We schaften onlangs kaartjes aan voor concerten in het Bimhuis in Amsterdam en in de Oosterpoort in Groningen. De verschillen vielen nogal op, en van de kleine ergernissen die de Oosterpoort haar bezoekers al lange tijd bezorgt springen er hier twee nogal nadrukkelijk in het oog.

Beide kaartjes werden aangeschaft via internet.

Bij het Bimhuis kochten we twee kaartjes voor het concert dat de Fratelli Mancuso geven op 17 juni (een aanrader!) Dat gaat heel eenvoudig. Je ziet hoeveel je moet betalen, je betaalt met je credit card en je print je kaartjes uit. Klaar. Je betaalt dus precies het bedrag (19 euro) dat op de site van het Bimhuis staat aangegeven. Dat lijkt vanzelfsprekend, tot je bij de Oosterpoort komt. Let op!

Op de site van de Oosterpoort staat bij het concert van Bellowhead (4 februari 2012 – kaartjes kun je nu al bestellen, en dat is ook aan te bevelen!) dat die kaartjes 18 euro kosten. Ga je ze betalen, dan komt daar per kaartje meteen 2,65 servicekosten bij. Kijk, dan word ik al een tikkeltje sjaggerijnig, zeker als ik een week eerder gezien heb hoe het bij het Bimhuis gaat. Maar het wordt nog erger, want aan het eind van de transactie komt er nog een keer 2 euro extra bovenop. Verwerkingskosten. Jawel.

Dames en heren van de Oosterpoort, mag ik u even iets elementairs uitleggen?
U zit in de entertainmentbusiness.
Dat betekent dat het de bedoeling is dat u uw klanten een plezierige avond bezorgt, liefst met een klein beetje voorpret. Als u begint met een kaartje in twee stappen duurder te maken zakt mijn humeur ook meteen twee stappen. Kijk, 22 of 23 euro voor een concert van Bellowhead vind ik persoonlijk nog steeds acceptabel, en dat betaal ik gewoon. Maar liever gewoon in één keer, zonder dat ik het gevoel krijg dat ik besodemieterd word. Misschien kan er eens iemand van jullie een weekje stage gaan lopen bij het Bimhuis?

PS

De andere kleine ergernissen van de Oosterpoort: tijdens festivals krijg je koffie en andere drank in kartonnen bekertjes (folkfestival Folkwoods schenkt zelfs bier in glazen!), je moest vaak betalen met gekleurde plastic munten die een jaar later van kleur veranderd waren, zodat je oude munten waardeloos waren (wat pure diefstal is), en nog zo het een en ander. Kortom – het beleid is gericht op winst, niet op een tevreden publiek.
Ik zou denken: een tevreden publiek komt terug en dat betekent op de lange termijn winst. Afijn.

  • HM 1 mei 2011