Er werd een zogenaamd missionair kabinet geïnstalleerd, waarin tot onze verbijstering Verdonk nog steeds minister was (een overduidelijk bewijs dat ze niet voor een ministerspost deugt), en de datum van de vervroegde verkiezingen is al genoemd. Dat betekent in de praktijk dat de verkiezingsstrijd in volle hevigheid losgebarsten is. De ergste staaltjes van propaganda wilden we in deze rubriek noteren tot aan de verkiezingen, maar de walging die ons af en toe beving was sterker. Toch nog een paar voorbeelden, met de meest recente bovenaan.

• Prinsjesdag was de ergste dag tot nu toe. De manier waarop de regeringspartijen het zogenaamde zoet aan het volk presenteerden was op een merkwaardige manier, door de ongegeneerdheid en de arrogantie waarmee het gebeurde, bijzonder stuitend. Denken ze nu echt dat we achterlijk zijn? De economische vooruitgang heeft zich ondanks, niet dankzij dit kabinet voortgezet.
• Een dag later was er het rapport van de Veiligheidsraad, over de Schipholbrand. Ministers Donner en Dekker hebben het fatsoen op te stappen, maar verbijsterend genoeg blijft de Verschrikkelijke Verdonk gewoon zitten. De behandeling van de overlevenden valt weliswaar buiten het onderzoek, maar de minachtende manier waarop Verdonk met die mensen is omgegaan is niet alleen mij in het verkeerde keelgat geschoten. Verdonk doet weer of ze gek is en blijft zitten. En iedereen accepteert het. Dat verbaast me nog het meest. Waarom is dat? Omdat Verdonk’s beleid bij een deel van het plebs nog steeds populair is? Stille propaganda.
• Op woensdagavond 5 juli verschijnt de fractievoorzitter van de LPF op televisie om uit te leggen waarom de corrupte Gonny van Oudenallen waarschijnlijk niet voor de LPF in de Kamer komt. Hij wordt gefilmd in zijn tuin, met zijn Indonesisch ogende kleine dochtertje pontificaal in beeld. De als onbetrouwbare tweedehands-autoverkoper ogende Van As wordt hier neergezet als een liefhebbende gezellige vader. Waarmee de commerciële zender waar dit wanstaltige propagandafilmpje vertoond werd zich als onafhankelijk nieuwszender definitief diskwalificeert.
• De Volkskrant wordt steeds meer een CDA-propagandakrant, met bijvoorbeeld uitgebreide sympathieke portretten van CDA-bewindslieden in Volkskrant Magazine. Oh, wat is Pieter van Geel toch een sympathieke Brabander. De krant profileert zich ook steeds nadrukkelijker als katholiek.
• HP De Tijd is al heel lang niet meer het kritische opinieweekblad dat het vroeger was. De rabiaat rechtse artikelen doen denken aan de Telegraaf in zijn onsympathiekste periode. Pure rechtse propaganda vind je bij uitstek in dit blad. Elsevier is tegenwoordig een toonbeeld van redelijkheid vergeleken bij HP De Tijd.
• Het kabinet geeft elke Nederlander een cadeautje van 53 euro vanwege de tegenvallende energiekosten. Een ontluisterend en onbeschaamd staaltje verkiezingspropaganda. Eerst het zuur en dan het zoet, maar wel met een bittere nasmaak.