Uitgeverij AFdH is een kleine uitgeverij die opgericht werd om het werk van A.L. Snijders uit te kunnen geven, maar in de loop der tijd hebben ze veel meer boeken uitgegeven en alles wat ze doen is goed – je kunt eigenlijk vrijwel ongezien een boek van deze uitgever aanschaffen, want alles klopt, tot en met alle details in de vormgeving. En nu brengen ze onverwacht een tijdschrift uit, als luxe paperback. Een blad dat al lang bestond, want dit is het eerste nummer van de achtentwintigste jaargang. In de handen van deze uitgever is het een juweel van een nummer geworden, al komt de inhoud uiteraard geheel voor rekening van de redactie en de schrijvers. Het gaat hier om het blad Filter, een tijdschrift over vertalen, en het blijkt verrassend goed. Een absolute aanrader voor iedereen die van lezen houdt. Punt.
Filter – Tijdschrift over vertalen – jaargang 28 – nummer 1.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 15 is een subtiel spel van optische illusies, dat je pas optimaal kunt waarderen als je gaat kantelen. Inzoomen is in dit geval ook beslist aan te raden.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 15a speelt weer op een heel andere manier met perspectief en diepte, maar ook hier loont het de moeite even in te zoomen. Daarna kijk je toch anders tegen het totaalplaatje aan.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 15b lijkt wel een stenen reliëf, maar iemand zag er ook meteen versteende gezichten in, wat het ook een zoekplaatje maakt, want die gezichten, daar moet je toch echt even naar zoeken, vrees ik.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 15c lijkt wel een ijzig berglandschap, maar die suggestie verdwijnt onmiddellijk als je gaat kantelen, dan wordt het toch meer een onbestemd, abstract spel van optische illusies waar je niet precies je vinger achter kunt krijgen.
De Music Rough Guides zijn eigenlijk altijd de moeite waard – grote namen worden gecombineerd met onbekendere artiesten die vaak nog veel meer indruk maken. Dat geldt ook weer voor de voortreffelijke compilatie van Neil Record, die het hele Afrikaanse continent doorkruiste om de ritmische hartslag vast te leggen. Dat is goed gelukt, met Zuid-Sudan en Ethiopië misschien wel als hoogtepunten.
The Rough Guide to African Beats
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 14 is er weer eens een in de categorie “bedrieglijk simpel”, want er zitten toch wat verraderlijke haken en ogen aan deze grafiek. De schaduwen zijn een beetje merkwaardig bijvoorbeeld, en het perspectief is ook wat vreemd, als je even wat beter kijkt.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 nummer 14a. Van deze zou je kunnen zeggen dat hij een mooie huid heeft, Vele laagjes van verschillende soorten zwarte stempelinkt leveren een bijna doorzichtige huidstructuur op die het abstracte bijna overstijgt.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 14b heb ik gemaakt op bruin-beige papier met zwarte en witte stempelinkt. De witte driehoeken lijken in eerste instantie bijna te zweven boven een uit rotan gevlochten matje, maar als je even wat beter kijkt zit het toch net even anders in elkaar.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 14c. Ik vind het eigenlijk wel leuk om elke dag te eindigen met een wat weerbarstiger exemplaar zoals deze, waar je als kijker net even wat meer moeite voor moet doen, omdat hij zijn geheimen niet meteen prijsgeeft. Daarvoor zul je echt even iets langer en aandachtiger moeten kijken. Slow art is niet voor luie kijkers, dat heb ik al eens eerder gezegd.
Kunst en humor komen soms op een verrassende manier samen. Mernet Larsen maakte vrij recent twaalf schilderijen naar aanleiding van schilderijen van El Lissitsky, een van de belangrijkste Russische avantgardisten van het begin van de vorige eeuw. Zijn vrolijke vorm van kubisme werkt nog steeds aanstekelijk, en dat vond Larsen blijkbaar ook, want ze kreeg het voor elkaar om van de toch al opgewekte abstracte schilderijen van El Lissitsky bijzonder grappige bijna-cartoons te maken, met hoekige mensen en zachte kleuren. Het resultaat is kunst waar ik meteen een goed humeur van krijg.
Mernet Larsen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 13 is een combinatie van een merkwaardig zoekplaatje waar wat gezichten in zitten verstopt en een spel van abstracte optische illusies, waarbij perspectief en diepte op losse schroeven lijken te staan.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 13a is een iets lastiger zoekplaatje, want de een ziet er ogen in, de ander niet, maar die ziet er weer iets landschappelijks in wat de eerste er niet in ziet. Kortom, een multi-interpretabel grafiekje dat je overigens ook als een abstracte compositie kunt bekijken waarin optische illusies een spel met je spelen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 13b heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, en die witte inkt zorgt hier voor een blauwige glans die een bijzonder effect geeft aan de bollen die ontstaan. Deze grafiek werkt het beste van een afstandje. Zoom maar eens in, dan zie je wel wat ik bedoel, want dan verdwijnt de magie vrijwel helemaal.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 13c is een abstracte compositie die een spel speelt met diepte en perspectief, maar onze vaste zoekplaatjesspeurder zag er toch nog een schaduw van een jong meisje in terug, terwijl ik die er toch echt niet bewust in gestopt had. Zo gaan dingen soms hun eigen leven leiden.
Vraag je aan filmrecensenten wat de beste film aller tijden is, dan komt in de eindlijst vrijwel altijd Citizen Kane van Orson Welles bovenaan te staan. Krazy Kat van George Herriman is eigenlijk de Citizen Kane van de strips, een strip die al honderd jaar mee gaat en nog steeds niet versleten raakt – de humor is nog steeds fris, de vormgeving is subliem (kunst en strip raken elkaar hier) en elke aflevering is nog steeds verrassend. Dat blijkt ook weer als je de complete zondagsstrips in kleur gaat lezen, die door uitgeverij Taschen in hun XL-serie zijn uitgebracht. Alles tussen 1935 en 1944 in één enorm boek van 650 pagina’s, en 44 x 30 cm, en dat is groot. Het originele formaat van de krant van toen. Jawel. Puur genieten en regelmatig hardop lachen. De prijs is even slikken, maar dan heb je ook wat.
George Herriman’s Krazy Kat – The Complete Color Sundays 1935-1944
Minna Koskenlahti is een Finse percussioniste die op een verbluffende manier op muzikaal avontuur gaat. Haar album gaat van fluisterzacht naar opwindend, met subtiele overgangen en verbazingwekkende nuances waar ik met open mond naar heb zitten luisteren. Een klein meesterwerkje en een absolute aanrader voor iedere muziekliefhebber met open oren.
Minna Koskenlahti – Toinen/Other.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 12 is vooral een tamelijk abstract spel van licht en schaduw, want wat je eigenlijk precies ziet blijft onduidelijk, ook als je gaat kantelen, hoewel onze fantasierijke beelddenkende magazinelezer meteen van alles meende te herkennen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 12a ziet er bedrieglijk eenvoudig uit. Ik heb hem op grijs papier gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, en je kunt hem het beste rustig van een afstandje bekijken. Als je even wat langer kijkt zul je zien dat er meer en verrassender diepte in zit dan je op het eerste gezicht dacht.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 12b is een spel van optische illusies en een zoekplaatje ineen, waarbij er in ieder geval één hoofd in verborgen zit, een beetje arrogante punkkop. Maar met een levendige fantasie kun je nog veel meer ontdekken.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 12c is een abstracte, golvende compositie, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten. Kijk maar eens rustig.
Hong Yingming’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron nummer 206 tot en met 210. Vijf aforismen zoals die een paar eeuwen geleden door een Chinese filosoof zijn opgetekend. Ze blijken telkens weer verrassend tijdloos en actueel te zijn. Ze worden steeds rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors en zijn hier elke week voor het eerst te lezen.
Mabel Flores is een Catalaanse singer/songwriter die fraaie kritische liedjes schrijft die ze met een heerlijke, soepele, prettige stem zingt, met arrangementen die de Middellandse Zee met Latijns Amerika verbinden terwijl ze daar nog wat elektronica doorheen roert. Een verrukkelijk, energiek zomerplaatje is het resultaat, een aanrader voor iedereen die toe is aan een goed humeur.
Mabel Flores – Meraki
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 11 is een spel van optische illusies, waarbij het perspectief steeds kan verschuiven als je even wat langer blijft kijken. Als je je focus ook maar een beetje verlegt ga je op een andere manier de diepte in bijvoorbeeld.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 11a heeft wat meer rondingen, en ziet er soms bijna menselijk uit, tot je wat zorgvuldiger gaat kijken, want dan weet je toch niet goed meer waar je nu eigenlijk naar zit te kijken. Haha. Zo word je als kijker toch weer subtiel op het verkeerde been gezet.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 11b heb ik gemaakt in de geur van een versgebakken brood, en dat kun je goed zien als je een beetje afstand neemt. Kom je te dichtbij, dan valt de kracht van suggestie zo goed als weg en verdwijnen de broodjes uit zicht.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 11c is iets weerbarstiger – hier zul je als kijker net even wat meer moeite voor moeten doen. Bijna transparant, gemaakt met zwarte en witte stempelinkt en met subtiele perspectief- en diepte-effecten. Even wat langer kijken helpt.
L’Alba is een Corsicaanse band die polyfone zang verbindt met een verrassende intrumentatie, en die de hele Middellandse Zee als inspiratiebron beschouwt, wat een bijzondere, unieke Corsicaanse wereldmuziek oplevert, melancholiek, grensoverschrijdend en bloedmooi.
L’Alba – À principiu
Morgen vind je hier weer een vertaling uit het klassieke Chinees van Ruud Moors, maar vorige week kon je ook al kennismaken met Rudi Mo, het zingende en ukelele-spelende alter ego van Ruud. Hij blijkt lekker op stoom te zijn, want er kwam alweer een nieuw album deze kant op met tien liedjes, ook weer lo-fi opgenomen, maar door hun intimiteit onweerstaanbaar.
Rudi Mo – I heard the Iron Lady Talkin’ to the Cowboyhat.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 10 is een variatie op een thema, en deze kun je het beste van een afstandje bekijken. Even wat langer kijken, dan zie je meer dan je in eerste instantie dacht te zien.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 10 is een spel met optische illusies en een ingewikkeld zoekplaatje, waar onze vaste zoekplaatjesfanaat meteen een paar gezichten in ontdekte. Voor een beginneling zal het wat minder gemakkelijk zijn om ze te vinden, vermoed ik, maar je weet maar nooit, een beetje visuele fantasie is al voldoende.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 10b is ook weer een combinatie van optische illusie en zoekplaatje, waarbij je wat zoekplaatje betreft kunt wisselen tussen grote ogen of kleine mannetjes met of zonder baard. Kijk maar eens wat jij ziet. En zoom vooral ook even in door in de galerie tot het eind toe door te klikken.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 10c heb ik gemaakt op zwart papier, en je zou denken dat ik er alleen witte stempelinkt voor gebruikt heb, maar ik heb ook grijze en zwarte stempelinkt ingezet. Ik wou eigenlijk ijskristallen proberen te maken, geïnspireerd door de hagel en de kou van de afgelopen dagen. Oordeel zelf maar of je de poging een beetje geslaagd vindt.
In de tien jaren voordat de muur viel werd er in zowel West- als Oost-Berlijn driftig gebouwd, want de stad Berlijn bestond in 1987 zevenhonderdvijftig jaar en dat moest gevierd worden. Vooral postmoderne architecten kregen ruim baan in die jaren tachtig en dat leverde architectuur op die toen verguisd werd, en die pas erg laat op waarde geschat werd. Te laat vaak, want veel is al verdwenen, verbouwd of staat op de lijst om gesloopt te worden. Gelukkig is er een boek verschenen waarin die architectuur nog een keer alle eer krijgt die ze verdient.
Anything Goes? – Berlijnse architectuur in de jaren tachtig.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 9 is vooral een spel van licht en schaduw. Van een afstandje werkt hij het beste, maar ik zou ook even inzoomen als ik jou was, want het is wel leuk om hier de details ook even wat beter te bekijken.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 9a heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt en deze werkt zonder meer het beste als je hem van een afstandje bekijkt. Als je gaat inzoomen verliest hij zelfs wat van zijn magie, ben ik bang.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 9b is zowel een spel van optische illusies als een merkwaardig zoekplaatje waarin verschillende gezichten verstopt zijn. Niet voor luie kijkers dus.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 9c is een variatie op een thema, en multi-interpretabel – ik heb al heel wat langs horen komen, als billen, borsten, een neus, tulpen en nog het een en ander, het lijkt wel een Rorschachtest. Kijk zelf maar eens wat je ziet..
Arsen Petrosyan is een jonge meester op de Armeense duduk, een instrument dat je een beetje zou kunnen vergelijken met de klarinet in de klezmer, het blaasinstrument dat kan klagen en jammeren. De duduk van Petrosyan kan nog meer onder de huid kruipen, want hij speelt Armeense muziek uit verschillende tijden en van verschillende genres, en laat zo horen dat de Armeense cultuur zich niet zo gemakkelijk stil laat krijgen. Een document en tegelijk een bijna aangrijpend mooi album.
Arsen Petroysan – Hokin Janapar – Muziek op de Armeense duduk.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 8 is een variatie op een thema, maar dan net weer even anders. Als je even wat langer kijkt zie je de subtiele schaduwen hun werk doen en gaat er meer gebeuren dan je zou denken. Bij het inzoomen kan er ook zomaar onverwacht een gezicht opdoemen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 8a zit net nog even een slag geraffineerder in elkaar, dus bij deze moet je echt even wat langer kijken om hem helemaal te doorgronden, maar dat loont wel de moeite. Zeker als je gaat kantelen, want dan verandert bol naar hol en omgekeerd, wat ik altijd weer een intrigerend effect vind.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 8b is wat weerbarstiger, in ieder geval op het eerste oog. Als je gaat inzoomen wordt het allemaal wat gemakkelijker te overzien en wordt het een wat simpeler plaatje, en als je dan weer uitzoomt zie je het Escher-achtige bouwwerk ineens heel anders. Probeer maar eens.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 8c is weer op een heel andere manier weerbarstig. Deze kun je het beste van een afstandje bekijken, en als je dan even wat langer kijkt zul je zien dat perspectief en diepte niet helemaal vast blijken te liggen. Even met je ogen knipperen en je kijkt tegen een ander ding aan.
Akkajee is een Fins duo van twee pittige dames die de nyckelharpa, de Finse draailier, combineren met viool en zang, een unieke combinatie. Op hun nieuwe album staat de fantasiewereld van kinderen centraal, en het titelnummer gaat over een rare oude kerel die stoute kinderen in een grote zak verzamelt. De muziek is al net zo grillig als de verhalen waar de liedjes op gebaseerd zijn, maar de dames weten er spannende, avontuurlijke folk van te maken die geen seconde verveelt.
Akkajee – Lastenkerääjä.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 7 heb ik gemaakt met een kleine batterij aan zwarte stempelkussens, dus je ziet hier een heel scala aan grijzen, allemaal ontsproten aan stempelkussens waar de fabrikant vol zelfvertrouwen “zwart” op had gezet. Het blijft bijzonder. Als ik klaar ben met stempelen maak ik mijn vingers altijd schoon met een schuursponsje, anders krijg ik de inkt niet van mijn handen, maar dan herkent mijn smartphone mijn vingerafdruk niet meer. Vandaar die gladde vinger in deze grafiek.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 7a werd door iemand meteen gezien als een sprookjes-zoekplaatje, waarin de grote boze wolf werd ontdekt, maar ook een jager, een kindje, en nog veel meer. Je moet er wel een levendige fantasie voor hebben, vrees ik.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 7b lijkt wel met een vetkrijtje getekend, maar ook deze heb ik gemaakt met stempels die ik gesneden heb uit de grootste gummen van het Tsjechische merk Koh-i-noor Hardtmuth, met een simpel scherp afbreekmesje.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 7c is er een die even wat meer tijd nodig heeft voordat de dieptewerking volledig naar voren komt. Even rustig wat langer blijven kijken dus, dan zie je ineens veel meer, en misschien zie je dan ook die rare hond wel verschijnen. Haha.
Milan Hulsing woonde in Cairo toen in Egypte in 2011 de Arabische lente losbarstte. Hij maakte zijn eerste graphic novel naar aanleiding van een novelle van een Egyptische schrijver die de corruptie in zijn land op een bijzondere manier aan de kaak stelde – een ambtenaar verzint een stad en int vervolgens de salarissen van het hele politiecorps. Maar dat loopt allemaal op een opmerkelijke manier uit de hand. Het boek was lang niet meer verkrijgbaar, maar werd nu op groot formaat en met veel extra’s opnieuw uitgebracht. Een absolute must voor elke serieuze stripliefhebber.
Milan Hulsing – Stad van Klei.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 6 is een mooi voorbeeld van hoe je met rechte stempels toch een ronde vorm kunt suggereren. Optische illusies dus. Als je gaat kantelen wordt bol bovendien hol bij deze, wat ik altijd weer een fascinerend verschijnsel vind.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 6a heb ik gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens en één wit stempelkussen, en ook die roestbruine en aarde-kleuren komen dus vooral uit die zwarte stempelkussens. Wat langer kijken is hier aan te raden, want dan wordt hij ineens aanzienlijk dieper. Inzoomen is ook de moeite waard, want daar zie je pas goed hoe subtiel de schaduwen hier hun werk doen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 6b heb ik ook weer gemaakt met een aantal zwarte stempelkussens en twee witte stempelkussens, en hier levert dat vooral een bijzondere lichtval op en een speciale dieptewerking.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 6c is in principe een heel eenvoudige, met toch een kleine afwijking die het net wat intrigerender maakt. Gemaakt op bruin-beige papier met zwarte en witte stempelinkt, wat ook nog een merkwaardige blauwige kleur oplevert. Wat langer kijken loont de moeite.
