De Russisch-Duitse architect en kunstenaar Sergei Tchoban heeft uitgesproken ideeën over architectuur, en dan met name over wat hij “vlaggeschip-architectuur” noemt en alledaagse architectuur. Hij blijkt zelf een meester in beide disciplines, en is daarnaast een begenadigd tekenaar. Daarnaast verzamelt hij al zijn hele leven architectuurtekeningen. Voor zijn uitgebreide collectie stichtte hij in Berlijn zelfs een Museum voor Architectuurtekeningen. In een fantastisch boek krijg je heel veel werk van hem te zien plus vier uitgebreide gesprekken – prikkelend, inspirerend en verrassend. Een absolute aanrader.
Sergei Tchoban – Lines and Volumes – Ontmoetingen met de architect, kunstenaar, verzamelaar en museumoprichter.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 5 heb ik gemaakt op bruin-beige papier, met witte en zwarte stempelinkt, wat een aantal fraaie tussenkleuren oplevert. Deze werkt overigens het beste als je hem van een afstandje bekijkt, als je gaat inzoomen gaat een groot deel van het effect verloren, maar dan kun je wel constateren hoe groot het effect van suggestie feitelijk is.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 5a zit iets ingewikkelder in elkaar, al blijkt dat erg mee te vallen als je de moeite neemt er even wat langer naar te kijken. Dan blijkt ook dat perspectief en diepte niet helemaal vast lijken te liggen. En als je ogen ziet dan klopt dat wel, maar die zijn er eigenlijk bijna per ongeluk ingekomen, want het was niet de bedoeling hier een zoekplaatje van te maken.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 5b ziet er bedrieglijk eenvoudig uit, maar zit toch net iets geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht zou denken. Even wat langer en aandachtiger kijken dus, dan valt alles vanzelf op zijn plek.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 5c is wel degelijk ook een zoekplaatje geworden, naast een spel met optische illusies. Dit keer zitten er verschillende gezichten in verstopt, die eigenlijk alleen van een klein afstandje goed te zien zijn. Als je te dichtbij komt verdampen ze bijna.
Hong Yingming’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron nummer 201 tot en met 205. Opnieuw vijf aforismen zoals die een paar eeuwen geleden door een Chinese filosoof zijn opgetekend. Ze blijken telkens weer verbazingwekkend tijdloos en zelfs actueel te zijn, lees met name nummer 203 er maar eens op na. De aforismen van Hong Yingming werden rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors en zijn elke week hier voor het eerst te lezen.
De Griekse zangeres Katerina Papadopoulou heeft al wat ervaring met het zingen van oude muziek – ze zong onder meer met Jordi Savall en L’Arpeggiata, maar haar echte passie ligt bij het traditionele oude Griekse lied, en ze is vooral geïnteresseerd in de Griekse muziek die bijna vergeten dreigt te worden. Met haar ensemble Anastatica brengt ze die muziek op een bijzonder fraaie manier tot leven, en dan gaat het om Griekse muziek die soms een hele reis gemaakt heeft. Dat maakt dit album extra interessant.
Katerina Papadopoulou & Anastatica – Anástasis – A journey through Old Greek music.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 4 ziet er op het eerste gezicht vrij eenvoudig uit, maar hoe langer je kijkt hoe vreemder hij wordt, want hij verandert waar je bij staat, om het zo maar te zeggen. Perspectief en diepte blijken absoluut niet vast te liggen, en je hoeft maar met je ogen te knipperen om een totaal ander plaatje te zien.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 4a is weer een combinatie van optische illusies en zoekplaatje. Iemand zag er alleen maar oorschelpen in, terwijl een ander er meteen gezichten in ontdekte. Kijk zelf maar eens wat jij er in ziet, want ik vind het wel leuk om jou als kijker ook een beetje aan het werk te zetten. Luie kijkers, daar doen we het niet voor, haha.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 4b is een tamelijk ongrijpbare, en daarom zoom ik hier op drie verschillende manieren in, zodat je iets meer greep kunt krijgen. Als je daarna weer uitzoomt wordt het wat gemakkelijker om het evenwicht te zien.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 4c – als je hier eenmaal de ogen in gezien hebt kun je er moeilijk meer omheen kijken, maar toch is deze grafiek ook een spel met perspectief en diepte. Als je wat meer afstand neemt kun je die ogen wel even vergeten en kijk je er even anders tegenaan.
Time Stands Still is een opmerkelijk project van de hedendaagse Portugese componist Nuno Còrte-Real, die een soort van dialoog aangaat met de muziek van de zestiende-eeuwse Britse renaissance-componist John Dowland. Het levert een bijzonder album op, want de muziek van Dowland wordt met respect behandeld, maar tegelijk behoedzaam onze eeuw binnengeloodst. Prachtig.
Times Stands Still – John Dowland – Nuno Còrte-Real, met sopraan Ana Quintans en Ensemble Darcos.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 3 heb ik gemaakt op grijs papier met zwarte stempelinkt, en met één wit accent. Inzoomen is bij deze ook wel aardig.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 3a is er een waarbij je het beste een beetje afstand kunt nemen en even rustig wat langer moet kijken om te zien hoe hij precies in elkaar zit. Groeikunst noemde iemand het laatst, omdat je soms pas na een poosje ziet hoe het zit.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 3b is ietsje minder weerbarstig, maar ook hier geldt dat hij steeds interessanter wordt als je wat langer blijft kijken. Hij zit net even iets geraffineerder in elkaar dan je op het eerste gezicht wellicht zou denken.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 3c is een spel van optische illusies en een ingewikkeld zoekplaatje, waarin een gezicht je vanuit een bepaalde hoek vanachter een gordijn lijkt aan te kijken. Maar lang niet iedereen ziet dat zo.
Het eilandje Rodrigues ligt midden in de Indische Oceaan, ten oosten van Mauritius, en heeft veertigduizend inwoners (dat is precies twee keer zoveel als het dorp waar ik in woon). De bevolking stamt er vooral af van de slaven die de Fransen er in de achttiende eeuw heenbrachten, en de voertaal is dan ook nog steeds Frans, en Rordiguais, een Frans-Creoolse taalmengeling. De muziek die ze er maken, de Séga, wordt ook wel de blues van de Indische Oceaan genoemd en doet vaak denken aan cajun en zydeco. Het trio Sakili weet die blues fantastisch te brengen.
Sakili – Creole Sounds from the Indian Ocean.
Gisteren, op de eerste echte mooie dag van het jaar, hebben we een mooi rondje rond Eelde en Paterswolde gefietst, en daar heb ik ook een paar foto’s gemaakt. Aan het eind van de galerie die ik daarvan samenstelde kom je een paar van die foto’s nog een keer verrassend anders tegen.
Rondje Eelde-Paterswolde.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 2 is een mooi voorbeeld van wat ik probeer te bewerkstelligen met mijn grafieken – de poëzie van de stillevens van Morandi, gecombineerd met de minimale kunst van Jan Schoonhoven en de optische illusies van MC Escher. Dit lijken wel zandsculpturen, zeker van een afstandje bekeken, en als je even wat langer kijkt zie je de magische werking van de schaduwen pas goed.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 2a is een variatie op een thema, en naast een spel met perspectief en diepte, waarbij alles verandert als je gaat kantelen, is het ook een merkwaardig zoekplaatje, waarin je denkt van alles te zien, maar dat blijkt allemaal toch net even iets te ongrijpbaar te zijn.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 2b is ook een zoekplaatje, maar bij deze is het niet zo heel moeilijk het gezicht te ontdekken dat ik er in verstopt heb. Het zit er wel zo in dat je deze grafiek ook als een abstracte compositie kunt bekijken als je dat zou willen, maar er zit wel degelijk een gezicht in.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 2c is een variatie op een thema, losjes maar toch zeer gestructureerd opgezet, met ruwe randjes, maar toch met een bepaalde rust. Ook dit is weer wat je slow art zou kunnen noemen – je moet er dus even wat meer tijd voor nemen dan je gewend bent.
Regelmatige bezoekers van dit dagelijkse magazine kennen Ruud Moors als wekelijkse “vaste medewerker”, en ze kennen hem dan ook als striptekenaar, columnist, verhalenschrijver en vertaler uit het klassieke Chinees, maar Ruud is daarnaast ook muzikant en liedjesschrijver (we hebben samen zelfs ooit een Maastrichts carnavalsliedje geschreven – niet verder vertellen!). Zijn nieuwe album, onder de naam Rudi Mo, bevat vijftien liedjes, waarvan hij er vijf zelf schreef. Zijn belangrijkste instrument? De bariton-ukelele.
Rudi Mo – All of me.
Holly’s beelden – april 2021 – nummer 1. Ik maak tussen de bedrijven door nog steeds heel wat prototypes voor beelden – kleine beeldjes dus, van karton en papier, die een indruk geven van hoe een groot beeld er uit zou kunnen zien. Ik laat ze hier wat minder vaak zien omdat ik ze wat moeilijk fotograferen vind – een grafiekje leg je onder de scanner, dat gaat heel wat eenvoudiger, maar een beeld moet je fotograferen, waarbij je meteen de problemen van schaduw en richting krijgt. Deze heb ik schuin van boven gefotografeerd in de hoop dat je een beetje een indruk krijgt.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 1 is een abstracte compositie die verandert als je de moeite neemt er even wat langer naar te kijken. Perspectief en diepte lijken dan minder vast te liggen dan je zou denken. Je wordt hier dus op een subtiele manier voor de gek gehouden.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 1a houdt je ook voor de gek, want van een afstandje lijkt het net of je naar een heleboel muisjes zit te kijken, maar als je gaat kantelen, en zeker als je gaat inzoomen, ga je ineens hele andere zaken zien. Minstens zo fascinerend, maar voor de gek gehouden word je ook hier beslist weer.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 1b is er ook weer een waarin je subtiel op het verkeerde been wordt gezet. Als je deze gaat kantelen wordt alles wat bol is hol, of het hele karakter van het beeld verandert. Dat wisselt een beetje bij elke kanteling, merkwaardig genoeg. En het maakt ook nog uit hoeveel afstand je neemt.
Holly’s stempelgrafiek – april 2021 – nummer 1c. Oren, golven, een neus, een verbaasd gezicht, dat zagen verschillende mensen in deze grafiek. Je wordt als kijker dus weer behoorlijk aan het werk gezet, want je moet wel over wat visuele fantasie bezitten om ze ook echt te vinden, maar er zijn ook mensen die nog veel meer merkwaardige zaken ontdekken in dit soort grafieken, waarin ik bewust de kracht van suggestie probeer aan te wenden. Oh ja, een lodderig oog, dat zag iemand er ook nog in.
De Malinese zanger en gitarist Samba Touré nam met een klein combo een album op dat teruggaat naar zijn Songhoi-wortels. Met name zijn hypnotiserend goede elektrische gitaarspel zorgt er voor dat dit misschien wel zijn beste album tot nu toe werd. Intiem, intens, meesterlijk.
Samba Touré – Binga
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 31 ontlokte iemand meteen de kreet “getverderrie, ongedierte!”. Maar als je wat beter kijkt (zoom maar eens even in) zul je zien dat het vooral de suggestie van ongedierte is. Maar dat is op zich al leuk genoeg natuurlijk.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 31a is een ietwat weerbarstiger exemplaar, waar je van een afstandje even wat langer naar moet kijken. Even een paar keer kantelen kan ook verrassende inzichten opleveren.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 31b is er een waarin veel te ontdekken is. Om te beginnen door het uitgebreide spel van schaduw en licht, waardoor er subtiele optische illusies gecreëerd worden, maar ook doordat er van alles in verstopt zit aan koppen, lichaamsdelen en beesten.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 31c is er een waarbij focussen belangrijk is – zie je het egale lichtgrijze vlakje als voorgrond of als achtergrond? Dat maakt nogal een verschil. Probeer maar eens te wisselen.
Componist en geluidskunstenaar Michel Banabila brengt zijn muziek meestal op zijn eigen platenlabel Tapu Records uit, maar dit keer bleek een Duits platenlabel heel graag een album met zijn muziek uit te willen brengen. Dat werd het fraaie Wah-Wah Whispers, met muziek die als achtergrondmuziek kan dienen maar die voor de betere luisteraar ongehoord spannend blijkt te zijn. Een fraai uitgebalanceerd meesterwerkje.
Michel Banabila – Wah-Wah Whispers.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 30 heb ik gemaakt met een aantal verschillende zwarte stempelkussens, dus de verschillende kleuren die je ziet komen allemaal van een stempelkussen waar de fabrikant simpelweg “zwart” op had gezet. Zoom vooral even in, dan zie je al die kleuren het beste. Bij elk stempelkussen dat ik aanschaf is het weer afwachten, al weet ik inmiddels dat de goedkoopste kussens merkwaardig genoeg de zwartste inkt opleveren.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 30a is een spel van optische illusies waarbij je je focus soms even moet verleggen om een totaal ander beeld te zien. En als je van een afstandje kijkt kun je soms ook ineens gezichten ertussendoor zien piepen.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 30b ziet er bedrieglijk simpel uit, maar is toch net weer een tikkeltje geraffineerder dan je op het eerste gezicht zou denken.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 30c is een variatie op een thema, en deze ziet er van een afstandje totaal anders uit dan in close up. Het is bij deze overigens wel de moeite waard even echt in te zoomen, want daar wordt hij zeker niet minder intrigerend van.
Toen filmmaker Mark Johnson een straatmuzikant Stand By Me hoorde zingen werd hij daar zo door geraakt dat daar het idee voor Playing for Change vandaan kwam. Samen met Whitney Kroenke heeft hij inmiddels in meer dan vijftig landen meer dan duizend opnames gemaakt van musici die hij steeds hetzelfde liedje liet spelen en zingen, van straatmuzikanten tot grote namen. Daar maakten ze in de studio dan steeds één liedje van, waarmee ze effectief bewezen dat muziek absoluut grensoverschrijdend is. Elk liedje dat ze aanpakken wordt er bovendien beter van dan het origineel, geloof het of niet.
Playing for Change.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 29 is een abstracte compositie, bedoeld om je vooral wat betreft perspectief en diepte subtiel op het verkeerde been te zetten, maar als je hem van een afstandje bekijkt kun je er van een bepaalde hoek ook vrolijke mannen in zien, met knotjes op het hoofd. Zo word je als kijker op verschillende manieren aan het werk gezet.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 29a heb ik gemaakt op grijs papier met witte en zwarte stempelkussens, en naast een spel met optische illusies is dit ook een zoekplaatje waarin wat stedelijke elementen zijn verstopt.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 29b is er een waarin het licht vooral zijn werk doet. Je moet hier echt even wat langer naar kijken, want dan ontstaat er ineens veel meer diepte dan je eigenlijk voor mogelijk hield. En dan blijkt hij toch wat minder chaotisch en rommelig dan hij er op het eerste gezicht uit ziet.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 29c heb ik op beige-bruin papier gemaakt, met zwarte en witte stempelinkt. Deze werkt het beste als je hem van een afstandje bekijkt.
Hong Yingming’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron nummer 196 tot en met 200. Vijf nieuwe aforismen zoals die een paar eeuwen geleden door een Chinese filosoof zijn opgetekend, en ook deze blijken weer verrassend tijdloos en actueel. Ze werden rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors en zijn hier elke week voor het eerst te lezen.
Mike Norton tekende in 2009 in één dag tijd een complete strip tijdens een zogenaamd “24-hour comic day”-event en tekende in 2010 op dezelfde manier een vervolg en in 2011 nog eens een vervolg. Die drie delen van de humoristische horrorstrip The Curse zijn gelukkig ook gebundeld, want hij is minstens zo leuk en goed als een reguliere strip.
Mike Horton’s The Curse.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 28 is een spel van optische illusies waarbij je vrij gemakkelijk je focus kunt verplaatsen van het ene naar het andere rechthoekje, waarbij alles ineens verschuift en anders wordt. Als je gaat inzoomen zie je ook pas goed dat de verschillende vakjes een duidelijke wisselwerking met elkaar aangaan, en dat bij het inzoomen die klik totaal verloren gaat.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 28a is weer een merkwaardig zoekplaatje geworden, dat er van een afstandje misschien wat chaotisch uitziet, maar als je dichterbij komt zie je een vreemde verstrengeling van rare beesten en benen.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 28b is vooral een kwestie van focussen – zie je het witte driehoekje als achtergrond of als verhoging? Dat maakt nogal wat uit.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 28c ziet er op het eerste gezicht misschien wat grof uit, maar hij zit toch wat geraffineerder in elkaar dan je zou denken. Hij is eigenlijk speciaal gemaakt om op afstand te bekijken, als je gaat inzoomen wordt hij wat minder interessant vrees ik.
Ik heb een zwak voor de strip Nancy, een bedrieglijk simpele strip over een achtjarig meisje dat bij haar tante woont en simpele avonturen beleeft met haar arme sloeber-vriendje Sluggo. De strip loopt al sinds de jaren dertig van de vorige eeuw en hij loopt nog steeds. Ernie Bushmiller, die Nancy verzon en tekende, overleed in 1982, maar ook in de jaren vijftig werden er al Nancy-verhalen door anderen geschreven en getekend. De Canadese uitgeverij Drawn & Quarterly brengt nu de verhalen uit die werden geschreven door de onvolprezen John Stanley, een scenarist en tekenaar die tijdloze en erg grappige verhalen maakte die zeker zo leuk waren als de strips van Bushmiller zelf.
The John Stanley Library – Nancy – Volume 1
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 27 is vooral een spel van optische illusies, maar iemand zag er ook meteen een merkwaardig stripmonster in, een soort Frankensteinmonsterhoofd, en zo wordt het toch ook weer een zoekplaatje, ben ik bang. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 27a is een variatie op een thema, waarin het subtiele spel van licht en schaduw zorgt voor de verwarring. Even wat langer kijken en alles lijkt op zijn plek te vallen, tot je je realiseert dat er toch het een en ander niet helemaal klopt.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 27b is een variatie op een thema, waarin perspectief en diepte nooit helemaal vast lijken te liggen, waardoor je als kijker onwillekeurig op scherp wordt gezet.
Holly’s stempelgrafiek – maart 2021 – nummer 27c is ook weer een variatie op een thema, en hier zie je met een beetje goede wil pas een gezicht opdoemen als je heel diep gaat inzoomen.
Iemand vroeg waarom ik hier elke dag precies vier stempelgrafieken laat zien, en of ik er ook elke dag precies vier maak? Het antwoord op de laatste vraag is nee, ik maak er meestal wat meer, maar ik kies er vier uit die het meeste van elkaar verschillen, en ik hou het bij vier omdat het mij anders te veel tijd kost. Dit is namelijk een eenmansmagazine, dus ik doe alles zelf, dus ook het selecteren van de grafiekjes, het scannen en vervolgens bewerken. En ik wil nog veel meer doen op een dag – kunst maken, lezen, muziek luisteren, wandelen, fietsen, contacten onderhouden, noem maar op. Ik kom dus altijd tijd te kort.