Nico Dijkshoorn schrijft voor het Volkskrant Magazine een rubriek over kunst onder de kop De Dijk, met als koptekst “Schrijver/dichter Nico Dijkshoorn houdt van kunst. Elke week laat hij zich inspireren door een werk.”

Die tekst is, op zijn zachtst gezegd, nogal misleidend. Beter zou zijn: “Nico Dijkshoorn heeft een hekel aan kunst. Hij begrijpt helemaal niets van moderne kunst en maakt hier elke week een werk volstrekt belachelijk.” Want dat is precies wat er week in, week uit gebeurt. Als kunstliefhebber moet je met gekromde tenen toezien hoe de Volkskrant een podium biedt aan een kunsthater die steeds op een andere manier herhaalt dat zijn kleine broertje van vier dit ook had gekund.

Dat wordt dan in een min of meer humoristisch verhaaltje gegoten, en dan kun je vervolgens beweren dat Dijkshoorn zich door het kunstwerk heeft laten “inspireren”, maar waar het op neerkomt is dat we elke week geconfronteerd worden met de domheid van een cultuurbarbaar die niets van kunst begrijpt en er overduidelijk ook niets van wil begrijpen.

Afzijken is gemakkelijk genoeg, maar ik heb toch liever iemand die echt geïnspireerd over kunst kan schrijven en die me als lezer beter naar een kunstwerk leert kijken of het leert begrijpen.

De enige sentimenten die Dijkshoorn voedt zijn die van de onnozele halzen die er, net als hij, niets van begrijpen en opgelucht lachend kunnen zeggen: “Ha kijk, ik ben niet de enige die dit onzinkunst vindt”. Dat Dijkshoorn zichzelf bij de rest van kunstminnend Nederland ondertussen neerzet als de vleesgeworden domheid – ik vermoed dat hij dat zelf nieteens doorheeft. Ik vrees dat hij zichzelf erg dapper en geestig vindt, want hij durft toch maar mooi de moderne kunst aan te pakken.

Het doet wat denken aan zelfverklaarde muziekliefhebbers die eigenlijk helemaal niet van muziek houden, maar alleen maar van achtergrondmuziek, van entertainment. Dijkshoorn is ook zo’n type – hij houdt van raggen op een gitaar, en dat zie je in zijn muzieksmaak terug – simpele gitaarrock is favoriet, en heel veel moeilijker moet het toch echt niet worden. Dat is zijn goede recht natuurlijk, maar dan moet hij niet recensies gaan schrijven over avantgarde muziek waar hij niets van begrijpt. En dat is precies wat hij nu met kunst doet. Tenenkrommend.