Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 12 is een merkwaardig onregelmatig hekwerkje geworden waar je wat langer naar moet kijken om te zien hoe het precies in elkaar zit en waar het nu eigenlijk niet klopt. Uiteindelijk is het natuurlijk gewoon een abstracte compositie, ritmisch opgezet, met de vooropgezette bedoeling je als kijker op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 11 lijkt wel uit steenkool gehakt, als je hem vanuit een bepaalde hoek bekijkt, maar als je hem gaat kantelen verandert dat helemaal en wordt het perspectief volledig op de kop gezet. Een donker grafiekje waarin je toch weer subtiel op het verkeerde been wordt gezet.
De Chinese harp (de guzheng) heb je vast wel eens gehoord, want in Chinese restaurants gebruikten ze die vroeger veel als achtergrondmuziek. Veel mensen zullen het dan ook irritante muziek vinden, maar dat wordt echt anders als een virtuoze harpiste als Wu Mengmeng ermee aan de slag gaat. Ze laat dan ook nog eens verschillende stijlen uit heel China en verschillende technieken horen, en dan zit je echt met open mond te luisteren naar de subtiele en geraffineerde muziek die ze maakt.
Wu Mengmeng – De kunst van de Chinese Guzheng
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 10. Ik streef ernaar om je elke dag een stukje grafiek te laten zien, zelfs als ik op reis ben, zoals nu. Doordat ik in schetsboekjes werk, gaat het stempelen ook steeds door, ook in hotelkamers. Hoezo verslavend?
De Canadese Suzanne Jarvie was een jaar of acht geleden nog advocate, maar toen haar zoontje verongelukte en daar met een zware hersenbeschadiging uitkwam begon ze liedjes te schrijven en te zingen. Ook haar nieuwe album bevat weer indringende liedjes die behoorlijk binnenkomen. Prachtig gezongen, met schitterende arrangementen. Indrukwekkend plaatje.
Suzanne Jarvie – In The Clear
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 9 is weer gewoon in een schetsboekje gestempeld met zwarte stempelinkt. Perspectief en diepte liggen niet helemaal vast, maar als je wat langer kijkt zie je wel wat ik daarmee bedoel.
Hazmat Modine komt naar Nederland! Let op! Ze geven maar twee concerten, op donderdag 23 mei in Doornroosje in Nijmegen en op woensdag 19 juni in de Oosterpoort in Groningen. Ik heb het hier al eerder over deze fenomenale New Yorkse band gehad, met name over hun laatste albums Extra-deluxe-supreme en Cicada, en als je die stukken naleest begrijp je wel waarom je als de bliksem kaartjes moet bestellen, want dit is op dit moment een van de beste en opwindendste live-bands ter wereld. Ze zijn nu op tournee om hun nieuwe album Box of Breath te promoten
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 8 ziet er wat eenvoudiger uit dan anders en hij zet je ook op een iets andere manier op het verkeerde been. De verschillende kleurnuances (bruin, zwart, grijs) komen allemaal uit verschillende stempelkussens waar “zwart” op staat, dus volgens de fabrikant gaat het in alle gevallen om zwarte stempelinkt. Dat maakt het voor mij wel boeiend om een hele serie zwarte stempelkussens bij de hand te houden natuurlijk, maar het is toch wat merkwaardig.
Ruud’s aannames aflevering 23 gaat over personen en personages en over hier en nu, verleden en toekomst. De drieëntwintigste aflevering in de reeks filosofische e autobiografische essays van Ruud Moors die we hier elke week publiceren.
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 7. Ik ga gewoon gestaag door met mijn stempelgrafieken. Zelfgesneden stempels (uit rubber of plastic gummen) en verschillende zwarte stempelkussens, die dit keer een heel palet aan bruine tinten hebben opgeleverd. De oplage van elke grafiek is overigens steeds één uniek exemplaar. En alles wordt gewoon met de hand gestempeld, laagje voor laagje.
Holly’s schilderijen – april 2019 – nummer 2. Ik ben even op pad, en zie mijn atelier daardoor momenteel niet van binnen, maar deze lag er nog, dus die kan ik je nog even laten zien. Een felle, maar toch subtieler dan je op het eerste gezicht wellicht zou denken. Perspectief en diepte liggen niet vast, dus je wordt weer eens op het verkeerde been gezet.
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 6 lijkt wel uit steen gehakt, als je er op een bepaalde manier naar kijkt, maar als je gaat kantelen ziet hij er weer geheel anders uit.
Van de nieuwe generatie fadozangeressen is Maria Emília een van de opvallendste, want ze werd geboren in Brazilië, en was daar al gegrepen door de fado, de Portugese blues. Op jonge leeftijd ging ze naar Portugal, en nu ligt er haar fenomenaal mooie debuutalbum waarmee ze meteen laat horen een van de beste fadozangeressen van dit moment te zijn.
Maria Emília – Casa de Fado.
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 5 is opnieuw een zwartwitte, en ook weer een ritmisch opgezette variatie op een thema, met de bedoeling jou, als kijker, subtiel op het verkeerde been te zetten. Slow art voor iedereen die een beetje meer tijd en aandacht aan kunst wil besteden dan gebruikelijk.
Holly’s schilderijen – april 2019 – nummer 1 is een hele curieuze, want hij lijkt het ene moment een hele modderige, rommelige bende, maar als je goed focust, en je ziet de witte vlakjes als achtergrond, dan zie je hem soms zomaar ineens in zijn volle glorie, en dan is het plotseling een heel mooi schilderij. Je moet hem wel echt van een afstandje bekijken, want als je inzoomt is de magie volledig verdwenen.
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 4 is weer een variatie op een thema, maar iets geraffineerder uitgewerkt, wat in de praktijk betekent dat je nog wat beter moet kijken om te zien waar en hoe je precies op het verkeerde been wordt gezet. Dat zie je overigens alleen als je de grafiek van een afstand bekijkt.
The Mekons begon tweeënveertig jaar geleden als punkband, maar dan wel eentje met gevoel voor humor en een zekere finesse. Op hun nieuwe album blijkt dat ze daarin alleen maar beter zijn geworden, en dat ze muzikaal ook steeds avontuurlijker zijn geworden, met rock, folk en country-invloeden erbij. Een prettig, licht rammelend plaatje met een tomeloze energie, scherp en humoristisch.
Mekons – Deserted
Holly’s stempelgrafiek – april 2019 – nummer 3 is er ook weer en die nogal verandert als je hem gaat kantelen, dan word je nog een keer op het verkeerde been gezet, en blijken perspectief en diepte bepaald niet vast te liggen. Escher, maar dan abstract, zou je kunnen zeggen.
