Emile Koopmans is een Harense architect die een vaste column heeft in Haren de Krant. Die column gaat over architectuur, maar Koopmans kan het niet laten zichzelf zeer regelmatig wat veren in de kont te steken. Dat is tamelijk gênant, maar meestal niet meer dan dat, maar in de aflevering van mei 2024 gaat hij een stap te ver, wat mij betreft, want het ontstaan van het gebouw dat hij hier zo enthousiast aanprijst heb ik toevallig van nabij meegemaakt, en dat was geen aangenaam proces.

Lees eerst maar eens de zin die ik uit het stukje gelicht heb: “Toen de definitieve plaats gevonden was werd ik de architect, terwijl mijn echtgenote de opdrachtgever was. Dat kon toen nog. En waarom ook niet”
Nou, meneer Koopmans, dat kon toen ook al niet, en ik zal u haarfijn uitleggen waarom niet – dat heeft namelijk alles te maken met stinkende corruptie. Er waren namelijk ook twee andere architecten die een plan hadden ingediend, maar die werden door mevrouw Koopmans rigoureus aan de kant geschoven omdat haar echtgenoot die klus moest krijgen.

Daar werd nogal fel op gereageerd door een behoorlijk aantal ouders van de school, maar die reacties werden straal genegeerd, en ook het hoofd van de school is uit deze merkwaardige strijd niet ongeschonden tevoorschijn gekomen.

Als deze corrupte gang van zaken nu nog een behoorlijke school had opgeleverd zou je er misschien nog vrede mee kunnen hebben, maar het enthousiasme van Koopmans zullen maar zeer weinigen met hem kunnen delen, want de unanieme mening van de ouders over het nieuwe schoolgebouw was buitengewoon negatief. En dan hebben we het nieteens over de kleinere blunders die er architectonisch aangebracht werden, of de verschrikkelijke akoestiek.

Maar sinds dit debacle met de Jenaplanschool hebben wij het regelmatig over Korruptie met de hoofdletter K van Koopmans. Dat zegt voldoende, lijkt me zo.