Uit onderzoek met dagboeken blijkt dat de meeste mensen een groot deel van de tijd één of meerdere klachten of pijntjes hebben. Omdat ze daarvoor geen dokter raadplegen is deze stand van zaken in de medische wereld onbekend. Vooral problemen met het lichamelijke apparaat dat onze houding en bewegingen bepaald komen veel meer voor dan uit medische statistieken blijkt.

Zo heeft driekwart van de mensheid vaak pijn in ledematen en rug en zijn nek- en schouderklachten heel gewoon. Ook vermoeidheid komt in deze dynamische tijd veel voor. Wanneer men zijn leven in dienst van de lijdende mensheid zou willen stellen zou men namen voor deze klachten kunnen verzinnen teneinde patiëntenverenigingen op te richten om veel mensen tot steun te zijn.

Lieden die steeds pijn in allerlei onderdelen van het bewegingsapparaat hebben zou men behulpzaam kunnen zijn door deze klachten bijvoorbeeld “Fibromyalgie” te noemen. Ook voor ernstige chronische vermoeidheid kan een imposante benoeming kan geen kwaad. Gedacht zou kunnen worden aan “Myalgische Encephalopathie”. De afkorting, ME, lijkt bovendien op de naam van een ernstige invaliderende aandoening, MS, zodat aan de serieusheid niet getwijfeld behoeft te worden.

Maar niet alleen lichamelijke klachten komen voor zo’n bewerking in aanmerking. Wanneer men als vrouw zijnde op geregelde tijden het goede humeur verliest zou men kunnen overwegen dit toe te schrijven aan een “Premenstrueel Syndroom”. Dit PMS is bovendien te vinden in de “Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders IV”. Diagnoses die in deze psychiatrische bijbel voorkomen zijn heilig.

Dat deze respectabele diagnose echter wederom niets anders doet dan veel voorkomend ongerief onder een benaming groeperen, blijkt uit Australisch onderzoek van de psychologe Elizabeth Harding. Zij vroeg een groot aantal vrouwen gedurende tien weken een dagelijks dagboek bij te houden over stress en gezondheid. Niemand voldeed aan de criteria voor PMS.

Merkwaardig genoeg zei 40 procent van de participanten aan dit syndroom te lijden. Wel waren sterke schommelingen in stemming meetbaar. Deze waren evenwel niet verschillend bij vrouwen die niet menstrueerden door leeftijd of baarmoederverwijdering. Opmerkelijke uitkomst van het onderzoek was dat veel vrouwen zich een groot deel van de tijd sowieso slecht voelden. Ze rapporteerden dat hun leven door het toeval beheerst werd, dat ze weinig steun ondervonden en gebukt gingen onder slechte werkrelaties.

Een kwart leed aan “chronisch negatief affect”, een steeds aanwezig ongelukkig gevoel. Niet verwonderlijk beschreven ze veel stress en een slechte gezondheid. Volgens Harding zouden ze gebaat zijn bij training in “coping skills”, ontspanning, stressbeheersing en assertiviteit. Ze zouden moeten leren, volgens de psychologe, dat er niets mee mis is om ongenoegen op elk moment van de maand te uiten.

Ze ziet hierbij over het hoofd dat het voor veel mensen verkieslijker is aan een syndroom te lijden dan door te gaan voor een eeuwige kankerpit. Zeuren zonder diagnose maakt niemand geliefd. Door het verzinnen van ziektes kan men veel goed doen. Om niet achter te blijven wil ik wijzen op een veel voorkomende aandoening: het COS, dat zich kenmerkt door een diepgaand gevoel van zinledige tijdpassering. Dit “Communication Overload Syndrome”, waaraan u waarschijnlijk laboreert, treedt wel op wanneer men teveel zaterdagedities van dagbladen geheel leest.