Ik heb al een tijd geen liedje meer toegevoegd aan mijn rubriek Kippenvelliedjes, maar ik hoorde vorige week bij toeval de versie die Steve Einhorn zong van het aangrijpende liedje Travis John, dat zijn partner Kate Power jaren geleden schreef over de eenentwintigjarige vriend van haar zoon die “uitgezonden” was naar Irak en daar gesneuveld was. Een indrukwekkend liedje over de zinloze dood van een gewone jongen dat, gezongen door Einhorn, nog harder binnenkwam, zeker in deze tijden.
Kippenvelliedjes – Kate Power en Steve Einhorn – Travis John
Een ander kippenvelliedje kwam ik tegen op een nieuwe compilatie van de Rough Guides, namelijk die voor Billie Holiday, die afsluit met het huiveringwekkende Strange Fruit. Niet alles op deze voortreffelijke verzamelaar is even zwaar, al was Billie Holiday wel de koningin van de melancholie wat mij betreft. Een uitstekende verzamelaar van ruim vijf kwartier, verplichte kost als je bijvoorbeeld Amy Winehouse wil begrijpen, want die haalde hier de mosterd vandaan.
The Rough Guide to Billie Holiday – Birth of a Legend
Van het dagboek van Cerise werd door uitgeverij Silvester Strips meteen ook het tweede deel uitgebracht, en dat is al net zo goed als het eerste, en misschien zelfs wel beter, want hier krijg je niet alleen een spannend verhaal, maar ligt Cerise ook nog eens overhoop met haar vriendinnen en haar moeder. Verschillende lagen, wat voor een jeugdstrip niet zo vanzelfsprekend is. Zelfs kinderstrips zijn volwassen geworden. Een absolute aanrader voor elke stripliefhebber!
Het dagboek van Cerise – Boek 2 – Het boek van Hector.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 11 is een variatie op een van mijn thema’s, ritmisch en gestructureerd opgezet, met de bedoeling jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
Het dagboek van Cerise is een strip over een tieneneenhalf jaar oud meisje dat schrijfster wil worden en dat met haar twee hartsvriendinnen het geheim van de geheimzinnige Meneer Vraagteken wil ontrafelen. Een bloedmooi getekende, ontroerend mooie strip voor lezers van alle leeftijden en alle geslachten. Een absolute aanrader dus.
Het dagboek van Cerise – boek 1 – De Stenen Dierentuin.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 7 oogt bedrieglijk eenvoudig, maar hij zit net iets geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken, waardoor je er toch niet snel op uitgekeken raakt. Zwart, wit en een heel klein beetje blauw om hem een bepaalde tint te geven.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 3 kreeg al meteen een bijnaam bij de eerste bezoeker die hem bij mij thuis in het zicht kreeg – de potloodventer. Dat je er een mensfiguur in kunt zien zal ik niet ontkennen, maar deze associatie had ik zelf nog niet gehad. Maar als je dan eenmaal die kant op gewezen bent kun je er moeilijk nog wat anders in zien, vrees ik. Afijn, kijk zelf maar eens.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 10 is weer een losse variatie op een van mijn thema’s, en ook hier speel ik het spel van de suggestie weer. Als je even wat langer kijkt kun je van alles zien in dit ritmisch en abstract opgezette grafiekje.
Ulfberht is de naam van een beroemd en zeer kostbaar type zwaard dat Vikingen in de Middeleeuwen gebruikten. Het duurde tot de Industriële Revolutie (dus bijna duizend jaar later) voordat er staal kon worden gemaakt dat net zo hard, soepel en licht was als het staal van de Ulfberht-zwaarden. Voer voor mythes dus, en Irene Berbee heeft dan ook een fraaie strip gemaakt rond zo’n zwaard en drie onverschrokken Vikingen. Het wordt een hilarisch avontuur, met een heerlijk droogkomische verteller, fantastische tekeningen en een krankzinnig verhaal.
Ulfberht 1: Drakenvuur.
De Jewish Monkeys is een Israelische punkband die zichzelf steeds vernieuwt, onder meer door verschillende vormen van wereldmuziek te omarmen en te combineren met ska, funk en noem maar op. Het resultaat is een avontuurlijk, energiek, opwindend album waar ik acuut een goed humeur van kreeg.
Jewish Monkeys – Catastrophic Life.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 6 is meteen ook nummer 18 in de serie Contemporary Sunsets oftewel Hedendaagse Zonsondergangen. Een kleintje dit keer.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 9 is er weer een waar je van alles in kunt zien en die je dus op verschillende manieren op het verkeerde been zet.
Naar aanleiding van de tentoonstelling Joost Swarte Overal in de Kunsthal in Rotterdam (die overigens nog tot 12 januari volgend jaar te bekijken valt) heeft Scratch Books een mooie grootformaat bundel uitgegeven met “32 prenten om in te lijsten” onder dezelfde titel als de tentoonstelling, en met dezelfde brede blik. Een mooi overzicht dus van het werk van Swarte, op papier van 30 x 40 cm, dus de details komen nu ook goed tot hun recht, wat bij een tekenaar als Swarte zeker geen overbodige luxe is. Een zeer fraaie bundel voor weinig geld, dus een absolute aanrader.
Joost Swarte Overal – een bundel met 32 prenten om in te lijsten.
De muzikale rough guides zijn eigenlijk altijd de moeite waard – prima verzamelingen, ruimbemeten, met vaak leuke verrassingen en uitstekend opgepoetst en geremastered. Dat geldt zeker ook weer voor de rough guide die de wortels van de country muziek probeert te vatten. Als je de Anthology of American Folk Music van Harry Smith toendertijd te prijzig vond is dit een mooie instapper, want hier krijg je voor een spotprijs vijf kwartier aan stringbands, banjo- en fiddlevirtuozen en superieure troubadours uit het begin van de vorige eeuw waarin de wortels van de hedendaagse country (en folk) duidelijk terug te vinden zijn. Een absolute aanrader.
The Rough Guide to the Roots of Country Music.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 2. Het fotograferen van beeldjes valt me tegen, want een schaduw valt al snel verkeerd, en een achtergrond stoort ook al vlot, daarom krijg je hier veel minder beelden te zien dan ik daadwerkelijk maak (de laatste drie weken heb ik er meer dan zestig gemaakt). Dit keer heb ik een vrij simpel beeldje genomen dat ik van bovenaf met twee spotjes heb verlicht, met als achtergrond een groot rood schilderij van mezelf.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 8 – iemand zag er al dromerige gezichten in, en een ander alleen maar ballen, maar feitelijk is het gewoon een abstracte compositie waarin veel gesuggereerd wordt. Kijk maar eens wat je er dit keer zelf in kunt ontdekken.
Steeleye Span is zo langzaamaan een van de oudste Britse folkbands, want ze vieren dit jaar het feit dat ze vijftig jaar geleden werden opgericht. Zangeres Maddy Prior is op hun nieuwe album beter bij stem dan ooit, en een van de nieuwe aanwinsten van de band is snarenvirtuoos Benji Kirkpatrick, die tien jaar lang een van de basisleden van Bellowhead was. Dat nieuwe album is dan ook een subliem juweeltje geworden waarmee ze aantonen dat er nog geen greintje sleet op Steeleye Span zit.
Steeleye Span – Est’d 1969.
Sting is een superheld die over de veiligheid van de stad en de omgeving waakt, maar er is al vele jaren niks meer van hem vernomen. Maak kennis met de familie Sting, en lees hoe opa zijn klunzige kleinzoon probeert klaar te stomen voor het superheldendom, terwijl zijn kleindochter ongemerkt alle problemen oplost. Een heerlijk hilarische superheldenparodie, waarvan het eerste deel zojuist is verschenen.
Sting 1 Familiegeheimen.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 5 is een variatie op een thema, en een schilderij dat je het beste van een afstand kunt bekijken. Wat langer kijken is ook aan te raden, want dan zie je pas hoe vreemd hij eigenlijk in elkaar steekt.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 7. Ik blijf toch nog steeds variëren op thema’s, omdat ik het zelf nog steeds fascinerend vind om te zien hoe kleine veranderingen soms grote gevolgen kunnen hebben in hoe iets er uit komt te zien, en soms zijn de verschuivingen ook minimaal, maar toch intrigerend genoeg voor mij.
Ruud’s aannames aflevering 49 gaat over onze routines en vaste gewoontes en hoe moeilijk die te doorbreken zijn. De voorlaatste aflevering in de reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, die we hier nog steeds elke week publiceren.
Serene Green is een bluegrassband die haar eigen materiaal schrijft en lekker fel samen speelt. Dat levert een aanstekelijk plaatje op.
Serene Green – Have At It.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 6 lijkt wel symmetrisch, maar blijkt dat bij nadere bestudering toch niet te zijn. Je wordt hier als kijker weer op diverse manieren subtiel op het verkeerde been gezet en scherp gehouden, als je tenminste bereid bent even wat langer te kijken.
Jürgen Treyz en Gudrun Walther zijn twee Duitse musici die samen met Ierse en Schotse musici al jaren de kern vormen van de succesvolle Keltische band CARA. Ierse muziek in optima forma. Maar de twee hebben ook een grote liefde voor de folk van hun eigen Duitsland, en ze duiken nu al jaren in de archieven om oude ballades en volksliedjes op te duikelen en die nieuw leven in te blazen met een andere band, Deitsch. En die muziek klinkt al even fris en aanstekelijk, al zijn de liedjes een paar eeuwen oud.
Deitsch – Mittsommer Sessions.
Als je de architectuurgids voor Tel Aviv van uitgeverij DOM inkijkt ben je in eerste instantie wat verbaasd, want je hebt bijna het gevoel dat je een Duitse stad in de jaren dertig binnenloopt. Niet zo gek, blijkt, want toen de nazi’s het door hun verketterde Bauhaus sloten kwamen de architecten die daar opgeleid waren in Palestina aan, en die hebben vervolgens op hun eigen modernistische manier Tel Aviv opgebouwd tot de Witte Stad die nu op de werelderfgoedlijst staat. Een fascinerende stad met een fascinerend verhaal dat in deze architectuurgids boeiend uit de doeken wordt gedaan.
Architectuurgids Tel Aviv.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 4 is bedrieglijk eenvoudig, met een irritante onregelmatigheid die een vreemde dieptewerking oplevert. Escher ontmoet Schoonhoven en Vasarely, terwijl Morandi toekijkt. Zoiets.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 5 is gemaakt met zowel witte als zwarte stempelinkt, en het lijkt wel bijna alsof er een straaltje licht door een donker bos schijnt. Maar dat is gezichtsbedrog uiteraard. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 4 is gemaakt met stempels die ik gesneden heb uit een van de rubber gummen die ik onlangs bij de HEMA heb gekocht – de scholen begonnen weer, dus ze hadden ineens weer wat op voorraad. Ze zijn wat zachter van kwaliteit dan de plastic gummen die ze vroeger hadden (die waren echt ideaal om stempels van te snijden) maar ze voldoen prima.
En verder net iets te veel migraine om langer voor een beeldscherm door te brengen, dus helaas een minimale aflevering van dit magazine vandaag.
The Mosley Brothers zijn twee broers die samen met twee andere musici een onconventionele bluegrassband zijn begonnen. Verfijnder en avontuurlijker dan reguliere bluegrass, maar wel met virtuoze instrumentalisten en fantastische zang. Heerlijke muziek die steeds beter wordt.
The Mosley Brothers.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 3 is een kleintje, op schildersdoek geschilderd dit keer, en een die je echt van een afstandje moet bekijken, want dan gaat hij pas echt werken en gaat het perspectief vreemde dingen doen.
Holly’s beelden – oktober 2019 – nummer 1 zit bedrieglijk eenvoudig in elkaar, maar dat maakt hem juist intrigerend, want je hebt een ondiep en een diep gat naast elkaar, wat een bepaald soort spanning oproept. Afijn, ook dit is eigenlijk een schets van een beeld, of een prototype zo je wilt, snel met hout, karton en plakpapier in elkaar gezet.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 3 heb ik gemaakt op bruin karton, en voor deze heb ik witte en zwarte stempelinkt gebruikt. Ik moet weer op zoek naar een nieuw bruin schetsboekje, want deze zit nu vol.
Jan Henk de Groot begon pas vrij laat liedjes in zijn eigen taal, het Gronings te schrijven, maar dat bleek een goede zet, want toen begon te te stromen, om het zo maar te zeggen – want in het Gronings bleek hij heel wat te zeggen te hebben, en zijn liedjes zijn eigenlijk allemaal even sterk, ook op zijn nieuwe album De Wolf is Trug, waar hij wat meer naar de gitaarrock trekt, wat ik persoonlijk wel lekker vind. Ook voor alle andere Nederlanders een absolute aanrader!
Jan Henk de Groot – De Wolf is Trug.
Holly’s schilderijen – oktober 2019 – nummer 2 is weer een minimalistisch schilderij dat jazzy geschilderd is, met vervreemdende effecten op het gebied van perspectief en diepte. Escher ontmoet Schoonhoven.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2019 – nummer 2 heb ik op bruin karton gemaakt met witte en zwarte stempelinkt, wat bijzondere kleuren oplevert, tegen het blauw aan. Bij het kantelen gaan de lichte vormen van hol naar bol en omgekeerd. Je wordt dus weer eens subtiel op het verkeerde been gezet.
