Het was één simpele opmerking van Arie Boomsma in De Wereld Draait Door die wat mij betreft de druppel was die de emmer deed overlopen. Hij volgde op een kort videofragment waarin we Ricky Lee Jones zagen die op oudere leeftijd haar enige hit Chuck E’s in Love zong. Arie zei: “Het lijkt wel een middelbare huisvrouw uit Almere”.

Het opmerkelijke was, dat niemand zelfs maar een poging deed hem te corrigeren, en dat Matthijs van Nieuwkerk zelfs iets mompelde over dat ze er vroeger wel appetijtelijker had uitgezien…
Seksisme is kortom weer volstrekt normaal en geaccepteerd geworden op de Nederlandse televisie, waarbij oudere vrouwen er niet op hoeven rekenen ooit nog serieus genomen te worden. Ook niet door keurige christelijke jongens als Arie Boomsma. En van de jonge vrouwen in het publiek hebben we ook niets te verwachten, al was het maar iets van lichte verontwaardiging.

Het peil zakt overigens echt op alle fronten, met dank aan dit kabinet, want in vrijwel alle café’s wordt weer gerookt, en er wordt overal al harder gereden, want langzaam rijden en niet-roken, dat zijn allemaal maar linkse hobbies waar we met een gerust hart afscheid van kunnen nemen nu rechts zo triomfantelijk aan de macht is.

Of het toeval is weet ik niet, maar de platte humor dringt nu ook werkelijk overal door – tenenkrommende seksueel getinte grappen waar vroeger alleen in de ergste achterbuurten om gebulderd werd hoor je nu ongegeneerd in televisieprogramma’s langskomen, waarbij de frequentie onrustbarend omhoog lijkt te gaan. De platste ordinairste humor wordt ineens normaal gevonden? Alsjeblieft zeg!

Het peil zakt op alle fronten. Naar de lokale zender hier in Groningen kijk ik al lang niet meer, want het nieuws is van een bedroevend niveau, waarbij er bovendien telkens blokjes geleuter tussen worden gelast (“Zometeen! Onze razende sportreporter, de domme exvoetballer, gaat kijken hoe de voormalige trainer het tegenwoordig bij zijn nieuwe club doet! Spanning en sensatie! Blijf kijken!”). Ik word als kijker als volstrekte debiel benaderd en daar pas ik voor, dus bij de lokale zenders heb ik niets meer te zoeken. Op die lokale zenders wordt overigens nog gemakzuchtiger dan elders de mening van de man en de vrouw in de straat gevraagd – een paar domme maar smeuiïge uitspraken en we hebben weer een nieuwsitem gevuld.

Maar datzelfde geldt helaas ook voor de publieke omroepen, want een fatsoenlijk verkiezingsdebat is blijkbaar niet voor elkaar te krijgen. En dan hebben we het uit piëteitsoverwegingen ook maar niet over de “Uitgelicht”-programma’s van Vara, EO en die andere clowns. Ik kan me echt de tijd nog herinneren dat er nog fatsoenlijke achtergrondprogramma’s bestonden die wel degelijk op een goede manier achtergrondverhalen gaven en de diepte in gingen. Nu zie ik alleen maar oppervlakkige treurigheid. Wordt er eens een onderwerp aangekondigd dat me interessant lijkt dan wordt het steevast gemakzuchtig in vijf minuten afgeraffeld.

En Arie Boomsma moet zich diep, diep schamen. Onnozelaar. Bah.

(HM, 21 febuari 2011)