om in te lijsten” onder dezelfde titel als de tentoonstelling, en met dezelfde brede blik. Een mooi overzicht dus van het werk van Swarte, op papier van 30 x 40 cm, dus de details komen nu ook goed tot hun recht, wat bij een tekenaar als Swarte zeker geen overbodige luxe is. Een zeer fraaie bundel voor weinig geld, dus een absolute aanrader.
Joost Swarte Overal – een bundel met 32 prenten om in te lijsten.
De muzikale rough guides zijn eigenlijk altijd de moeite waard – prima verzamelingen, ruimbemeten, met vaak leuke verrassingen en uitstekend opgepoetst en geremastered. Dat geldt zeker ook weer voor de rough guide die de wortels van de country muziek probeert te vatten. Als je de Anthology of American Folk Music van Harry Smith toendertijd te prijzig vond is dit een mooie instapper, want hier krijg je voor een spotprijs vijf kwartier aan stringbands, banjo- en fiddlevirtuozen en superieure troubadours uit het begin van de vorige eeuw waarin de wortels van de hedendaagse country (en folk) duidelijk terug te vinden zijn. Een absolute aanrader.
The Rough Guide to the Roots of Country Music.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 2. Het fotograferen van beeldjes valt me tegen, want een schaduw valt al snel verkeerd, en een achtergrond stoort ook al vlot, daarom krijg je hier veel minder beelden te zien dan ik daadwerkelijk maak (de laatste drie weken heb ik er meer dan zestig gemaakt). Dit keer heb ik een vrij simpel beeldje genomen dat ik van bovenaf met twee spotjes heb verlicht, met als achtergrond een groot rood schilderij van mezelf.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 8 – iemand zag er al dromerige gezichten in, en een ander alleen maar ballen, maar feitelijk is het gewoon een abstracte compositie waarin veel gesuggereerd wordt. Kijk maar eens wat je er dit keer zelf in kunt ontdekken.
Steeleye Span is zo langzaamaan een van de oudste Britse folkbands, want ze vieren dit jaar het feit dat ze vijftig jaar geleden werden opgericht. Zangeres Maddy Prior is op hun nieuwe album beter bij stem dan ooit, en een van de nieuwe aanwinsten van de band is snarenvirtuoos Benji Kirkpatrick, die tien jaar lang een van de basisleden van Bellowhead was. Dat nieuwe album is dan ook een subliem juweeltje geworden waarmee ze aantonen dat er nog geen greintje sleet op Steeleye Span zit.
Steeleye Span – Est’d 1969.
Sting is een superheld die over de veiligheid van de stad en de omgeving waakt, maar er is al vele jaren niks meer van hem vernomen. Maak kennis met de familie Sting, en lees hoe opa zijn klunzige kleinzoon probeert klaar te stomen voor het superheldendom, terwijl zijn kleindochter ongemerkt alle problemen oplost. Een heerlijk hilarische superheldenparodie, waarvan het eerste deel zojuist is verschenen.
Sting 1 Familiegeheimen.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 5 is een variatie op een thema, en een schilderij dat je het beste van een afstand kunt bekijken. Wat langer kijken is ook aan te raden, want dan zie je pas hoe vreemd hij eigenlijk in elkaar steekt.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 7. Ik blijf toch nog steeds variëren op thema’s, omdat ik het zelf nog steeds fascinerend vind om te zien hoe kleine veranderingen soms grote gevolgen kunnen hebben in hoe iets er uit komt te zien, en soms zijn de verschuivingen ook minimaal, maar toch intrigerend genoeg voor mij.
Ruud’s aannames aflevering 49 gaat over onze routines en vaste gewoontes en hoe moeilijk die te doorbreken zijn. De voorlaatste aflevering in de reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, die we hier nog steeds elke week publiceren.
Serene Green is een bluegrassband die haar eigen materiaal schrijft en lekker fel samen speelt. Dat levert een aanstekelijk plaatje op.
Serene Green – Have At It.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 6 lijkt wel symmetrisch, maar blijkt dat bij nadere bestudering toch niet te zijn. Je wordt hier als kijker weer op diverse manieren subtiel op het verkeerde been gezet en scherp gehouden, als je tenminste bereid bent even wat langer te kijken.
