De gehuwde man staat tegenwoordig in een kwaad daglicht. Uit talrijke feministische studies blijkt dat ongewenst intiem gedrag tegenover vrouw en kinderen eerder regel dan uitzondering is.

Dat dit nog lang niet alles is blijkt uit een onderzoek van Linda Sonntag, beschreven in “Inside Marriage”. In een enquête onder huwelijkspartners in Engeland vroeg ze onder andere: Van welke gewoontes, eigenschappen en eigenaardigheden houd je het minst in je partner ? Vrouwen reageerden massaal op deze vraag en wederom werd een beerput opengetrokken.

Gehuwde mannen blijken gewoonlijk ongelooflijke viespeuken en sloddervossen te zijn. Met opzet boeren en ruften was de meest gehoorde klacht. Gevolgd door mannen die in hun neus, oren en onder hun nagels peuterden en het gevondene ofwel opaten dan wel wegknipten. Ook werd duidelijk dat mannen nooit iets achter hun kont opruimen en in het huwelijk een spoor van vuile kleren, natte handdoeken, vieze afwasspullen, overvolle asbakken en smerige plees achterlaten.

De persoonlijke hygiene laat op een stuitende manier te wensen over waarbij vooral geklaagd werd over ongewassen voeten en genitaliën, die gewoonlijk dag na dag gehuld blijven in dezelfde sokken en onderbroeken. Ook in de beste kringen is dit gedrag gemeengoed. Om het allemaal nog erger te maken blijkt dat vrouwen hierover nooit durven te praten omdat ze denken dat hun man de enige is en alle andere zo netjes zijn als ze er in het openbare leven uitzien.

Linda Sonntag laat het niet bij de vermelding van deze schokkende feiten. Ze zoekt ook een theoretische verklaring van dit wangedrag. Mannen zaaien al deze rotzooi om zich heen omdat ze zich groter willen voordoen dan ze zijn. Net als een reu alle bomen in zijn omgeving bepist om zijn territorium te markeren strooit een man vergeelde onderbroeken rond om zich in huis een groot gebied ten koste van zijn vrouw te verwerven. Deze neiging om zich groot voor te doen heeft te maken met zijn preoccupatie met het formaat van zijn penis, die wellicht in vergelijking met andere mannen niet geheel naar wens is, waardoor een basisonzekerheid ontstaat die als verklaring kan dienen voor de fundamentele fragiliteit van het mannelijke ego.

Bij dit alomtegenwoordige syndroom behoort een onwil zich emotioneel te uiten omdat onzekerheid niet toegelaten wordt. De vieze sloddervos zal zich uit elke situatie terugtrekken die hem kwetsbaar maakt. Niet zelden, zo vervolgt Sonntag, treedt deze viespeukerij vooral aan het licht na de geboorte van het eerste kind. In een poging deze concurrent te evenaren in stank en overlast begint de onzekere man zijn vuilnis rond te strooien in de hoop hiermee weer op de eerste plaats te komen bij zijn vrouw.

De tragiek is dat deze tactiek averechts werkt: eenderde van deze smeerpijpen wordt na enige tijd door de vrouw verlaten. In het licht van deze zorgwekkende feiten is het interessant te zien wat de mannen op de vraag welke eigenschappen en eigenaardigheden van hun vrouw hen irriteerden, antwoordden. Een fiks percentage meende zich te moeten beklagen over extreme properheid.

Het zal duidelijk zijn dat hier de wereld volkomen op de kop wordt gezet. De oorzaak zal wel gezocht moeten worden in de typisch mannelijke onmacht om de fout bij zichzelf te zoeken.