Volgens de evolutionaire psychologie willen mannen maar één ding. Ze willen een maximum aantal nakomelingen op de wereld schoppen. Omdat in een monogame relatie zoiets maar eens per jaar kan, zijn mannen van nature ontrouw. Ze proberen met zoveel mogelijk vrouwen naar bed te gaan, of op andere lokaties hun genetisch materiaal te verspreiden. Vrouwen zijn aantrekkelijk naarmate ze vruchtbaarder lijken. Brede heupen en een smalle taille, een kleine kin maar een volle mond en grote ogen zouden daar tekenen van zijn, reden waarom mannen overal op de wereld voor zulke kenmerken vallen. Vrouwen zijn het vruchtbaarst tussen hun zestiende en dertigste. Het is dan ook die leeftijdscategorie die voor mannen onweerstaanbaar is. Het inwisselen van een echtgenote van dezelfde leeftijd voor een jonger model is bij het naderen van de menopauze evolutionair gezien volstrekt natuurlijk.

Volgens dit gedachtengoed zouden anticonceptie en abortus voor mannen een gruwel moeten zijn. Wanneer mannen in de miljoenen jaren evolutionaire geschiedenis uitgeselekteerd zijn op hun vermogen nageslacht te verwekken, ligt het in de rede dat ze alle middelen die dat tegengaan verfoeien. Het is dan ook geen wonder dat organisaties die een strijd van leven en dood voeren om beide vormen van nakomelingbeperking uit te bannen, geheel door mannen gedomineerd worden.

De katholieke kerk laat geen vrouwen toe in elke rang boven schoonmaakster en vrijwilligster, en het protestantse fundamentalisme in de Verenigde Staten wordt exclusief beheerst door heren. De moordenaars van abortusdokters en bommenleggers bij abortusklinieken in Amerika zijn zonder uitzondering van het mannelijk geslacht. Je zou kunnen zeggen dat lidmaten van deze clubs dichter bij de natuur staan dan hun liberale collega’s. Deze radicale gelovigen worden vooral gedreven door instincten, die wij met het gehele dierenrijk gemeen hebben. Dat de hogere macht waarnaar daarbij verwezen wordt veelal uitgebeeld wordt als een bebaarde patriarch, kan geen toeval zijn.

Evenmin is het toeval dat deze denkbeelden indringender verwoord worden naarmate zulke mannen ouder zijn. Bij het vorderen van de leeftijd zal zich immers het besef opdringen dat het genenverspreidingsoffensief jammerlijk gefaald heeft. Het treurig mijmeren over gemiste kansen gaat hier hand in hand met felle pleidooien tegen elke vorm van geboortebeperking. In de V.S. is het abortusstandpunt van veel republikeinen fanatiek “pro-life” en verbiedt zelfs abortus bij zwangerschappen die tot stand zijn gekomen middels verkrachting en incest.

De theorie is dat abortussen vooral uitgevoerd worden op pubers en jonge vrouwen, die door onkuise avontuurlijkheid zwanger zijn geworden. Omdat mannen bij vrouwen die er meerdere sekspartners op nahouden nooit zeker van hun vaderschap kunnen zijn, heeft de evolutie de prolifers uitgerust met een sterke afkeer van zo’n handelwijze. De angst een mogelijke nakomeling voortijdig te beëindigen is echter zo groot dat zoiets ten koste van alles verhinderd moet worden.

Het valt dan ook te verwachten dat de uitkomsten van een onderzoek naar abortus in Amerika door deze groep schuimbekkend is ontvangen. The Lancet meldde dat meer dan de helft van de vrouwen die abortus onderging getrouwd was en anticonceptie had trachten toe te passen. Katholieke vrouwen en echtgenotes van strenge protestantse groeperingen bleken veel vaker hun toevlucht tot abortus te nemen dan hun zusters in het algemeen. Kennelijk heeft de evolutie vrouwen zo toegerust dat ze niet van iedereen een kind willen.