
pleidooi voor onnadrukkelijke duidelijkheid
Als we voor het gemak de politieke stromingen in links en rechts blijven indelen, waarbij links wat mij betreft vooral voor sociaal en solidair staat, kunnen we constateren dat links het de laatste jaren moeilijk heeft. Dat is voor een groot deel te verklaren door de brutaliteit (om niet te zeggen de grote bek) van rechts. Tijdens de Amerikaanse verkiezingen kon je goed volgen waar dat toe leidde. Rechts speelde ongegeneerd op de man, en dan liefst fors onder de gordel. Links had en heeft eigenlijk geen goed antwoord op die taktiek. Terugschelden en ook vuil spel gaan spelen is geen optie, want dan verlaag je je feitelijk tot het niveau van je tegenstander. Maar wat dan? Alles maar gelaten over je heen laten komen en stil zitten omdat je geschoren wordt blijkt averechts te werken, want er blijken veel mensen gevoelig te zijn voor harde taal, omdat die vaak verward wordt met doortastendheid.
Ik wil er hier voor pleiten op een onnadrukkelijke, fatsoenlijke manier duidelijk stelling te nemen tegen alles waar rechts zo rabiaat voor is. Ik wacht wat dit betreft nog steeds op de politieke partij die duidelijk maakt dat er voor de asielzoekers die hier al jaren en jaren wachten op een rechterlijke beslissing gewoon een generaal pardon moet worden geregeld. En laten we alsjeblieft ons fatsoen houden, en ons nooit ofte nimmer verlagen tot het niveau van een Wilders of een Verdonk. Het enige wat ik van een politicus vraag is fatsoen en redelijkheid, en een duidelijke maar rustige en beschaafde stellingname.