Jan de Jong werkt al sinds 1985 als sociaal geograaf in Israel. Hij is in dienst van de afdeling Negotiation Affairs van de PLO. Hij brengt alle gebieden in kaart waarover onenigheid bestaat tussen Palestijnen en Israëliërs.

Eerst even terug in de geschiedenis: in 1947 kreeg Israel 52 procent van het totale gebied (dat betekent het huidige Israel plus Gaza plus de Westbank) toegewezen door de Verenigde Naties. Na de eerste oorlog in 1948 kregen de Palestijnen Gaza en Westbank toegewezen. In 1967 bezette Israel deze gebieden opnieuw. De Verenigde Naties heeft toen opnieuw de grens vastgesteld: de zogenaamde Groene Lijn. Sinds 1994, na de Oslo-akkoorden, breidde Israel zijn nederzettingen op de Westbank uit. In 2003 begon Israel met de bouw van het Hek, en later de Muur. Ongeveer een vijfde daarvan ligt keurig op de Groene Lijn, tachtig procent dringt de Westbank binnen, tot zelfs 23 kilometer toe. De Palestijnse dorpen tussen Groene Lijn en Muur komen in een isolement te zitten. In feite wordt zo bijna de helft van de Westbank door Israel geannexeerd. (Op de kaart hier links staat de stippellijn voor de Groene Lijn).

Jan de Jong legt uit dat de Muur niet zonder reden zo grillig loopt – het grootste deel van de waterbronnen ligt dankzij die grillig kronkelende muur aan de Israelische kant, van waaruit het water naar de nederzettingen wordt geleid. Daar zie je dan ook een groene omgeving met parken en fonteinen, terwijl de Palestijnen het met te weinig en vaak vervuild water moeten zien te redden. Daar komt nog eens bij dat de Israelische nederzettingen hun rioolwater in de vallei dumpen waar de Palestijnen hun landbouw bedrijven. Volgens Jan de Jong koerst Palestina op deze manier dan ook op een ramp af.

Nog wat rampzalige ontwikkelingen – aan de oostzijde van Jerusalem zijn zo veel nederzettingen verrezen dat ze als een bufferzone zijn gaan werken, wat het voor Westbankbewoners praktisch onmogelijk maakt nog in Jerusalem te werken. Datzelfde geldt ook voor Bethlehem, dat omsingeld is door razendsnel groeiende nederzettingen. Het gebied dat door nederzettingen gecontroleerd wordt breidt zich ook nog steeds uit doordat er een ring van onbewoond gebied omheen moet liggen – om veiligheidsredenen, zeggen de militairen. Die veiligheidsredenen worden overigens wel bijzonder vaak aangevoerd om allerlei vergaande en stuitende maatregelen te kunnen uitvoeren, waarmee Palestijnen worden klemgezet of geïsoleerd.

De informatie die Jan de Jong verzameld heeft is na te lezen op de site van Passia (Palestinian Academic Society for the Study of International Affairs) in de uitgave Settlements and the Wall.