Een van de leukste rubriekjes in NRC Next vond ik altijd Bron van de Kunst, over kunstenaars en hun verzameling. Ik stuurde een mailtje, met een link naar mijn foto’s van het kleine akkertje langs het Winschoterdiep en nog een paar vergelijkbare series, want die fotoseries maken wat mij betreft goed duidelijk waar mijn inspiratie vandaan komt – van alledaagse, niet-spectaculaire zaken.

Er kwam een mailtje terug. Interessant, maar voor de krant kunnen we er niets mee. Maar ik heb eens in uw magazine rondgebladerd, en kwam daar uw verzameling ansichtkaarten tegen. Kunnen we daar iets mee doen? Ze had zelf al wat uitgezocht, en die ansichtkaarten vind ik zelf ook nog steeds intrigerend van saaiheid, dus akkoord. NRC Next maakte zelf een selectie en ze zouden me bellen in de week voordat de serie in de krant zou komen (elke kunstenaar krijgt een hele week om de rubriek te vullen).

De volgende dag werd er al gebeld, en uit dat kwartiertje wist de redactrice de teksten voor de hele week te halen. Knap. En wat nog knapper is, is dat er in die stukjes meer over mij wordt verteld dan ik zelf ooit in dit magazine van mezelf heb blootgegeven. Ik vind dat het hier over de inhoud moet gaan, en niet over mij. Maar ik geef altijd eerlijk antwoord als me iets gevraagd wordt, dus weet je nu ook dat ik 58 ben en een oudere grijzende heer in plaats van een leuke jonge meid (mijn voornaam geeft regelmatig aanleiding tot misverstanden, en meestal laat ik dat zo).

Ik vind het wel aardig dat in het laatste stukje de term “onschuldig landschap” valt, want dat vind ik wel essentieel. Ik ben nooit op zoek naar het dramatische van schuldige landschappen, maar juist naar de kwaliteit van het gewone, naar de geniale details die je over het hoofd dreigt te zien, naar de kleine dingen die het leven juist de moeite waard maken. Zo geniet ik intens van de fietstocht door de polders die ik elke werkdag maak, ook als het regent. En ik hou erg van variaties op een thema, omdat er niet één waarheid bestaat.

Vijf dagen in de krant. Ik had verwacht dat het in de bezoekersaantallen te merken zou zijn, maar dat is niet zo. De lezer van NRC Next is misschien toch minder nieuwsgierig dan ik had verwacht (zelf ga ik elke keer even kijken naar de site van de kunstenaar van die week). Deze stukjes waren in NRC Next te vinden van maandag 23 tot en met vrijdag 27 augustus 2010.