Hauteville House is een zogenaamde steampunkstrip, die zich anderhalve eeuw geleden afspeelt, met veel intriges, vreemde machines, rare vliegende apparaten, wezens uit de diepten van de oceaan, inmiddels uitgestorven volkeren, poorten waarmee je van continent naar continent kunt reizen en daarnaast veel echte figuren uit de geschiedenis, zoals Darwin en Davy Crockett. Een merkwaardige fantasystrip, voor iedereen die van een mix van fantasy, geschiedenis, horror en intriges houdt. Deel 15 sluit alweer de derde cyclus van de serie af.
Hauteville House 15 Kaap Hoorn
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 21 is meteen ook nummer 8 in de serie Contemporary Sunsets die ik vorige maand begonnen ben naar aanleiding van een verzoek om een horizonschilderij en de inspiratie die daarbij kwam van een cartoon van James Stevenson. Horizonschilderijen op de rand van de abstractie.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 21 is eigenlijk een oudere grafiek, nummer 14a, waar ik achteraf toch niet helemaal tevreden over was, en die ik nog even uitgebreid bewerkt heb met nog een paar lagen, onder meer met witte inkt. Ik hoop dat je het met me eens bent dat deze versie beter is, want nummer 14a bestaat nu definitief niet meer.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 21a is gemaakt op glad wit papier, met zwarte en witte stempelinkt, en hij zet je weer subtiel op het verkeerde been, als je tenminste de moeite neemt even wat langer te blijven kijken.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 20 is de zevende in de reeks Contemporary Sunsets, de serie abstracte schilderijen die geïnspireerd zijn op de zee en op een cartoon van James Stevenson waar twee mensen zitten te genieten van een mooie hedendaagse zonsondergang.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 20 heb ik met witte en zwarte stempelinkt op bruin karton gemaakt, wat altijd een bijzondere blauwe kleur oplevert.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 20a is er weer een waar je met een beetje fantasie van alles in kunt zien. Ook hier heb ik overigens witte stempelinkt gebruikt.
Ik zit tegenwoordig het grootste deel van mijn tijd in mijn kleine zolderatelier, en werk daar meestal aan zeven of acht schilderijen tegelijkertijd. Als die allemaal liggen te drogen draai ik me om en ga ik aan mijn grote werktafel zitten stempelen, en dat doe ik vaak ook in tien tot vijftien schetsboekjes tegelijk, in formaat variërend van A5 tot A4. Die gretigheid zal wel nooit meer overgaan, vrees ik, maar dat betekent ook dat ik wat minder tijd aan dit magazine besteed, zoals je misschien wel zult merken. De kunst komt voorlopig even eerst.
Baba Sissoko is een West-Afrikaanse ngoni-speler en zanger die de muziek van zijn familie in ere houdt. Dat betekent in de praktijk dat hij met Amadran, waar je hem alleen met zijn stem en ngonis hoort, een prachtig tijdloos meesterwerkje heeft afgeleverd.
Baba Sissoko – Amadran.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 19 lijkt weer heel simpel, maar zit toch net weer even wat geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Even wat langer kijken is dan ook aan te bevelen.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 19 is gemaakt met één sterk stempeltje, grafisch sterk bedoel ik dan. Verder niks aan toegevoegd, want ik vond de herhaling van dat ene stempel al wel sterk genoeg, en er valt genoeg in te zien, dacht ik zo.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 19a is er een waar ik wel degelijk wat in verstopt heb – een mannetje, ergens in de chaos. Haha. Een zoekplaatje dus, naast de andere manieren waarop ik je meestal op het verkeerde been zet kun je hier dus op zoek naar een gezicht. Ook wel eens leuk toch?
Ruud’s aannames aflevering 42 gaat over een belangrijke regel in de psychiatrie – als je je vrijwillig laat opnemen mag je ook op elk moment weer naar buiten wandelen. Daar blijken nog wel wat haken en ogen aan te zitten. De tweeënveertigste aflevering in de reeks autobiografische en filosofische essays van Ruud Moors die we hier elke week publiceren.
Oh Susanna heet eigenlijk Suzie Ungerleider, dus je begrijpt waarom ze een pakkender naam zocht om muziek te maken. Deze Canadese singer/songwriter bracht haar debuutalbum twintig jaar geleden uit, en dat werd eigenlijk meteen een klassieker, door de donkere liedjes en de indringende zang. Het album werd opnieuw uitgebracht in een jubileum-editie, ge-remastered en met akoestische extra versies. En het album staat nog steeds als een huis.
Oh Susanna – Johnstown – 20th Anniversary Re-mastered & Extended
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 18 is er een waarbij de manier waarop je focust tamelijk essentieel is – als je het rood als hekwerk op de voorgrond ziet, waarbij het grijs een stadsbeeld op de achtergrond wordt zie je de sterkste versie, wat mij betreft, maar sommigen zien het grijs alleen op de voorgrond en komen daar moeilijk van af.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 . nummer 18 is, laat ik dat meteen maar even nadrukkelijk stellen, een abstracte compositie. Okee.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 18a. Het is soms verbazingwekkend wat mensen in mijn abstract opgezette grafische werk denken te zien, zoals hier, waar iemand een hele kolonie uiltjes dacht te ontwaren. Ik geef toe dat ik er soms inderdaad wat herkenbare elementen in verstop, maar in dit geval is het toch echt de fantasie van de kijker die voor de verrassing zorgt.
Benin International Musical is een bijzonder project, waarin al het beste van muzikaal Benin wordt gecombineerd met elektro, rock, jazz, hiphop en groove, met een onweerstaanbaar resultaat. De perfecte zomerplaat.
Benin International Musical – BIM #1
Mijn persoonlijke favorietenlijstje van beste zangeressen ooit is weer uitgebreid met twee namen – ook weer dames die inmiddels al overleden zijn vrees ik – Kate Wolf en Nina Simone, de een wat nadrukkelijker aanwezig in het algemeen muzikaal geheugen dan de ander, vermoed ik, maar voor mij hadden ze alle twee een even grote impact.
De beste zangeressen ooit – een persoonlijke favorietenlijst.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 17 is meteen ook de zesde in de reeks Contemporary Sunsets. Deze valt misschien niet helemaal binnen de reeks, omdat het hier meer om de zee bij nacht gaat, maar ook hier is iets merkwaardigs aan de hand, want als je goed kijkt zul je zien dat de maan niet één keer, maar vier keer door de wolken breekt.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 17 is ook weer een variatie op een thema, maar net weer even wat anders gestructureerd, net even iets anders gespiegeld.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 17a lijkt wel een rotsblokkenformatie, maar dan wel een die niet helemaal lijkt te kloppen, en als je even wat beter kijkt zelfs helemaal niet blijkt te kloppen. Kortom, je wordt als kijker weer even heerlijk op het verkeerde been gezet.
Lucilla Galeazzi is een Italiaanse zangeres en liedjesschrijver die niet alleen indruk maakt omdat ze een neus heeft waar Cleopatra jaloers op zou worden, maar een stemgeluid waar je kippenvel van krijgt. Dat was bij L’Arpeggiata, waar ik haar voor het eerst zag en hoorde, al zo, maar ook later, bij Tesi’s Bella Ciao-project en het Belgische Alegria et Liberta. Hoog tijd om deze fenomenale zangeres met terugwerkende kracht te gaan ontdekken, dacht ik zo. Ik begon met drie oudere albums.
Lucilla Galeazzi – Cuore di Terra, Lunario en Stagioni
Ik heb nog twee namen toegevoegd aan mijn lijst van beste zangeressen ooit. Naast Galeazzi is dat Nancy Jeffries.
De beste zangeressen – een persoonlijk favorietenlijstje.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 16 is er weer een die je volledig op het verkeerde been zet, zeker als je gaat kantelen, want dan gaan perspectief en diepte een totaal andere kant op.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2109 – nummer 16 lijkt wel weer uit steen gehakt, als ik sommigen van mijn kijkers moet geloven. Je kunt altijd vrij veel in mijn grafieken zien, heb ik al gemerkt, en dat is een goed teken, want dat betekent dat ik je op verschillende niveaus op het verkeerde been blijk te kunnen zetten.
Vandaag heb ik drie namen (of eigenlijk vier) toegevoegd aan mijn persoonlijke favorietenlijst met de beste zangeressen aller tijden. Na Lisa Richards, Maura O’Connell en Mercedes Sosa zijn nu Kate & Anna McGarrigle toegevoegd, Phoebe Snow en Ella Fitzgerald. En dan zijn we er zeker nog niet.
De beste zangeressen ooit – een persoonlijke favorietenlijst.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 15 is de vijfde in de reeks “hedendaagse zonsondergangen” oftewel contemporary sunsets.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 15 komt uit een nieuw schetsboekje met bruin karton dat eigenlijk bedoeld is om mee te knutselen. Het werkt weer anders dan het bruine kraftpapier waar ik eerder mee werkte, waar ik je gisteren het laatste van liet zien uit een A4-schetsboek. Het is net als met zwart en wit, ook bruin komt dus in vele nuances.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 15a is weer een zwartwitte op wit papier, maar het idee is nog steeds hetzelfde – variaties op een thema, als een jazzmuzikant ritmisch uitgewerkt.
Ik ben zelf verzot op lijstjes, en ik maak nu op verzoek een lijstje met mijn favoriete zangeressen. De eerste drie bied ik je vandaag al aan, de aanvullingen volgen in de loop van de week. Maar hier eerst mijn persoonlijke top drie van beste zangeressen ooit.
De beste zangeressen – een persoonlijke favorietenlijst.
Fransen zijn verzot op vliegtuigen en auto’s en hun geschiedenis, en dus zijn er ook heel wat strips waarin oude vliegtuigen en oude auto’s een hoofdrol spelen. De Avonturen van Betsy is zo’n stripreeks, over de medewerkster van de broers Schlumpf, die oude auto’s opspoort en aanschaft voor haar opdrachtgever. Dit keer is het een oude racewagen, die meteen voor een probleem zorgt – Betsy wordt gearresteerd, de auto wordt in beslag genomen en een aantal schurken ontvoert Betsy vanuit haar cel, waarna een spannend verhaal op stoom komt dat ook voor niet-auto-fanaten erg leuk is.
De Avonturen van Betsy 3 Race tegen de klok!
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 14 is er weer een van de wat weerbarstiger soort, dus als kijker moet je even wat meer moeite doen, wat meer tijd nemen, wat meer aandacht geven. Ik weet het, dat is in deze tijd niet geheel normaal meer, maar geloof me, slow art loont de moeite.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 14 komt weer uit een van mijn bruine schetsboeken, en dat betekent ook dat ik naast zwarte ook weer witte stempelinkt heb gebruikt, wat altijd weer bijzondere effecten en kleuren oplevert.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 14a komt uit een schetsboekje met papier dat gemaakt is van gerecycled katoen, dat betekent dat het papier een wat grove structuur heeft.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 14b voeg ik toe omdat het weer een totaal andere variatie op hetzelfde thema is, ritmisch opgezet, gestructureerde chaos als het ware. Maar niet echt. Als kijker word je steeds weer subtiel op het verkeerde been gezet, en vaak heb je dat pas door als je even wat langer kijkt.
Shane Alexander is een singer/songwriter die al jaren zijn albums in eigen beheer uitbrengt. Hij is een beetje een geheimtip, al duiken zijn liedjes overal op, ook in televisieseries als Bones en Criminal Minds, maar hij lijkt niet echt door te breken naar een groot publiek. Daar zijn de liedjes misschien ook te intiem en te subtiel voor, wie weet. Zijn nieuwe album bevat weer negen juweeltjes en een opmerkelijke cover.
Shane Alexander – A Life Like Ours
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 13 is weer een compositie in rood, zwart en wit, met de nodige grijstinten erbij. Ritmisch opgezet, met de bedoeling je op Escher-achtige wijze op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 13 is een zwart-witte op wit papier, maar met witte en zwarte stempelinkt. Die combinatie levert dit keer een kleur op die bijna groen te noemen is.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 13a is ook met witte en zwarte inkt gemaakt, maar ziet er totaal anders uit. Ik vind het soms verbazingwekkend hoeveel kleurnuances zwart en wit op kunnen leveren als je ze gaat combineren.
Holly’s schilderijen – augustus 2019 – nummer 12 is er weer een in de reeks ritmisch en gestructureerd, en als een jazzvariatie op een thema opgezet. Wat langer kijken is aan te bevelen, want dan gebeurt er soms verrassend veel wat je niet verwacht.
Holly’s stempelgrafiek – augustus 2019 – nummer 12 is wederom een variatie op een van mijn thema’s, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
