Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 22 is er een die van een afstand het beste werkt. Een abstracte compositie in rood en zwart, met vele tinten rood en subtiele doorkijkjes.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 22 zet je goed op het verkeerde been, want je weet niet wat je ziet. Iemand zag er al een hele kolonie pinguïns in, maar feitelijk is het een abstracte compositie die speelt met diepte en schaduwen. Maar met een beetje fantasie kun je er nog veel meer in zien dan alleen maar een paar pinguïns. Kijk maar eens rustig.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 22a is er ook een waar je met een beetje fantasie heel veel in kunt zien, van kronkelende lichamen tot verwrongen gezichten. Geen fantasie? Dan zie je waarschijnlijk bollen die een lichte golfbeweging vertonen.
En dat is het voor vandaag, want ik ben jarig, dus vandaag is het alleen schilderen en stempelen voor mij, met een pauze voor speciaal voor mij gebakken zandgebak, en vanavond Chinese tomatensoep en Babi Pangang.
Frans Bronzwaer is een Limburgse multi-instrumentalist, componist en zanger met een merkwaardige loopbaan die dankzij een nooit verminderde passie voor muziek nog steeds kalm doorloopt, want nu is er een schitterend instrumentaal album verschenen met composities van Bronzwaer, waarop hij zelf alle instrumenten bespeelt. Opgenomen in zijn eigen studio, dus het klinkt ook nog eens fenomenaal goed. Chapeau.
Frans Bronzwaer – In the meantime.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 21 is er weer een waarbij de kracht van illusie op verschillende manieren werkt, en dat zie je het beste als je het schilderij gaat kantelen, want dan zie je ineens totaal andere dingen, en kijk je echt helemaal anders tegen hetzelfde schilderij aan.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 21 is er een die nog fascinerender wordt als je gaat inzoomen, want het draait in dit geval echt om de details.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 21a lijkt op sommige momenten wel een bosscene, maar uiteindelijk blijft het toch een abstracte compositie, bedoeld om jou als kijker subtiel op het verkeerde been te zetten. Je moet wel een beetje scherp blijven natuurlijk.
Marshal Bass is een stripreeks gemaakt over de eerste zwarte hulpsherriff van de Verenigde Staten. Een sombere man die zich moeizaam door het leven worstelt en steeds zwaar in de problemen komt. Ook in het vijfde deel van de reeks, waar hij in Philadelphia is beland tijdens de Wereldtentoonstelling van 1876, en waar hij op zoek gaat naar de moordenaar van een congreslid. Geen strip voor tere zieltjes, maar wel erg goed.
Marshal Bass 5 De Engel van Lombard Street.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 20 is een bijzonder ingetogen exemplaar, dat zijn geheimen pas prijsgeeft als je er al een hele tijd naar hebt zitten kijken. En dat terwijl hij er op het eerste gezicht zo simpel uit ziet. Meditatiekunst, zou je kunnen zeggen.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 20. Alsof de zon door de bladeren schijnt. En dat terwijl het toch om een abstracte compositie gaat. Al is het er natuurlijk wel weer eentje die bedoeld is om je op verschillende manieren op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 20a is er een waarbij het de moeite loont om even in te zoomen, want daar wordt hij eigenlijk alleen maar fascinerender van.
En omdat Jip vandaag jarig is tien vrolijke fragmenten waar je geheid een goed humeur van krijgt. Ga ze maar eens even beluisteren: Jippie-ha-jee!
Op zoek naar de Tijdvogel is een van mijn favoriete fantasystrips, en gelukkig hebben de makers van die stripreeks ook nog een reeks verhalen over de hoofdrolspelers gemaakt die zich afspelen vóór de zoektocht, en die serie loopt nog steeds en is eigenlijk net zo goed als de oorspronkelijke serie. Het zesde deel is zojuist verschenen en is wederom een absolute aanrader voor wie van fantasystrips houdt.
Op Zoek naar de Tijdvogel – Voor de Zoektocht – 6 Kryll.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 19 is er weer een in de category “crazy minimal art”, vrees ik. Een felrode, met vreemde doorkijkjes.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 19 heb ik gemaakt op papier dat is gemaakt van gerecycled katoen, ijzersterk maar met een nadrukkelijk structuurtje. Ik heb er verschillende zwarte en een wit stempelkussen bij gebruikt, wat de verschillende tinten grijs verklaart.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 19a is ook gemaakt met verschillende zwarte stempelkussens en een witte, maar het resultaat is volstrekt anders. En de kleuren ook.
Met veertig topmusici kun je Brussel wel het Gnawa-centrum van Europa noemen. Een goedbewaard geheim, tot voor kort, want er ligt nu een fantastisch album met ruim een uur fabelachtig mooie muziek.
Jola – Verborgen Gnawa muziek in Brussel.
Gisteren lag er ineens een bruin blad naast onze prachtige groene kamerlinde. Zonde om hem meteen in de compostbak te gooien, want ook zo’n bruin blad is nog mooi om naar te kijken, dus ik heb hem even onder de scanner gelegd.
Het blad van een kamerlinde.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 18 is meteen ook nummer 59 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte, bijna abstracte horizonnen die ik schilder, geïnspireerd op de zee en het platte Groninger landschap. De schemering blijft overigens de moeilijkste tijd van de dag om vast te leggen.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 18 lijkt wel opgebouwd uit een serie kleine zwartwitfotootjes, maar het is feitelijk een abstracte compositie, die vooral bedoeld is om jou als kijker op verschillende manieren op het verkeerde been te zetten.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 18a lijkt wel een verzameling ruwe stenen, maar laat je niet voor de gek houden, want ook hier wordt het spel van de illusie weer volop gespeeld.
Ruud’s woorden zinnen en verhalen, aflevering 31 gaat over het gemak waarmee we accepteren dat geweld in films en op televisie te zien, terwijl er over seks zo moeilijk gedaan wordt. De eenendertigste aflevering in deze reeks filosofische en autobiografische essays van Ruud Moors, waarvan we er hier elke week een publiceren.
Michael McDermott is een singer/songwriter uit Chicago die een jaar of dertig geleden veelbelovend begon. Zijn debuutalbum werd zelfs vergeleken met Dylan en Springsteen, maar de druk van het succes werd te groot, en drank en drugs deden de rest, waarbij zelfs de gevangenis in beeld kwam. Twintig verloren jaren waren het gevolg, en pas een jaar of vijf geleden heeft hij zichzelf volledig herpakt. Nu ligt zijn nieuwe album er, met stevige blues- en countryrock en ijzersterke liedjes. Stoppen met drinken en drugs is geen gek idee dus.
Michael McDermott – What in the world…
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 17 is er een die je ook eens even goed van dichtbij moet bekijken, niet alleen om de elementen waaruit hij is opgebouwd beter te bekijken, maar ook om de geraffineerd opgezette, lichtgrijze ondergrond eens wat beter te bekijken.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 17 is een variatie op een thema, gemaakt met zwarte en witte stempelinkt, en hoewel hij er vrij simpel uitziet, is het toch de moeite waard er even wat langer naar te kijken.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 17a is een merkwaardig soort zoekplaatje geworden, want eigenlijk is er niks echt herkenbaars in te vinden, terwijl je steeds denkt van wel.
Centaurus is de titel van een buitengewoon inventieve vijfdelige science fictionstrip waarvan zojuist het vijfde, afsluitende, deel is verschenen. Alle puzzelstukjes lijken op hun plaats te vallen, al blijft er genoeg wringen om een vervolgserie heel goed mogelijk te maken. Dat zou ik toejuichen, want dit is een topserie, goed getekend, met een slim in elkaar gezet verhaal en met humor.
Centaurus deel 5 Het dode land
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 16 is er een die echt wezenlijk van karakter verandert als je hem gaat kantelen, terwijl er ook al een boel gebeurt als je hem gewoon even rustig bekijkt in zijn “beginstand”.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 16 heb ik gemaakt met verschillende zwarte en witte stempelkussens, en stempels die ik gesneden heb uit Tsjechische olifantengummen van het het merk Koh-i-noor. Vroeger nooit gedacht dat dat een Tsjechisch merk zou kunnen zijn overigens.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 16a is een gelaagde waar erg veel in verstopt zit – je kunt hem bekijken als een abstracte compositie die je op het verkeerde been wil zetten waar het gaat om perspectief en diepte, maar iemand zag er ook al starende ogen in.
Zangeres en liedjesschrijver Anna Dantchev is een Bulgaars-Finse, en ze combineert haar onmiskenbaar Bulgaarse zang met Bulgaarse ritmes, filmische melodieën, en heeft een band die jazz, blues en rock in het bloed heeft. Met name de blazers en de gitarist blazen je volledig omver. Een stukje jazzrockwereldfusie waar je U tegen zegt. Een magnifiek meesterwerkje.
Dantchev: Domain – Say It.
GF Patrick is een gitarist, zanger en liedjesschrijver uit Philadelphia die uit de bluegrass-folkhoek komt, maar die nu met een lekkere, losse, soepel spelende rockband een heerlijk, stevig debuutalbum aflevert. Een feel-good rock-album in optima forma.
GF Patrick – One Town Over.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 15 is meteen ook nummer 58 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd op de zee en het platte Groninger landschap. Ze zitten vaak op de rand van de abstractie, en dat geldt zeker ook voor deze, die zelfs een beetje naar het surrealisme neigt.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 15 heb ik gemaakt in een Receptieboek dat ik in de Rommelmarkt vond (die nu overigens ook al een tijd gesloten is) – eigenlijk geen schetsboek, maar het papier is perfect geschikt voor stempelwerk.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 15a is weer een ingenieus zoekplaatje waar je met een beetje fantasie weer van alles aan menselijke figuren in terug kunt vinden. Maar je kunt het ook gewoon als een abstract spel met perspectief en diepte zien.
Evert Kwok zorgt hier in huis altijd meteen voor een scheiding der geesten – de een loopt gillend weg, de ander (ik) krijgt ondanks zichzelf de slappe lach van de melige humor en andere ongein. De grappen zijn te slap voor woorden, maar ik schiet toch in de lach. Geweldige boeken voor pubers, overigens, al moet je rekening houden met de bijverschijnselen.
Evert Kwok- Vakantieboek 3
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 14 is meteen ook nummer 57 in mijn serie Contemporary Sunsets, de reeks zwart-witte, naar de abstractie neigende horizonschilderijen die ik maak, geïnspireerd op de zee en op het platte Groninger landschap. Waarom ik nog steeds doorga met deze reeks is omdat ik de tijd van de dag ook heel fascinerend vind, en moeilijk te schilderen – de schemering. In dit geval heb ik bovendien geprobeerd om de avondmist te vangen, wat me met een foto nog nooit gelukt is.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 14. Ik zeg wel vaker dat je wat langer en aandachtiger naar mijn kunst moet kijken dan je gewend bent, en dat geldt zeker ook voor deze grafiek, want dan blijken er onverwachte schaduwen op te duiken, en grijze parels te verschijnen die je eerst helemaal niet zag. Slow art, of zoals iemand anders het noemde, meditatieve kunst. Rustig kijken dus.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 14a is gemaakt met verschillende zwart stempelkussens. Ik sta er zelf soms ook van te kijken wat je dan aan verschillende kleuren en tinten grijs krijgt, maar dat is dan ook precies de reden waarom ik inmiddels een hele stapel zwarte stempelkussens heb.
Ik heb al jaren een zwak voor de films over Zatoichi, de blinde samoerai. Ooit was het de eerste Japanse film die ik in de bioscoop zag en ik was meteen helemaal om, door de combinatie van actie en humor, en de verstilde zwaardgevechten die meer op moderne dans lijken dan op geweldsscènes. Er blijken zowaar wat van de zesentwintig (!) films op dvd te krijgen met Nederlandse ondertitels, drie dvd’s met zes films, dus als je eens kennis wil maken met een lelijke, maar sympathieke anti-held die verbluffende dingen met een zwaard kan doen, moet je zeker eens op zoek naar Zatoichi.
Zatoichi – de blinde samoerai.
Holly’s schilderijen – mei 2020 – nummer 13 kent vele soorten dieptes en veel perspectieven, als een op hol geslagen abstracte Escher. En dat terwijl hij er op het eerste oog zo simpel en overzichtelijk uit ziet. Toch maar even beter kijken dus.
Holly’s stempelgrafiek – mei 2020 – nummer 13 is er weer een waar voor iemand met een klein beetje fantasie weer een heleboel in te ontdekken valt. Kijk maar eens goed of je de koppen kunt terugvinden die ik er in verstopt heb.
Holly’s stempelgrafiek – met 2020 – nummer 13a is er een die je echt het beste van een afstandje kunt bekijken. Sommigen worden intrigerender als je gaat inzoomen, maar bij deze gaat alle magie juist verloren, lijkt het wel. Afstand nemen dus,
