De Britse musicus en producer Dan Harper woonde lange tijd in Mali, waar hij met een Malinese vrouw trouwde en met veel Malinese musici samenwerkte. Dat laatste leverde een aantal fantastische albums op onder de projectnaam Invisible System, waarvan er onlangs weer eentje uitkwam. Spannend, funky, avontuurlijk. De traditie wordt de eenentwintigste eeuw binnengeloodst, zou je kunnen zeggen.
Invisible System – Dance to the Full Moon
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 23 is een staaltje minimal art dat zich vermomd heeft als een uitbundig schilderij. Toch is het feitelijk behoorlijk ingetogen. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 28 heb ik gemaakt in een schetsboekje waarin papier zit dat gemaakt is van gerecycled katoen. Oersterk, maar wel met een nadrukkelijke structuur waar je rekening mee moet houden.
Het Konijn is een fantastische graphic novel in alle betekenissen van het woord, fabelachtig mooi getekend en ingekleurd, met een waanzinnig verhaal over een seriemoordenaar die na een hele reeks reïncarnaties via een konijn in een jonge vrouw terecht is gekomen, in een universum dat replica lijkt te zijn. Amsterdam is, omdat het water wel erg hoog kwam, losgesneden en vaart nu op een vlot over de wereldzeeën. Afijn, je moet bereid zijn je aan een krankzinnig verhaal over te geven, maar geloof me, het is de moeite meer dan waard. Een absolute aanrader voor elke serieuze stripliefhebber.
Sasha Jovanovich – Het Konijn.
Michel Banabila is zijn back catalogue langzaamaan op zijn bandcamp-site aan het aanbieden, en hij heeft er zojuist weer zes oudere albums toegevoegd. Dat levert heel wat aangename verrassingen op, onder meer de twee albums die hij maakte met de Turkse multi-instrumentalist Yaşar Saka. Aangevuld met nog niet eerder uitgebrachte en nieuwe opnames blijkt deze muziek volstrekt tijdloos te zijn, en met de handtekening van Banabila ook van een ongehoorde kwaliteit. Een kwart eeuw oud, maar ga luisteren!
Michel Banabila en Yaşar Saka – 1993 en A Living Thing.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 22 is een variatie op een thema, en bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten. Dan moet je wel bereid zijn er even wat langer naar te kijken.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 27 is er een die ook interessant blijft als je er met je neus bovenop gaat staan, terwijl hij van een afstandje ook fascinerend is, met name als je even wat langer kijkt.
Ruud’s woorden, zinnen en verhalen aflevering 15 gaat vooral over de verhalen in de bijbel. De vijftiende aflevering in de reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors waarvan we hier iedere week een deel publiceren.
Andrew Hawkey is een 77-jarige singer-songwriter uit Wales die Britse Americana maakt. Sterke liedjes, lekker relaxed gezongen met mooie arrangementen. Meer hoeft het soms niet te zijn.
Andrew Hawkey – Long Story Short.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 26 is een variatie op een thema, en deze kun je gerust ook van dichtbij bekijken, want ook op de vierkante centimeter is hij nog interessant, vind ik zelf.
Mark van Wonderen fotografeerde de lelijkste plekken van Nederland, en dat resulteerde in de opmerkelijkste en grappigste reisgids die ik in tijden in handen heb gehad.
Treurtrips – (Her)ontdek Nederland!
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 25 ziet er wat strakker georganiseerd uit dan anders, maar ook hier word je als kijker subtiel op het verkeerde been gezet. Ik kreeg onlangs van iemand het verwijt dat mijn kunst niet maatschappelijk geëngageerd zou zijn. Dat schijnt tegenwoordig nadrukkelijk te moeten. Dat kunst wel eens over kijken kan gaan, en dat het wel eens heel belangrijk zou kunnen zijn dat je goed kijkt om de werkelijkheid te kunnen beoordelen dringt tot zo iemand niet helemaal door, vrees ik. Maar dit geheel terzijde.
Een poos geleden waren we in Nijmegen waar we voor drie nachten een hotelkamer geboekt hadden. Wegens ziekte werden dat maar twee nachten, maar dat was niet zo heel erg, want dit hotel scoorde redelijk hoog op onze lijst “slechte hotelervaringen”. Het verblijf leverde nog wel een paar fraaie foto’s op van ons uitzicht uit de hotelkamer.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 21 ziet er bedrieglijk simpel uit, maar is toch geraffineerder dan je op het eerste gezicht zou denken. En je moet bij deze vooral ook even wat dichterbij komen, want dan ziet hij er toch wel verrassend komisch uit, vind ik zelf.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 24 is gemaakt op bruin karton, met zwarte en witte stempelinkt, wat altijd een bijzondere blauwe kleur oplevert. Deze is fraai op afstand, maar blijft ook mooi als je gaat inzoomen, vind ik.
Fado kun je het al bijna niet meer noemen, de muziek die Antonio Zambujo maakt, al ligt daar wel de basis van zijn muziek. Laid-back Portugese blues zou je het kunnen noemen, en we kunnen in ieder geval constateren dat Zambujo een juweel van een plaat heeft afgeleverd.
António Zambujo – Do Avesso.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 23 is opnieuw een variatie op een thema, gestempeld op gerecycled papier dat gemaakt is van oud katoen.
Dankzij een onverwacht toeslaande hevige migraine vandaag een wat mager magazine.
Schrijver Koos Meinderts, illustratrice Annette Fienieg en componist, arrangeur en pianist Thijs Borsten werkten al eerder samen om liedjes van over de hele wereld aantrekkelijk te maken voor Nederlandstalige kinderen. Die “liedjesatlas” heeft nu een vervolg gekregen, en dat is al net zo’n aantrekkelijk boekje geworden. Meinderts vertaalde en bewerkte de volksliedjes, Fienieg maakte er ontzettend leuke tekeningen bij, en Borsten maakte nieuwe arrangementen die er voor zorgen dat de liedjes, die gezongen worden door Peer de Graaf en Izaline Calister, niet alleen voor kinderen leuk zijn om naar te luisteren – ze zijn zo goed dat volwassenen de cd die bij het boekje hoort ook voor hun plezier opzetten. Een absolute aanrader dus.
Liedjes zonder grenzen – 24 liedjes van heinde en verre.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 20 is een bedrieglijk simpel schilderij, met oneffenheden en haperingen die bewust zijn aangebracht – ik hou wel van rafelrandjes.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 22 is een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch en gestructureerd opgezet als een jazzcompositie. Als je gaat kantelen veranderen het perspectief en de dieptewerking.
Een jongen woont afwisselend bij zijn gescheiden ouders – zijn moeder heeft een nieuwe vriend, zijn vader is alleen en ongelukkig en geeft hem een hond. Met die hond gaat de jongen op avontuur en beleeft hij fantasie-avonturen die hem doen ontsnappen aan zijn dagelijkse ellende. Het levert een fascinerende strip op waarin de fantasiereis puur visueel wordt verteld, zonder woorden, terwijl het echte leven des te rauwer wordt verteld. Een sublieme graphic novel.
Victor Meijer – Hondsdol.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 19 is meteen ook nummer 32 in de serie Contemporary Sunsets, mijn reeks zwart-wit schilderijen op de rand van abstract, geïnspireerd op de horizon, de zee en het platte Groninger landschap.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 21 is er een waar je weer van alles in kunt zien – een mond, een pinguinsnavel, of gewoon een abstracte compositie met vreemde perspectieven.
Pulled by Magnets is een opmerkelijk trio rond drummer en percussionist Sebastian Rochford, die al heel wat avontuurlijke muziek op zijn naam heeft staan, onder meer bij Polar Bear, en samen met David Byrne, Brian Eno en Patti Smith. Hier maakt hij samen met saxofonist Pete Wareham en bassist Neil Charles ongrijpbare muziek waarin vleugen India, grunge, jazz en rock terug te vinden zijn. Spannend, avontuurlijk en regelmatig bloedmooi.
Pulled by Magnets – Rose Golden Doorways.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 18 is een variatie op een thema, en een schilderij dat je het beste van een afstandje kunt bekijken. Wat meer tijd en aandacht levert ook meer perspectieven op.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 20 is er een waarbij hol in bol verandert als je hem gaat kantelen, een fenomeen waar ik nog altijd met lichte verbazing naar zit te kijken.
Ruud’s woorden, zinnen en verhalen aflevering 14 gaat over de manier waarop verhalen ontstaan en over mensen waarbij fantasie totaal ontbreekt. De veertiende aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors.
Op Zoek naar de Tijdvogel vind ik nog steeds een van de beste fantasy-stripreeksen ooit, gemaakt door Le Tendre en Loisel en een tijdje geleden perfect integraal heruitgegeven, de vier delen in één hardcover. Inmiddels zijn Le Tendre en Loisel al aan deel zes van “Voor de Zoektocht” bezig, waarvoor ze steeds andere tekenaars hebben ingehuurd, die overigens perfect de sfeer en de kwaliteit leveren die bij het verhaal passen. We volgen hier Bolster vanaf het moment dat hij vertrekt van zijn ouderlijke boerderij om op avontuur te gaan en zien hoe hij van het ene avontuur in het andere terecht komt, waarbij de Orde van het Teken nadrukkelijk de aartsvijand is. Ook als je niet van fantasy gecharmeerd bent is deze reeks een aanrader, want de kwaliteit is zeer hoog en deze verhalen vertellen ook veel over onze tijden. Even een update over de tot nu toe verschenen delen.
Op zoek naar de Tijdvogel – Voor de Zoektocht – deel 1 tot en met 5.
Holly’s schilderijen – januari 2020 – nummer 17 is een merkwaardige, want je hoeft hem niet eens te kantelen om ineens een heel ander schilderij te zien. Je moet deze wel echt van een afstand bekijken, want als je er met je neus bovenop gaat staan lijkt het nergens naar – deze is echt gemaakt met het afstands-effect in gedachten. Maar als je dan even wat langer kijk zul je zien dat er van alles gebeurt bij dit bedrieglijk simpele schilderij.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 19 heb ik gemaakt met slechts twee stempeltjes, waarvan er één een hoofd voorstelt. Dat stempeltje heb ik gesneden uit een stuk gum van 2,5 bij 2 centimeter, dat is dus vrij klein. Het grappige is, dat als je deze grafiek gaat kantelen, je meteen een abstracte compositie krijgt en dat er dan weer een spel met diepte en perspectief ontstaat. Je wordt als kijker dus weer op verschillende manieren op scherp gezet.
Holly’s stempelgrafiek – januari 2020 – nummer 19a heb ik met hetzelfde hoofd en profil gemaakt als nummer 19, maar het andere stempeltje is anders en in een andere kleur zwart (eerder grijs). Eigenlijk doe ik dat nooit, een stempeltje twee keer gebruiken, ook al gaat het steeds om een oplage van één uniek exemplaar, maar in dit geval was ik benieuwd hoe een iets andere aanpak er uit zou zien.
