De invloed van fundamentalistische christenen in de Verenigde Staten op het onderwijs is groot. Zo is op de meeste scholen het onderwijs in seksualiteit vervangen door propaganda voor geheelonthouding wat betreft seks. De meeste teenagers weten dan ook niets over voorbehoedmiddelen, laat staan over abortus. Een ander gevolg van deze hypocrisie is dat de seksualiteitsbeleving bij volwassenen problematisch is. Vooral vrouwen vertellen in therapie dat seks voor hen orgasme-loos, onplezierig of pijnlijk is. Farmaceutische bedrijven zijn bijzonder ingenomen met deze rapporten. Ze staan te dringen om deze problemen te medicaliseren, zodat er geld aan verdiend kan worden. In het boek A New View of Women´s Sexual Problems, uitgegeven door Ellyn Kaschak en Leonore Tiefer, wordt deze belangenverstrengeling aan de kaak gesteld.

Medici roepen, gesterkt door de industrie, dat iedereen geslachtsgemeenschap moet hebben, en natuurlijk moet klaarkomen. Viagra is het product du jour en een chemisch geproduceerde erectie kost momenteel 12 dollar. Pfizer, de onderneming die het middel in 1998 op de markt bracht verdient er jaarlijks zo´n 1,3 miljard dollar aan. Maar helaas werkt de blauwe pil niet voor vrouwen. Die zijn dus een enorme potentiële markt. Temeer daar een onderzoek uit 1992 vond dat 43 procent het eigen seksleven onplezierig vond. De race om vrouwen medische orgasmen te bezorgen is begonnen. Artsen schrijven al clitoral therapy devices (CTD’s) voor. Miniatuurstofzuigertjes voor zeer plaatselijk gebruik. Ze kosten 375 dollar, meer dan tien keer de prijs van een vibrator.

De vigerende denkbeelden over seks gaan terug naar William Masters en Virginia Johnson uit de zestiger jaren. Hun onderzoekspopulatie bestond echter uit hoger opgeleide mensen die geïnteresseerd waren in hun eigen seksuele verrichtingen. Zo slaagden ze erin klaar te komen in het laboratorium van de onderzoekers. Dit was allerminst een representatieve groep. Een onderzoek van Alfred Kinsey in die periode vond dat maar 58 procent van de Amerikanen weleens tot en met een orgasme had gemasturbeerd. De conclusies van Masters en Johnson dat mannen en vrouwen dezelfde seksuele responscyclus hadden is betwijfelbaar. Het model is later overgenomen in de bijbel van de Amerikaanse psychiatrie: de Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM). Seks zou volgens dat model beginnen met begeerte, overgaan in seksuele prikkeling en met een orgasme eindigen. De auteurs van a new view verwerpen dit model als mannelijk. Bij vrouwen is er geen verschil tussen begeerte en prikkeling. Bovendien is voor hen een goede communicatieve relatie bij seks belangrijker dan een orgasme.

De voornaamste kritiek is echter dat de seksuele beleving van vrouwen heel erg beïnvloed wordt door culturele en sociale problemen. Waar medici zoeken naar lichamelijke gebreken om seksueel disfunctioneren te verklaren, trachten de auteurs socio-culturele, politiek-economische, relationele en psychologische oorzaken te vinden voor het onvermogen plezier te ondervinden bij geslachtsgemeenschap. Voorbeelden zijn slechte informatie over en toegankelijkheid tot geboortenbeperking. Overwerk waardoor geen tijd meer overblijft voor een privéleven. Ruzie met de partner over geld. Angst voor slet te worden aangezien. Misbruik en mishandeling. Allemaal problemen waarbij ministofzuigertjes niet helpen.

Wat nodig zou zijn is een veel betere toegang tot informatie over geboortenbeperking, overtijdbehandeling en abortus. Verder zou er onderzoek gedaan moeten worden naar seksualiteit bij het grote publiek zonder dat Big Farma en fundamentalistisch rechts zich daarmee bemoeien. Onder het huidige bewind van Bush een utopisch ideaal. Er valt straks veel te verdienen met vrouwenviagra. De echte magische pil voor de vrouwelijke seksualiteit is echter breedspectrum vrijheid.