Het is inmiddels zo´n twaalf jaar geleden dat Bolkestein begon met het modieuze kwaadspreken over immigranten. Hij sprak onder andere de vrees uit dat allochtonen alhier de polygamie zouden introduceren. Daarbij had hij niet het belang van zijn kiezers op het oog. Voor rijke mannen is polygamie immers een afwisselende optie. Maar ook vrouwen zouden er eigenlijk zonder uitzondering van kunnen profiteren.

Het is dan ook geen wonder dat van de 1154 oude en hedendaagse culturen waarover antropologen gegevens hebben, er maar liefst 980 zijn, waarin het mannen is toegestaan meer dan één vrouw te hebben. In bijna alle gevallen betrof dat dan mannen die bovenaan de maatschappelijke ladder verkeerden. Gewone heren moesten met één genoegen nemen. Echtscheiding is in zulke culturen not done. Wanneer meneer een jonger model wil, wordt hij geacht zijn oudere echtgenote aan te houden en haar kinderen de oudste rechten te verlenen.

Het is vrij eenvoudig in te zien dat in zulke culturen de meeste mannen slechter af zijn terwijl alle vrouwen winst boeken. Stel, er is een huwelijksmarkt met duizend mannen en duizend vrouwen, die allemaal een rangordenummer hebben naar mate van aantrekkelijkheid. Die aantrekkelijkheid wordt onder andere bepaald door, in willekeurige volgorde, brein, uiterlijk en welstand. In een denkbare monogame samenleving verlooft iedere vrouw met een man met een gelijk rangorde nummer. Ze zou natuurlijk wel met een man willen verloven met een hoger nummer, maar die zijn allemaal bezet door de vrouwen met net zulke nummers. Andersom eenzelfde laken een pak.

Stel nu, dat bijvoorbeeld door allochtone invloed, polygamie gelegitimeerd wordt en op magische wijze van haar stigma ontdaan. Eén vrouw, knap maar niet zo slim, met zeg een rating van 400, dumpt haar verloofde, ook 400, een kantoorbediende, en stemt er in toe de tweede vrouw te worden van een succesvolle advocaat, met een rating van 40. Haar overweging is dat haar eerste liefde maar 40.000 euro binnenbrengt, terwijl de advocaat goed is voor twee ton. Verder hoeft ze niet meer achter de kassa te zitten bij een slecht betalend warenhuis. Ook danst de advocaat beter.

Door dit hele kleine stapje polygamie profiteren de meeste vrouwen en zijn de meeste mannen de lul. Alle 600 vrouwen met een lager rangorde­nummer mogen één stapje naar boven opschuiven en krijgen nog steeds allemaal een man, een betere zelfs. 599 mannen daarentegen worden opgescheept met een vrouw die een nummer lager heeft dan de oorspronkelijke en één man blijft noodgedwongen vrijgezel.

Wanneer meerdere hoog ingeschaalde mannen het voorbeeld van de advocaat volgen wordt deze opwaartse beweging van de vrouwen duidelijker. Ook vrouwen die persé hun man niet willen delen, profiteren. De slachtoffers zijn de mannen met de lage score. De vrouwen met dezelfde rating vertrekken naar boven, de aantrekkelijkheidsladder op.

Het idee dat monogamie een overwinning van de vrouwenbeweging is klopt niet. De enigen die profiteren van monogamie zijn minder geprivilegeerde mannen. De rijke mannen overigens ook, maar indirect. Wanneer polygamie werd gelegaliseerd, zou een arme onderklasse van mannen zonder vrouwen ontstaan. Het is bekend dat zulke types gewoonlijk het slechte pad op gaan ofwel met geweld de heersende klasse ten onder trachten te brengen.

Interessant is nog dat van de genoemde 1154 samenlevingen er zes polyandrisch zijn. Overigens komt deze meermannerij alleen voor in samenlevingen die ook polygaam zijn en heeft meestal de vorm van seriële monoandry, zodat mannen weten welke kinderen van hen zijn. Hoe zeldzaam ook, de laatste samenlevingsvorm lijkt aanbevelenswaardig omdat hij in overeenstemming is met onze grondwet, die immers wil dat alle burgers gelijk worden behandeld.