Manuel Fernández combineert de flamenco met muziek uit de Sahara en voegt er bovendien strijkers en blazers aan toe, terwijl hij toch de kern en de passie van de flamenco weet vast te houden. Een schitterend wereldfusie-album dat weer eens laat horen dat de multiculturele samenleving in de muziek al lang bestaat en zelfs floreert.
Manuel Fernández – Caminaré
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 29 is meteen ook nummer 78 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte, naar het abstracte neigende horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee, het platte Groninger landschap en het geheimzinnige, snel veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 31 is een merkwaardig zoekplaatje waarin je van alles kunt zien, terwijl je nooit precies zeker weet wat je nu eigenlijk ziet.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 31a heb ik in hetzelfde schetsboek gemaakt, een uur na de vorige, met een versgesneden stempel, uit mijn nieuwe voorraad olifantengummen van Koh-i-noor Hardtmuth.
Ben Bedford is een singer/songwriter uit Illinois die prachtige verhalende liedjes schrijft. Zijn eerste drie albums zijn blijkbaar nooit in Europa uitgebracht en daarom is er een compilatie samengesteld met de twaalf mooiste nummers van die drie albums, onder de titel Portraits. En het zijn eigenlijk ook allemaal min of meer portretten. Als je alleen zijn laatste album kent waarop Bedford zichzelf alleen op de gitaar begeleidt is dit een mooie kennismaking met een wat weelderiger gearrangeerde Bedford – erg goed!
Ben Bedford – Portraits.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 27 is een bedrieglijk simpele die je toch op het verkeerde been kan zetten, zeker als je de moeite neemt even wat langer te kijken. Want dan gaat het perspectief af ane toe vreemde dingen doen.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 28 is meteen ook nummer 77 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte, zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de eeuwige zee, het platte Groninger landschap en het steeds veranderende licht van de schemering. Hier kun je heel goed zien hoe ik de rand van de abstractie steeds opzoek.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 30 is er weer een waar je van alles in kunt zien, onder meer schapen. Ik heb weer een partij olifantengummen te pakken kunnen krijgen, dus ik hoef geen oude stempels meer te hergebruiken maar kan gewoon weer heerlijk nieuwe stempels snijden.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 30a is ook weer een zoekplaatje geworden, waar je zowel aapjes als mensen in kunt zien. Kijk ook eens goed naar het grijze deel, misschien kun je daar ook wel een hoofd in ontdekken.
Pop on Paper is een bijzondere tentoonstelling, want het Berlijnse Kupferstichkabinett heeft voor het eerst een selectie gemaakt uit haar pop-artcollectie, en dat levert een verrassend goede tentoonstelling en een sublieme catalogus op, met de ondertitel “van Warhol tot Lichtenstein”. Toch is er ook aandacht voor veel Europese kunstenaars, en die doen zeker niet onder voor hun Amerikaanse collega’s. Een verrassend boek over een kunststroming die minder oppervlakkig was dan je geneigd bent te denken.
Pop on Paper – van Warhol tot Lichtenstein.
Meadow Creek is een Zweeds echtpaar, beide singer/songwriter. Ze zaten jarenlang samen in een ABBA-coverband, schreven succesvolle liedjes voor het Eurovisie-songfestival, maar het begon toch te kriebelen, want hun grote liefde was Americana en bluegrass, dus nu ligt er eindelijk een album met hun eigen Swedicana – country-rock gekruid met folk.
Meadow Creek – Pieces of Driftwood.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 26 is meteen ook nummer 76 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte, zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee en het platte Groninger landschap en het bijzondere, steeds veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 29 heb ik gemaakt in een nieuw, groot schetsboek dat ik voor een spotprijsje bij de Action heb gekocht. Stevig, zuurvrij papier, niks mis mee. Het is alleen wat te groot voor mijn A4-scanner, dus ik laat je iets meer dan de helft ervan zien. Maar dat geeft een aardig goed beeld.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 29a lijkt wel een verzameling onscherpe foto’s waarop je niet goed kunt uitmaken wat je nu eigenlijk precies ziet, maar feitelijk is het een abstracte compositie die speelt met diepte en perspectief.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 25 is zo’n schilderij dat eigenlijk alleen maar werkt van een afstandje. Denk ook aan de schilderijen van de Haagse impressionisten, waar je alleen klodders verf zag als je er met je neus bovenop stond, maar van een afstand de prachtigste strandtaferelen. Hier zie je de diepte ook alleen maar als je voldoende afstand bewaart. Kom je te dichtbij, dan zie je enkel kleurige verfstrepen naast elkaar, om het maar simpel te zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 28 is er weer een met veel diepte en verwarrende perspectieven. Langer kijken maakt het alleen nog maar verwarrender, vrees ik. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 28a ziet er bedrieglijk simpel uit, maar zit toch net een slag geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Zoom maar eens in, dan zie je wat ik bedoel.
Vandaag ben ik serieus op de bank in slaap gevallen, waardoor ik de halve middag kwijt was. Daarom alleen mijn dagelijkse digitale galerie. Morgen weer meer.
Een bijzondere architectuurgids, die zich puur en alleen richt op de sovjet-modernistische mozaïeken die tussen 1960 en 1990 in de Oekraïne werden gemaakt en die nu allemaal dreigen te worden gesloopt en vernield omdat ze te veel doen denken aan de communistische tijden. In deze tijd van wereldwijde beeldenstormen een extra interessant boek dat een stuk geschiedenis vastlegt.
Kunst voor Architectuur – Oekraïne – Sovjet Modernistische Mozaïeken van 1960 tot 1990
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 24 is meteen ook nummer 75 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee en het platte Groninger landschap, en het geheimzinnige, steeds veranderende licht van de schemering. Dit keer wordt het wat lastig om de horizon te vinden en is het een nog abstracter schilderij geworden dan anders. De minilandschapjes die ontstaan als je gaat inzoomen zijn bijna nog intrigerender dan het totaalschilderij in dit geval.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 27 lijkt wel een merkwaardig woestijnlandschap met sterke slagschaduwen, alleen klopt er helemaal niks van. Je wordt hier dus weer eens subtiel op het verkeerde been gezet. Maar wat zie je dan wel?
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 27a is een spel met diepte en perspectief, waarbij hol zomaar bol kan worden als je even met je ogen knippert.
We hadden ons net zitten verbazen over het feit dat er zo weinig vogeltjes in onze tuin zitten momenteel toen we ineens zagen dat er twee uiltjes in onze perenboom zaten. We hadden ze een paar nachten eerder al gehoord maar niet gezien, en nu zaten ze gewoon overdag, in de zon, in onze perenboom.
Twee uiltjes in de perenboom.
Hong Yingming’s diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron, 21 tot en met 25. De vijfde reeks tijdloze aforismen die de Chinese filosoof Hong Yingming een paar eeuwen geleden schreef, rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 23 is een felgekleurd staaltje van abstracte optische illusies, waarbij enige afstand wel gewenst is, want als je dichtbij komt ziet het er allemaal wel heel simpel en slordig geschilderd uit. Maar voor die losheid kies ik bewust.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 26 is een vrij gecompliceerd spel met optische illusies, waar je echt even wat langer naar moet kijken om het helemaal te doorgronden.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 26a is er een waar je met wat fantasie van alles in kunt zien, van gezichten tot hele erotische situaties. Tja. Met wat fantasie zei ik.
Black Umfolosi is een a capellaband uit Zimbabwe, en het wonder van hun vijftiende album in hun veertigjarig bestaan is dat ze nog steeds intiem en subtiel zingen, licht melancholiek, warm en optimistisch. Een heerlijk album met muziek om blij van te worden.
Black Umfolosi – Washabalal’ Umhlaba – Earth Song
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 22. Afstand nemen is in dit geval aan te bevelen, want het ruwe randje zit er met opzet in, maar als je gaat inzoomen verliest hij daardoor wat aan zeggingskracht, vrees ik. Overigens, als je focust op het lichte deel kun je ineens kolommen zien verschijnen.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 25. De een ziet er versteende roosjes in, de ander een verzameling hoeden, maar je kunt het ook gewoon zien als een abstract spel met optische illusies.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 25a is weer een variatie op een thema, dit keer gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, op wit papier.
De wereld is tegenwoordig klein, want je hebt gemakkelijk contact met iedereen over de hele wereld, en er ontstaan vrij eenvoudig de meest opmerkelijke samenwerkingsverbanden in onze multiculturele maatschappij. Toen de abstract-expressionistische kunstenaar Sam Francis in 1957 van Californië voor het eerst naar Japan ging was dat allemaal nog niet zo vanzelfsprekend. Francis had meteen een connectie met Japan, dankzij het begrip “ma” en de leegte en stilte in zijn werk, en hij bleef er dan ook. Er is nu een boek verschenen waarin het verhaal van Sam Francis en Japan uitgebreid uit de doeken wordt gedaan, en dat is niet alleen fascinerend, maar ook bijzonder inspirerend.
The Space of Effusion: Sam Francis in Japan
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 21 ziet er bedrieglijk eenvoudig uit, maar toch klopt er iets niet helemaal, en dat gaat hinderen als je wat langer kijkt. Haha. Zoom vooral ook even in.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 24. Als je eenmaal de gezichten gezien hebt kun je deze grafiek bijna niet anders meer bekijken, maar toch zien anderen die gezichten helemaal niet, en dan blijft het gewoon een abstract spel met diepte en perspectief.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 24a lijkt wel een stenen stoepje, maar er lijkt toch het een en ander niet aan te kloppen.
Sofyann Ben Youssef is een Tunesische Brusselaar die onder de naam AMMAR 808 al een fabelachtig mooi album afleverde waarin hij op avontuur ging met de muziek uit zijn geboortestreek, maar nu trok hij iets verder weg, naar het zuiden van India, en dat leverde een verbluffend album op, waarin trance tempelgeluiden, rap-achtige straat theater optredens en de mathematische rijkdom van carnatische muziek door zijn elektronica met elkaar verbonden worden en opwindende nieuwe muziek opleveren. Een subliem meesterwerkje en een absolute aanrader voor iedereen met open oren.
AMMAR 808 – Global Control / Invisible Invasion.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 20 is meteen ook nummer 74 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks bijna abstracte zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd door de zee en het platte Groninger landschap en het steeds veranderende licht van de schemering.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 23 is een merkwaardige – als je eenmaal de gezichten ziet kun je er bijna niet meer anders tegenaan kijken, maar als je hem kantelt kun je er ook mensen in de jungle zien lopen, en kantel je hem nog een slag, dan zie je weer een heel ander landschap.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 23a heb ik gemaakt met zwarte en witte stempelinkt op licht getint papier. De stempels heb ik ook dit keer met een afbreekmesje gesneden uit een Tsjechische olifantengum van het merk Koh-i-noor Hardtmuth.
De Zwitserse architect Hans Schmidt dacht dat hij zijn ideeën over sociale woningbouw en stadsplanning in de Sovjet Unie van 1930 wat radicaler zou kunnen uitvoeren dan in Basel, maar in 1937 was het regime van Stalin hem toch wat te totalitair en repressief geworden, en ging hij weer terug naar Zwitserland. Zijn Russische jaren zijn nu voorbeeldig vastgelegd in een magnifiek boek dat terecht tot een van de mooiste Duitse boeken van 2020 is uitgeroepen.
In Stalin’s Rijk – de Moskouse jaren van architect en stadsplanner Hans Schmidt 1930-1937.
Holly’s schilderijen – juli 2020 – nummer 19 is er eentje waar je moeilijk de vinger op het probleem kunt leggen – er klopt duidelijk iets niet helemaal, maar wat precies? Kijk zelf maar eens.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 22 heb ik gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens. Het verbaast me nog steeds hoeveel verschillende tinten zwart je kunt vinden in verschillende stempelkussens die allemaal beweren dat ze zwarte inkt bevatten.
Holly’s stempelgrafiek – juli 2020 – nummer 22a is een multi-interpretabel plaatje geworden, vrees ik. De een ziet er een verzameling kraters in, de ander iets geheel anders. Tja.
