We hebben hier al eerder aandacht besteed aan het Israëlische platenlabel Magda, dat samenwerking tussen joden, Palestijnen en anderen hoog in het vaandel heeft staan. In Israel zijn meer van dat soort initiatieven te vinden, die hoop geven voor de toekomst. Zo is er het dorp Neve Shalom/Wahat al Salam, wat in het Hebreeuws en Arabisch Oase van Vrede betekent.

Het dorp werd opgericht in het begin van de jaren zeventig op een stuk grond dat gehuurd werd van het klooster Latrun. Een monnik van dat klooster, Bruno Hussar, zoon van een joodse moeder en een nietjoodse hongaarse vader, wou een religieuze plek creëren waar mensen uit verschillende religies elkaar zouden kunnen ontmoeten. Later werd hij gegrepen door het basisprobleem van dit gebied. Het land werd zowel door Palestijnen (grotendeels moslim en deels christelijk) als (al dan niet religieuze) Joden geclaimd. Het uitgangspunt van het dorp werd dat er zowel Palestijnen als Joden zouden wonen, in een fifty-fiftyverhouding. Momenteel wonen er vijftig gezinnen, en er zijn plannen om uit te breiden tot honderdveertig huizen.

De bedoeling is om te laten zien dat Joden en Palestijnen goed samen kunnen leven door een gemeenschap te ontwikkelen die gebaseerd is op wederzijdse acceptatie, respect en samenwerking. De gemeenschap wordt democratisch bestuurd en de leden zijn mede-eigenaren van het dorp. Men is niet verbonden aan aan politieke partij of beweging.

De fifty-fiftyverhouding komt overal terug. Zo zijn er twee schoolleiders: een jood en een Palestijn. De school bestaat uit een crêche, een kleuterschool, een lagere school en een junior high school, waarop ook kinderen uit de omgeving worden toegelaten. Er zijn nu driehonderd leerlingen, en men is bewust tweetalig, dus Hebreeuws en Arabisch worden naast elkaar gesproken. Omdat het niveau van de Arabische scholen in de omgeving vrij laag is trekt de school veel Palestijnse kinderen.

Er bestaan steungroepen voor het dorp en de school in elf landen waaronder Nederland. De Israëlische regering reageert nogal curieus: pal naast het dorp wil men een dorp bouwen voor mensen uit het leger. Gelukkig kan het vredesdorp aan de kant van het klooster nog uitbreiden, maar het is natuurlijk vreemd dat een initiatief als dit op deze manier bejegend wordt.
Aan de rand van het dorp ligt het interreligieus spiritueel meditatiecentrum Doumia Sakinah, oftewel Huis van Stilte.

Tenslotte wordt er door diverse bewoners van de Oase van Vrede medische hulp gegeven aan Palestijnse dorpen die geen eigen kliniek hebben. Zo’n kleine tien artsen, verpleegkundigen en een apotheker werken hier aan mee. Voor Palestijnse kinderen met ernstige medische klachten worden fondsen geworven om te kunnen helpen.

Geweldloosheid en positieve samenwerking zijn de uitgangspunten van dit unieke dorp, en de dorpsgemeenschap brengt dit consequent in praktijk. Dat geeft toch hoop voor de toekomst van dit verscheurde land.

(met dank aan Johke Heerkens Thijssen voor haar boeiende reisverslag)