Vechten tegen de bierkaai, dat lijkt het tegenwoordig een beetje. Want de triomfantelijkheid waarmee onze regering en de rattenbende van Wilders zich misdraagt is zo verbijsterend dat er geen kruid tegen gewassen lijkt. Want je verlagen tot dat niveau, dat van het domste jongetje van de kleuterklas dat een paar weken voor kerst hard roept dat we oorlog moeten gaan voeren met Iran, dat wil niemand, mag ik hopen. Een goed, effectief weerwoord tegen dom verbaal geweld, dat blijkt nog niet zo eenvoudig te geven.

Maarten van Rossem geeft in het relativerende tijdschrift dat onder zijn voornaam wordt uitgegeven een voorbeeld van hoe het kan – gewoon rustig en verstandig op een rijtje zetten hoe het werkelijk zit, en waar er precies steeds onzin wordt uitgekraamd. Jon Stewart geeft in zijn Daily Show een andere manier – hij bestrijdt de rabiate rechtse domheid effectief met humor.

Maar eigenlijk denk ik dat we vooral de kern van de zaak zouden moeten aanpakken, en aandacht moeten besteden aan basiszaken als: waarom zijn mensen de laatste jaren zo bang geworden, en waarvoor precies? Hoe kan het dat er meteen instemmend werd gebruld toen Fortuin het over de “puinhopen van paars” had? Het ging verdomme nog nooit zo goed met Nederland!

Het vertekende beeld dat de media van de wereld vertonen speelt een zeer grote, moeilijk te onderschatten rol. Moord en doodslag halen gemakkelijk het nieuws en worden uitvergroot en opgeblazen, terwijl niemand zich meer lijkt te realiseren dat Nederland feitelijk de laatste tientallen jaren steeds veiliger is geworden, en steeds welvarender. Nieuws concentreert zich altijd op negatieve gebeurtenissen, en dat levert per definitie een vertekend beeld op.

Angela Merkel die verklaart dat de multiculturele samenleving mislukt is heeft duidelijk geen enkele muzikale belangstelling, want op muzikaal gebied is de multiculturele samenleving meer dan een succes – de interessantste en spannendste muziek wordt gemaakt door bands waarin verschillende muzikale culturen een dialoog aangaan. Luister naar de verbluffend mooie en vernieuwende muziek van NoBlues of Barana, en je hebt nog maar het topje van die muzikale ijsberg te pakken. Luister naar die muziek en je hebt meteen ook een effectief argument vóór die zogenaamde linkse hobbies als muziek, want hier blijkt het wél te kunnen.

En, hoewel ik absoluut geen sportliefhebber ben, ook sport verbroedert alle kleuren en nationaliteiten. Kijk eens naar een gemiddeld sportteam en je ziet een ongekende mix, en over het algemeen een prima teamgeest. Ook hier is in de media de aandacht voor de negatieve aspecten groot, maar sport heeft ook op multicultureel vlak zeker zijn verdiensten.

En nog een merkwaardig verschijnsel is dat iedereen enthousiast “uit eten” gaat bij de Thai, de Roemeen, de Griek, de Turk, enzovoorts. Pizzeria’s worden tegenwoordig zeer gastvrij en aangenaam gerund door buitengewoon sympathieke Albanezen uit Kosovo, en we voelen ons in al die restaurantjes allemaal altijd meer dan welkom.

Graag dus wat meer aandacht voor wat er allemaal goed gaat. En nee, ik ben niet naïef, maar ik vind wel dat de balans is doorgeslagen, en dat het beeld wel erg vertekend is geraakt de laatste jaren. Met dank aan de simplistische cultuurbarbaren die nu zo triomfantelijk trots op hun domheid aan de macht zijn.

(HM, 18 december 2010)