Begin dit jaar zat singer/songwriter Steve Mayone onverwacht met zijn vrouw en twee jonge kinderen in quarantaine doordat Matt Keating, waarmee hij het debuutalbum van hun band Bastards of Fine Arts aan het mixen was besmet bleek te zijn (hij is inmiddels beter). Gelukkig heeft hij een studio aan huis, dus ging hij, geïnspireerd door het eerste solo-album van Paul McCartney van vijftig jaar geleden (titel: McCartney) dat deze helemaal in zijn eentje thuis opnam, een soort eerbetoon aan Sir Paul maken. Het werd een geweldig album, waarop Mayone als vanouds op dreef is, want deze man kan alles – sublieme liedjes schrijven, een hele riedel aan instrumenten bespelen en arrangementen maken. Het resultaat is een heerlijk, gevarieerd meesterwerkje.
Steve Mayone – Mayone
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 17 is een variatie op een thema, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten. Als je er even wat langer naar kijkt zie je wel wat ik daarmee bedoel.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 17a vond ik zelf wat aan de grijze kant, maar toen riep er iemand “niks meer aan doen”. Zelf heb ik dat ook wel eens geroepen bij collega’s, dus ik luister daar dan ook braaf naar. Haha.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 17b heb ik met witte stempelinkt op zwart papier gemaakt, en dit is er een die je echt het beste van een afstand kunt bekijken.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 17c is er weer een waar je even wat langer naar moet kijken om te zien hoe je op het verkeerde been wordt gezet, op verschillende manieren.
Het eerste schilderij dat ik ooit van Gerhard Richter zag liep ik eerst voorbij, want het grof geschilderde enorme doek vond ik te slordig geschilderd. Tot ik me aan het eind van de zaal omdraaide en van een afstand ineens een paar bomen zag en ik als door de bliksem getroffen bleef staan. Want hoe had deze man dat in vredesnaam voor elkaar gekregen? Hij had met een hele grote kwast los geschilderd, zodat je van dichtbij echt niet kon zien wat het voorstelde, maar hoe meer afstand je nam hoe mooier het schilderij werd. Verbijsterend. Ik heb het daarna nooit terug kunnen vinden, maar in het boek Landscape vond ik er eentje die er aan deed denken. En nog veel en veel meer moois, want de landschappen van Richter gaan van de zee naar bergen, via stadsgezichten, ijsbergen, wolken en sterren naar weilanden en bossen, en zijn figuratief, fijnzinnig en wild geschilderd, maar ook abstract. Kortom, een betere kennismaking met deze veelzijdige meesterkunstenaar kun je je niet wensen.
Gerhard Richter – Landschap.
De Britse saxofonist Adrian Northover is altijd op meerdere fronten actief, en eigenlijk is alles wat hij doet op zijn minst fascinerend te noemen – avantgardistische jazz zou je het kunnen noemen, of gewoon avontuurlijke muziek voor iedereen met open oren. Met cellist Marcio Mattos en zangeres Marilza Gouvea vormt hij een uitzonderlijk trio, waarbij Gouvea haar stem als muziekinstrument inzet en Mattos ook de elektronica voor zijn rekening neemt. Het resultaat is spannend, vrolijk en adembenemend mooi.
Gouvea, Northover & Mattos – Cájula.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 16 is weer een merkwaardig zoekplaatje geworden waar je van alles en nog wat in terug kunt vinden, van opengesperde ogen tot fraaie doorkijkjes, als je tenminste voorzien bent van een gezonde dosis fantasie.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 16a is een gedetailleerde waarvan je zou verwachten dat hij heel goed zou werken als je er met je neus bovenop gaat staan, maar dat blijkt toch niet zo te zijn – een beetje afstand nemen werkt bij deze veel beter.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 16b heb ik weer gemaakt op mijn nieuwe schetsblok met papier van het merk Lana. Dat die fabriek al een paar eeuwen papier maakt spreekt wel een beetje tot mijn verbeelding, moet ik zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 16c is er een die sterk verandert elke keer als je hem een slag kantelt. Iemand noemde deze grafieken daarom al een keer kantelkunst, vanwege de merkwaardige verrassingen die dat af en toe oplevert.
Berlijn is een van de fascinerendste en bruisendste wereldsteden die ik ken. Dat komt ook doordat de stad nog steeds volop in beweging is. Sinds de val van de muur en de samenvoeging tot één Berlijn heeft Berlijn nog heel veel potentiele mogelijkheden om de toekomst van de stad te vormen. Er is daarom een prijsvraag uitgeschreven met de vraag: hoe ontwikkel je de metropool Berlijn die we geërfd hebben door, kijkend naar zijn sterke en zwakke kanten? In twee boeken krijg je de geschiedenis van de stadsontwikkeling van Berlijn sinds 1920, een vergelijking met andere Europese wereldsteden als Wenen, Londen, Parijs en Moskou en de resultaten van de prijsvraag, die een wereld aan ideeën laten zien waar je hoopvol van wordt.
Unfinished Metropolis – 2 boeken in slipcase – 100 jaar stadsplanning voor Groot Berlijn, Internationale Stadsplanning, Competitie voor Berlijn-Brandenburg 2070, Perspectieven uit Europa.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 15. Ik krijg wel eens de vraag waarom ik mijn grafieken altijd kantel als ik ze laat zien. Dat heeft er mee te maken dat je wezenlijk anders tegen die grafiek aankijkt. Niet alleen verandert er iets aan het perspectief, ook de accenten verschuiven. Dat kun je bij deze ook weer heel duidelijk zien. En daardoor heb je toch het gevoel dat je naar een ander beeld zit te kijken, wat ik zelf elke keer weer fascinerend vind.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 15a is er een waar ik zowel zwarte als witte stempelinkt voor heb gebruikt, waardoor er een speciale lichtval ontstaat en het geheel iets bijna doorzichtigs krijgt.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 15b heb ik gemaakt op zuurvrij papier dat komt van een van de blokken die ik net vers heb ingeslagen – een stapel schetsboeken en -blokken, allemaal met hoogwaardig zuurvrij papier, allemaal op A4-formaat. Dus ik kan weer even vooruit.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 15c heb ik ook op een van mijn nieuwe schetsblokken gemaakt. Deze komt uit een papierfabriek, Lana, die al sinds 1590 papier maakt. Dat heeft wel wat, vind ik.
Hot Club of Baltimore begon een jaar of acht geleden als een duo, maar groeide al snel uit tot een grotere band, tot een complete big band toe, die met verve de gypsy swing van Django Reinhardt opnieuw tot leven brengt. Daarbij helpt zangeres Alexis Tantau enorm, die niet alleen Frans, maar ook Duits en Engels zingt en zo zelfs nummers van Piaf indrukwekkend weet te brengen. Heerlijke knusmuziek, melancholiek, swingend en absoluut onweerstaanbaar.
Hot Club of Baltimore featuring Alexis Tantau.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 14 is er een die je heel goed van dichtbij kunt bekijken, dan is hij eigenlijk net zo fascinerend als van een afstandje. De kleuren die je ziet komen allemaal uit zwarte stempelkussens, merkwaardig genoeg.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 14a is er een die wat weerbarstiger is, en waar je wat meer je tanden in moet zetten als kijker. Als je gaat inzoomen zie je pas hoe geraffineerd hij eigenlijk in elkaar zit.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 14b is een variatie op een thema, waarbij perspectief en diepte niet vast lijken te liggen. Een beetje afstand nemen en even wat langer kijken en je ziet wat ik bedoel.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 14c is weer een mooi zoekplaatje geworden, waar je zowel een vogeltje in kunt zien als grote ogen of een heel gezicht. Tegelijk is het ook een abstracte compositie die de regels van het perspectief tart.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 13 is een variatie op een thema, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 13a is er een met merkwaardige diepte-effecten, die alleen maar vreemder worden als je wat langer blijft kijken.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 13b is er een waarvoor ik naast mijn zwarte stempelkussens ook weer eens witte stempelinkt erbij heb gehaald. Dat levert altijd weer bijzondere kleuren, en een bijzondere lichtval op..
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 13c. Ik probeer je hier tegenwoordig elke dag vier totaal verschillende stempelgrafieken te laten zien, die toch eigenlijk allemaal variaties op eenzelfde thema zijn – ik probeer de minimale kunst van Schoonhoven te combineren met de optische illusies van Escher en Vasarely, terwijl ik tegelijk ook de verstilde schoonheid van de stillevens van Morandi er in probeer te smokkelen. Onmogelijk, ik weet het, maar het levert elke keer weer verrassende grafieken op die soms in niets op elkaar lijken, zoals deze vier vandaag.
Vandaag had ik een uitgebreide schoonmaakdag die nogal uitliep, en we kregen onverwacht bezoek. En aangezien dit een eenmansmagazine is kom ik daardoor niet meer toe aan het omhoog steken van interessante boeken en muziek. Morgen weer. Leve de kunst vandaag!
De ZomerJazzFietsTour ging dit jaar, met dank aan corona, ook niet door, maar de organisatie heeft wel een aantal concerten georganiseerd onder de titel ZomerJazzIetsTour. Die concerten zijn vanaf volgende week online te bekijken, dus kijk om te beginnen even naar de Trailer van de Zomer Jazz Iets Tour.
Het overzicht van de concerten die de komende maanden steeds op zondag online te zien zullen zijn vind je in onze oude rubriek Concerttips.
Adrian Northover is een van de interessantste Britse free jazz-musici die ik ken. Zijn muziek heeft op mij hetzelfde effect als zen-meditatie op anderen – mijn hoofd wordt er leeg en rustig van, terwijl mijn huisgenoot er juist gillend bij wegloopt, vreemd genoeg. Muziek voor liefhebbers met een “acquired taste”, zullen we maar zeggen. Muziek die je moet leren waarderen. Het album dat hij met saxofonist Jean-Jacques Duerinckx opnam is weer van een adembenemende schoonheid. Vind ik.
Duerinckx / Northover – Hearoglyphics.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 12 lijkt wel erg slordig in elkaar gestoken als je er met je neus bovenop gaat staan, maar als je afstand neemt zie je dat alles toch mooi op zijn plek valt, en zie je zelfs dat hij geraffineerder in elkaar zit dan je zou denken.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 12a is een variatie op een thema en tegelijk een ingewikkeld zoekplaatje, waar alleen iemand met veel fantasie van alles in kan terugvinden.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 12b ziet er op het eerste gezicht wat grof uit, maar als je even de moeite neemt wat langer te kijken zul je zien dat hij toch wat geraffineerder in elkaar zit dan je eerst geneigd bent te denken.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 12c is een subtiele die toch ook van een afstand heel goed werkt, al is hij ook intrigerend als je er met je neus bovenop gaat staan.
Hong Yingming’s Diepzinnige woorden die zich voeden aan de bron 76 tot en met 80. Opnieuw vijf aforismen die een Chinese wijsgeer een paar eeuwen geleden heeft opgetekend, rechtstreeks uit het klassieke Chinees vertaald door Ruud Moors. De aforismen blijken elke keer weer verbazingwekkend actueel, tijdloos en fris.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 11 is een variatie op een thema, waarin perspectief en optische illusie feitelijk de hoofdrol spelen.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 11a wordt steeds grappiger als je er langer naar kijkt. Ik had een stempel gesneden waarin ik een hertje had verstopt, maar nu blijken anderen er heel andere zaken in te zien, zoals grote ogen, een vogelkopje en een vis die in het water duikt… Die ogen zie ik nu zelf ook heel duidelijk, maar dat hij zó multi-interpretabel was had ik niet durven denken.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 11b is vooral weer een spel met optische illusies, diepte en perspectief. Een beetje afstand nemen werkt bij deze het beste.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 10 is er een waar je het beste wat afstand voor kunt nemen, dan komt hij het beste tot zijn recht. De kleuren die ziet zijn allemaal ontstaan bij het gebruik van zwarte stempelkussens. Daarom koop ik elk zwart stempelkussen dat tegenkom (dat zijn er tegenwoordig niet zo veel meer, vrees ik), want zwart komt in vele gradaties.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 10a is een variatie op een thema, die een beetje ronder uitpakt dan ik zelf verwacht had.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 10b is ook een variatie op een thema, met de bedoeling jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten, want perspectief en diepte lijken niet erg stabiel, om het zo maar te zeggen.
Migraine schopte vandaag het grootste deel van de dag onder me vandaan, vandaar deze redelijk bescheiden aflevering van dit dagelijkse magazine.
Hubertus Frassek was een Oost-Duitse deeltjesonderzoeker die ervan overtuigd was dat er in het Juragebergte kleine zwarte gaten te vinden waren. Om zijn onconventionele atoomtheorieën te bewijzen maakte hij een mobiel laboratorium, de ruimteverzamelaar. Die Raumsammler werd in 2017 door de Hamburgse kunstenaar Jan Köchermann minutieus nagebouwd, met behulp van het Duitse nationale laboratorium voor hoge-energiefysica DESY. Met die vreemde auto ging hij in 2019 voor het eerst op expeditie in de Jura, en het verslag van die hele onderneming levert een buitengewoon fascinerend boek op.
Jan Köchermann – Frassek’s Ruimteverzamelaar.
The Pawn Shop Saints is een Americana-band rond singer/songwriter Jeb Barry, die ijzersterke liedjes schrijft over gewone Amerikanen die altijd toch iets minder gewoon blijken te zijn.
The Pawn Shop Saints – ordinary folks.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 9 is er een waarin het uitgespaarde wit een vrij dominante rol speelt.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 9a is weer een merkwaardig zoekplaatje geworden, want terwijl ik er zelf duidelijk aapjes in geplaatst had zag iemand anders die er van de zijkant naar zat te kijken grote ogen in plaats van de kop van de aap… Tja.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 9b is ook weer zo’n vreemd zoekplaatje. In dit geval had ik er kikkers of padden in verstopt, maar ook hier kun je er van alles anders in zien als je de grafiek gaat kantelen. Kijk zelf maar eens.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 9c is weer een mooi voorbeeld van Escher die Schoonhoven ontmoet terwijl Morandi staat toe te kijken. Ik weet het, voor niet-kunstliefhebbers is het geheimtaal, maar iedereen die een beetje thuis is in kunstgeschiedenis weet meteen wat ik bedoel.
Luitenant Pradelle wil aan het eind van de Eerste Wereldoorlog, als er niemand meer wil vechten, toch nog even in de annalen komen als held, dus stuurt hij twee mannen naar het front die prompt worden neeergeschoten, waarop de Fransen de volgende dag vol in de aanval gaan en alles weer losbarst. Albert en Edouard ontdekken dat hun twee kameraden in de rug werden geschoten door Pradelle, puur om iedereen op te jutten, en Pradelle probeert zich vanaf dat moment van de twee lastige getuigen te ontdoen. We volgen in de strip Tot Ziens Daarboven de loopbaan van de schurk Pradelle, die op een zeer bedenkelijke manier rijk wordt en met alles weg lijkt te komen, en het leven van Albert en zijn vriend Edouard, die zich maar net staande kunnen houden. Een indrukwekkende graphic novel naar de prijswinnende roman (Prix Goncourt) van Pierre Lemaitre.
Pierre Lemaitre & Christian de Metter – Tot ziens daarboven.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 8 is er een die ik gemaakt heb in een A3-schetsboek, en dat betekent dat ik je er maar een deel van kan laten zien, want mijn scanner kan niet meer dan A4 aan, maar je krijgt best een goed beeld zo. Afstand nemen werkt goed, maar het is bij deze ook leuk om in te zoomen.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 8a is er ook weer een die bijna nog fascinerender wordt als je gaat inzoomen. Alle kleuren die je hier ziet komen overigens ook weer van stempelkussens waar de fabrikant toch echt “zwart” op had gezet.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 8b is een variatie op een thema, waarin gaten lijken te zijn gevallen. Wat een uitgespaarde witruimte al niet kan doen.
Holly’s stempelgrafiek – oktober 2020 – nummer 8c is een tamelijk fijnzinnige, waarbij alles wat bol is hol wordt als je hem een slag kantelt. Wat langer kijken loont ook hier weer de moeite, het is net als bij sommige muziek, die je wat vaker en aandachtiger moet beluisteren voordat je hem echt gaat waarderen.
