Passie
Ik maak al vele jaren met passie kunst – ik schilder, maak tekeningen, grafiek en beelden en maak fotoseries die ik vaak ook als kunstwerken beschouw, maar ik heb nooit van de kunst kunnen leven.

Vliegende start
En toch begon het veelbelovend – ik studeerde met fraaie cijfers af aan de kunstacademie, en in de eerste drie jaar na mijn afstuderen had ik vier grote en wat kleinere exposities, mijn werk was onder meer te zien in het Centraal Museum in Utrecht (een groot beeld), een kunstenaarsboek werd aangekocht door het Groninger Museum en ik had wat zeefdrukken gemaakt in opdracht van het Academisch Ziekenhuis Groningen.

Negatieve balans
Maar toen ik de balans opmaakte bleek dat ik veel meer geld had uitgegeven aan het inlijsten van al mijn schilderijen, al die grafiek en het laten inbinden van mijn kunstenaarsboeken dan ik had binnengekregen, want ik had vrijwel niets verkocht.

Scheppen
Dus ik ben toen radicaal gestopt met tentoonstellingen, omdat ik me realiseerde dat ik toch vooral werkte voor mezelf, voor de kick van het creëren, en niet voor het publiek.

Snelle kunst
Dat realiseerde ik me pas goed toen ik voor mijn eerste baan (ik had nu een gezin met een kind en moest geld verdienen) bij de Drentse bibliotheekcentrale werkte – ik deelde een ruimte met de kunstuitleen, en die kregen op een dag een grote lijst binnen waarvan het kunstwerk beschadigd was geraakt – ik heb toen voor de grap een weddenschapje met die jongens afgesloten – ik zou snel iets maken, zij zouden het inlijsten en als het binnen drie maanden zou worden uitgeleend zou ik een taart krijgen. Ik flanste in een kwartiertje iets kleurrijks in elkaar dat wat menselijke trekken had, zij lijstten het in, vijf minuten later loopt er een collega binnen, die ziet dat “nieuwe kunstwerk” en roept enthousiast: is deze nog te leen? Hij is nooit meer terug geweest, zo populair was mijn snelle kunstwerkje. Maar ondanks dringende verzoeken heb ik er nooit meer een gemaakt.

Netwerken
Ik ben ook nooit goed geweest in netwerken en openingen aflopen van tentoonstellingen om maar contacten te onderhouden, dus ik ben altijd een vijand van mijn eigen kunstenaarsloopbaan geweest.

Verkopen
Tegenwoordig presenteer ik mijn werk hier, in mijn dagelijkse magazine, maar dat betekent wel dat mijn atelier zo langzaamaan helemaal dichtslibt met schilderijen en beelden, waardoor mijn werkruimte steeds krapper wordt. Wat nu? Want ik zit, zal ik maar eerlijk bekennen, ook niet echt ruim bij kas, dus het zou me niet slecht uitkomen om af en toe een schilderij of wat grafiek te verkopen.

Not Done
Maar ik kom er nu achter dat het not done is om mensen er op te wijzen dat je een schilderij ter veiling hebt aangeboden, zoals ik onlangs heb gedaan in de online veiling “Hedendaagse kunst” van Catawiki:

Social media
Ik heb me ook altijd ver van de social media gehouden, al klinkt dat onwaarschijnlijk voor iemand met een dagelijks internetmagazine, maar je zult me niet vinden op Facebook en al die andere kanalen. Maar daar komen nu de dilemma’s – hoe belangrijk is NOT DONE? En moet ik dan toch Artsy, Instagram en al die andere kanalen gaan inschakelen? Daar heb ik helemaal geen trek in, moet ik je bekennen – ik wil eigenlijk het liefst alleen maar mijn eigen kunst maken – het verkopen ervan interesseert me eigenlijk helemaal niets.

Wie?
Heeft iemand zin om het over te nemen? Een enthousiasteling die bereid is met mijn kunst de markt op te gaan? Iemand ideeën?

Holly Moors
18 augustus 2022

PS

En klik die Catawiki-link hierboven toch maar eens aan, al is het dan honderd keer not done om mijn eigen werk aan te prijzen.