Het is jammer dat bij de evolutie de voorlopers van de huidige soorten allemaal uitgestorven zijn. Hoe aardig zou het zijn wanneer in het Neanderdal Duits sprekende Neandertalers zouden wonen en de Rift Vallei in Kenia bevolkt zou worden door zwarte Eva’s om ons eraan te herinneren dat de mens van oorsprong een neger is.

Het is daarom zo leerzaam dat bij godsdiensten zowel jonge als oudere, verder geëvolueerde varianten naast elkaar bestaan. De Islam en het Christendom schelen qua leeftijd zo’n zevenhonderd jaar. Reden waarom de volgelingen van Mohammed soms een wat virulentere indruk maken. Nog jongere geloven zijn veelal deviaties van het christendom en maken vooral in Amerika furore. Te denken valt aan de mormonen, de zevende dag adventisten, de heiligen van de laatste dagen etc.

Een fanatieke zendingsijver, vooral erop gericht de genoegens van het leven zondig te verklaren hoort bij dit jeugdige elan. In “The happy isles of oceania” van Paul Theroux valt te lezen dat vooral de bewoners van de paradijselijke eilanden in de Stille Oceaan slachtoffer zijn geworden van dit type wijsvingerprofeten met brandende ogen.

Met name zingen, dansen, aan het klimaat aangepaste kleding, lachen, zwemmen en het op zondag iets anders verrichten dan drie kerkbezoeken zijn op grote schaal door religieuze psychopaten verboden. De oude gebruiken, in het “pidgin”: “kastom” geheten zijn uiteraard doodzondes. De aanhangers van al deze sekten zijn zich er niet van bewust dat het ontstaan van geloof op toeval berust.

Een jong fris geloof dat al zo’n jaar of zeventig opmarcheert vanaf de Vanuata-archipel, het Cargo-geloof, kan als voorbeeld dienen. De aanhangers van deze religie geloven dat zo’n zeventig jaar geleden Jon Frum met een vliegtuig op de boomtoppen is geland en hen heeft gemaand alle missionarissen weg te zenden en weer te gaan zingen, dansen, zwemmen, palmbladschortjes dragen en voorouders vereren zoals de kastom was.

Jon Frum kwam uit het land Amerika en voerde allerhande hebbenswaardige dingen mee: “cargo”. Een aantal cargo-elementen was versierd met de Amerikaanse vlag of een rood kruis, reden waarom de cargo-aanbidders deze symbolen voor heilig houden. Jon Frum heeft beloofd terug te komen en dan voor iedereen een overvloed aan cargo mee te nemen. Om die reden wordt op de eilanden waar deze godsdienstigen verblijven ook steeds een landingsbaan onderhouden.

In de tijd dat Jon Frum landde was ter plekke vooral de Presbyteriaanse kerk actief. De gewoontes het psychedelische “kava” te drinken en ritueel van partner te wisselen vielen het eerst onder de kerkelijke ban. Net toen trotse zendelingen boeken begonnen te schrijven met titels als “Kannibalen bekeerd tot God”, landde deze Jon Frum in 1938.

Drie jaar later was vrijwel de gehele eilandbevolking van het christelijke geloof af en zong psalmen als: Jon Frum/ He mus come/ Give us some big presents/ give us good toktok/ mus keep kastom/ Jon Frum/ He must come. Het is duidelijk dat deze vriendelijke Amerikaanse piloot, John from America, de rol is gaan vervullen van Johannes (John) de doper, die het heil in de vorm van “Cargo” aankondigt.

Het ware te hopen dat niet de paus, maar een Jon Frum op grote schaal missielanden ging bezoeken, zodat overal het Jon Frum/He must come ging weerklinken bij de landingsbanen.