Ateshkan Yuseinov is een fabelachtig goede Bulgaarse gitarist, die de muziek van de Balkan combineert met jazz, rock en flamenco, en die er gerust ook nog een beatboxer bij uitnodigt om het nog een slag avontuurlijker te maken. Een eigenzinnige, spannende vorm van jazzrock is het resultaat.
Ateshkan Yuseinov – Strange Suite.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 12 is een merkwaardig landschappelijk schilderij geworden, terwijl hij toch puur abstract is opgezet. Maar je ontkomt er niet aan, vrees ik. De luchten slopen er in, en dan volgt de rest al snel.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 16 lijkt wel uit steen gehouwen, zeker als je gaat inzoomen. Toch is ook dit gewoon een grafiek die is gemaakt met uit rubberen gummen gesneden stempels. Ik snij ze meestal gewoon met een afbreekmesje, dus niet met gutsjes of ander specialistisch materiaal.
Ruud’s Woorden, zinnen en verhalen aflevering 9 gaat over het schrijven van korte verhalen en de verschillende manieren waarop je dat kunt doen. De negende aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we hier elke week een aflevering publiceren.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 11 is er een die gaat kantelen terwijl je zit te kijken. Als je even wat langer kijkt zul je zien dat de voorkant naar achteren verdwijnt en dat het perspectief radicaal kan veranderen. Vreemd maar waar. Hoe je als kijker op het verkeerde been kunt worden gezet kun je hier weer eens mooi ervaren.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 15 is ritmisch opgezet als een jazzcompositie, losjes, met wat subtiele verrassingen als je er wat langer naar kijkt.
Het gaat goed met de Gouden Boekjes. De legendarische serie is door uitgeverij Rubinstein onder haar hoede genomen en die zorgt er nu voor dat er met grote regelmaat Nederlandse boekjes bij komen. En wat nog leuker is – ze bundelen af en toe wat boekjes in een groter formaat gouden boek. Het Grote Gouden Museumboek bevat zo maar liefst acht gouden boekjes, waarvan ik er zelf toch nog zeven gemist bleek te hebben – een mooie inhaalslag dus, en een verrassend goede verzameling. Een absolute aanrader.
Het Grote Gouden Museumboek van Amsterdam.
Singer/songwiter Peter Gallway vormt samen met zijn partner Annie Gallup het duo Hat Check Girl. Dat geeft hun de gelegenheid drie keer per jaar een album uit te brengen – een keer als duo en minstens een keer een soloplaat. Annie en het duo waren eerder dit jaar al langs geweest, en nu lag er een nieuwe cd van Gallway, en ook dit is weer een subliem juweeltje.
Peter Gallway & The Real Band – Reach For It.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 14 is er een waar je zwarte duiveltjes in kunt zien, zeker als je gaat inzoomen, maar je kunt er ook naar kijken als een abstracte compositie met vreemde perspectieven.
De Hamburgse fotografen Vianca Reinig en Philipp Schmidt maakten een fotoreportage van het noordelijkste eiland van de Schotse Hebriden, Lewis and Harris, en laten daarbij niet alleen het schitterende ruwe natuurschoon zien, maar ook de foeilelijke huizen van de bewoners, waardoor dit wilde paradijs toch wat gerelativeerd wordt. Een fascinerend boek.
Vianca Reinig & Philipp Schmidt – Lewis and Harris.
Vrijdag 13 december, en dit keer hebben we geen zwarte kat voor je, maar een zwarte Jozef, een van mijn collagebeelden, beelden die zijn ontstaan doordat ik zaken combineer die eigenlijk niet bij elkaar horen. Bij een Jozef die al van de symboliek uit elkaar dreigt te barsten is het leuk om daar nog wat geheimzinnigs aan toe te voegen, vind ik.
Holly’s beelden – Zwarte Jozef.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 13 heb ik met verschillende zwarte stempelkussens gemaakt, maar zoals je zult zien ontstaan er dan niet alleen verschillende tinten grijs, maar ook kleuren, dit keer met name bruin.
Ik was weer te laat met het fotograferen van een schilderij, want het was al weer donker. Beter opletten dus. Het zal wel door vrijdag de dertiende komen, al ben ik zelf absoluut niet bijgelovig.
Kankou Kouyate is een zangeres en liedjesschrijfster uit Mali. Samen met de Schotse producer en multi-instrumentalist Mark Mulholland creëerde ze een repertoire van liedjes die zowel Afrikaans als westers klinken. Wereldfusie op zijn best.
Kankou – Kuma.
Holly’s beelden – december 2019 – het beeldenkerkhof. Ik heb je hier al een tijdje geen beelden meer laten zien, niet omdat ik ze niet meer maak, want ik zit nu op zo’n tachtig exemplaren, maar omdat ik het fotograferen van beelden te moeilijk vind. Bovendien woon ik hier niet alleen, en moesten mijn beeldjes plaatsmaken, en daarom zijn ze voor het grootste deel nu verbannen naar het beeldenkerkhof – een tafel in mijn werkkamer en twee grote dozen in mijn boekenkamer.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 10 is weer te vergelijken met een ritmische, minimalistische jazz-compositie, die geraffineerder in elkaar steekt dan je op het eerste gezicht zou denken. Wat langer kijken levert meer op dan je zou vermoeden.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 12 is wederom een variatie op een thema, met vreemde perspectieven en wisselende diepte-effecten. Iets langer kijken is aan te bevelen. Slow art noemen ze dat tegenwoordig, geloof ik, haha.
Flamenco, rumba en pop, dat is de mix waarmee de vijf meiden van de Spaanse band Maruja Limón hun aanstekelijke muziek maken. Hun liedjes zijn goed, ze zingen fantastisch, de arrangementen zijn subliem en de muziek is gewoon erg lekker.
Maruja Limón – Ante Mí.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 9. Giorgio Morandi schilderde het grootste deel van zijn leven enkel en alleen de potjes die hij in zijn atelier voor zijn neus neerzette. Dat leek misschien saai, maar uiteindelijk was het onvoorstelbaar boeiend en leverde het een van de intrigerendste oeuvres uit de kunstgeschiedenis op. Morandi is een van mijn inspiratiebronnen en dat kun je aan dit schilderij wel een beetje zien, vind ik zelf.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 11 komt uit een A4-schetsboek en is dus een slag groter dan de meeste stempelgrafiekjes die ik je hier laat zien.
The Henrys is een Canadese band waarachter feitelijk één man schuilgaat, het muzikale genie Don Rooke, gitarist en componist extraordinaire, die om de vijf jaar met een meesterwerk van een album aan komt zetten waar ik altijd weer ademloos van bewondering naar zit te luisteren. Geraffineerd, subtiel, intelligent, humoristisch en melancholiek, en vooral ook nog eens heel erg mooi. Het nieuwe album van The Henrys is weer een absolute aanrader!
The Henrys – Paydirt.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 8 is meteen ook nummer 26 in de reeks Contemporary Sunsets, mijn serie half abstracte horizonschilderijen, waarvan dit eigenlijk een vrij traditioneel ogend exemplaar is, al is hij wel zwart-wit. Dat laatste heeft te maken met het universele karakter van deze horizonschilderijen, want ik probeer zeeschappen en landschappen te schilderen die je overal kunt vinden, maar die je tweehonderd jaar geleden ook al overal kon vinden.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 10 is weer een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch en gestructureerd opgezet als een jazzcompositie. Afstand nemen en even wat langer kijken is de beste manier om te zien wat hier nu eigenlijk gebeurt.
De muzikale Rough Guides zijn eigenlijk altijd wel interessant, zeker als ze diep de archieven induiken. The Rough Guide to Blues Divas gaat zo’n negentig jaar terug in de tijd naar de eerste grote sterren van de blues, Ma Rainey en Bessie Smith, maar weet ook nog ruim twintig onbekendere vrouwen in de spotlight te zetten. Dat levert een mooi tijdsbeeld op van vrouwen die een kleine eeuw geleden met hart en ziel de blues zongen.
The Rough Guide to Blues Divas
Een ander type Rough Guide is die waarin ze de wereld van nu exploreren, zoals Putamayo dat jaren gedaan heeft met voortreffelijke compilaties. Rough Guide lijkt dat stokje min of meer te hebben overgenomen, en The Rough Guide to a World of Guitar is een mooi voorbeeld van zo’n verrassend goede compilatie, waarin de gitaar centraal staat, maar waarin je ook een verbazingwekkende wereldreis maakt, met onder meer verschillende verbluffende wereldfusieresultaten. Van India via Afrika naar Rusland, Bulgarije, de USA en nog wat andere uithoeken van de wereld. Een geweldige muzikale avonturenreis.
The Rough Guide to A World of Guitar.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 7 is weer een stukje minimal art, al zou je dat aan de felle kleuren en de pop-art-uitstraling niet meteen zeggen. Ritmisch en snel opgezet, en daardoor wat slordig ogend hier en daar, maar dat ruwe randje wil ik er ook bewust in hebben. Wat langer kijken loont echt.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 9 komt uit een A4-schetsboek en is verwarrend, omdat je er van alles in kunt zien. Iemand zag er zelfs een compleet stripverhaal in van een soort van worstelwedstrijd. Tja. Kijk zelf maar eens.
Ruud’s woorden, zinnen en verhalen aflevering 8 is geïnspireerd door het boek Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi en gaat onder meer over de idiote inburgeringstoets die je moet doorstaan om als Nederlander geaccepteerd te worden. De achtste aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke week een publiceren.
Lina is een Portugese fadozangeres die vooral bekend werd door het klassieke repertoire van Amalia te zingen. Ze schakelde de producer Raül Refree in, die nog nooit iets van Amalia gehoord had en die meteen ook maar de traditionele gitaren opborg. Met piano en synthesizers gingen ze de fado opnieuw uitvinden en het leverde zowaar een aangrijpend goed album op.
Lina – Raül Refree.
Holly’s schilderijen – december 2019 – nummer 6 is meteen ook nummer 25 in de reeks Contemporary Sunsets, de serie half-abstracte zwart-witte horizonschilderijen waar ik nu al een tijdje aan werk. Deze is minder op de zee en meer op het Groninger landschap geïnspireerd, en het is ook nog eens een echte decemberlucht die je hier te zien krijgt.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 8 is er weer een die je het beste van een afstand kunt bekijken, hoewel hij juist ook fascinerend is als je gaat inzoomen.
Françoise Derissen is een jazz-violiste die in haar eentje op een muzikale avonturenreis ging, waarbij jazz, folk, klassiek en minimal music elkaar naadloos ontmoetten. Ze klinkt soms als een modern eenpersoons kamerorkest, en haar album is een subliem pareltje geworden. Een absolute aanrader.
Françoise Derissen – Cordes avides.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 7 wordt bijna nog mooier als je gaat inzoomen, kijk maar eens goed. Deze heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, waardoor de variatie aan grijzen nog iets groter is dan anders.
Holly’s stempelgrafiek – december 2019 – nummer 7a laat ik je zien omdat het de hele dag te donker was om een schilderij te fotograferen, en een grafiekje gooi ik zo even onder de scanner, dus dan kan ik mooi weer eens laten zien hoe verschillend ze af en toe uitpakken.
