twee minuten stilte
Op 4 mei stond actievoerster Elise Leijten met het bord dat je hiernaast ziet bij de dodenherdenking op de Dam. Een mooie, zorgvuldig geformuleerde tekst, waarin eigenlijk aandacht gevraagd wordt voor alle burgerslachtoffers van alle oorlogen die op dit moment gevoerd worden, wat mij betreft.
Leijten was stemmig in het zwart gekleed en haar actie was een stille actie. Ze werd door drie mannen in burger (die zich niet legitimeerden) van haar plek gesleurd en meegenomen naar het hoofdbureau van politie, waar vervolgens het bord in beslag werd genomen.
Ik was geschokt toen ik dit hoorde, en vooral toen ik zag om welke tekst het feitelijk ging.
De ellende is wat mij betreft begonnen toen er in Nederland een wet werd aangenomen waardoor we met zijn allen verplicht zijn altijd met een legitimatiebewijs op zak te lopen. Een tijd geleden stond er een stuk in de krant met cijfers waaruit bleek dat er, zoals eigenlijk wel verwacht, verontrustend veel mensen waren opgepakt zonder enige fatsoenlijke reden, maar alleen omdat ze zich niet meteen konden legitimeren. De door de minister ooit beloofde evaluatie laat nog steeds op zich wachten.
Ondertussen begint Nederland ongemerkt steeds meer op een politiestaat te lijken. Er werd een cartoonist gearresteerd omdat hij beledigende cartoons zou hebben gemaakt en zou aanzetten tot haat. Nu vind ik persoonlijk de cartoons van deze Gregorius Nekschot behoorlijk onfris (we zien bijvoorbeeld een moslim die voor de deur van de sociale dienst staat en zegt “Uit respect… dit is de hand waarmee ik een uitkering van ongelovige honden aanpak”), maar om zo iemand te arresteren en zijn spullen in beslag te nemen, dat gaat alle perken te buiten.
Iedereen heeft tenslotte het recht om zijn mening te uiten, juist en vooral als ik het daar niet mee eens ben. Dat zou Balkenende ook moeten begrijpen, maar die wilde het blad Opinio laten vervolgen vanwege een satirisch stuk. Hij laat daar niet alleen mee zien dat hij geen gevoel voor humor heeft (dat wisten we al) en dat hij extreem lange tenen heeft (ook dat wisten we), maar vooral dat hij niet begrijpt waar het precies om gaat als er voor vrijheid van meningsuiting gepleit wordt. “Je mag alles zeggen als ik het er maar mee eens ben” lijkt het credo van Balkenende, terwijl juist ook de onfrisse cartoonist zijn gang moet kunnen gaan, lange tenen of niet.
(17 mei 2008)