Het milieu was ook tijdens de verkiezingen
onlangs in ons land geen onderwerp van belang. Wat er in Amerika op dit
moment echter door Bush en de zijnen wordt aangericht op milieugebied is
ongekend. In de afgelopen twee jaar is de regering-Bush met een
verbijsterende hardnekkigheid bezig geweest een serie verwoestende
maatregelen door te voeren op milieugebied.
Alle aandacht gaat nu uiteraard uit naar de oorlogsdreiging, maar we willen
hier toch even kort stilstaan bij Bush en het milieu.
Afval
De afgelopen dertig jaar was er in Amerika het een en ander bereikt op
het gebied van de bescherming van water, lucht en verdwijnende wildernis.
Bush vaagt nogal wat van die verworvenheden weg door bijvoorbeeld het
aanleggen van wegen door natuurgebieden te bevorderen, het Kyotoverdrag te
negeren en nieuwe regels op te stellen waardoor mijnbedrijven complete dalen
en rivieren vol kunnen laten lopen met afval. En het wordt nog erger, want
de industrie is dik tevreden, dus Bush kwam eind vorig jaar met het vrolijk
klinkende Healthy Forests Initiative. Klinkt mooi, maar het is de bedoeling
dat er meer bosland opgeofferd wordt aan de houtindustrie.
Binnenkort worden er nieuwe regels verwacht voor krachtcentrales waardoor
oudere, vuilere centrales gewoon door kunnen blijven draaien.
De lange termijn?
De ellende bij dit soort maatregelen is dat ze zo verrekte lang doorwerken.
Je kunt rustig zeggen dat Bush de tijd op milieugebied zometeen dertig jaar
heeft teruggedraaid, en zijn termijn zit er nog lang niet op.
Er worden nu al bossen gekapt, er worden riviertjes gevuld met afval,
natuurgebieden worden opengesteld voor olieboringen. Dat draai je niet
zomaar even terug. Hier hebben echt generaties last van.
Olie
Het Arctic National Wildlife Refuge wordt wel beschouwd als het laatste
echt onaangetaste stukje Amerika. President Carter zorgde er in 1980 voor
dat er op die plek niet naar olie geboord mag worden. Die olie zit er wel,
en de strijd barstte dan ook snel los, tot nu toe zonder resultaat, omdat de
Democraten hun poot altijd effectief stijf hebben kunnen houden. Maar de
verhoudingen in het congres zijn veranderd, en de verwachting is dan ook dat
er binnen afzienbare tijd geboord kan worden. Dat hadden we misschien kunnen
weten met Bush en Cheney aan de top, want het zijn allebei oliemannen.
Tenslotte
Toch sta ik met lichte verbijstering te kijken naar de kortzichtigheid,
en de ongeremdheid waarmee de industrie tegemoet wordt gekomen. En het stemt
me treurig dat één domme president zoveel aan kan richten.
Lees verder:
- Bush en oorlog
- Bush en belastingen
- Bush en de Derde Wereld
- Oorlogspropaganda
- Lees kritisch verder over Bush: www.bushisms.com