operatie boekenkast - 11 - aflakken
Je kunt goed zien dat de uiteindelijke verf meteen goed dekt. Dat scheelt, want anders was ik nog eens twee dagen extra kwijt geweest aan een tweede laag.
Het contrast met de grondverflaag is groot, maar de kleur is in het echt nog een slag lichter dan hij hier lijkt.
De twee vakjes links zijn met de kwast geverfd met de vef die nog in de pot zat – ik kon het er niet uit krijgen, en dus kon ik de roller er niet voor gebruiken. Maar er bleek nog meer in de pot te zitten dan ik had gedacht.
Aan het eind van de dag had ik in ieder geval het lastigste deel gedaan – de onderste vakjes – die moest ik liggend op de grond verven. Als je weet dat er nu twee potten verf op zitten kun je wel nagaan dat ik het met die ene laatste pot niet ga redden.
Hoe groter het deel van de kast dat geverfd is hoe minder geel hij lijkt. Alles is relatief.
Om tien uur ’s morgens werd de draad weer opgepakt, om drie uur ’s middags was de kast afgelakt, en alle zooi eromheen opgeruimd.
Donderdagmiddag om drie uur was het aflakken helemaal klaar. Nu nog een paar dagen wachten tot de verf goed gehard is, en dan inpakken.
Bij sommige vakjes was het handig om te gaan zitten om op de goede hoogte te verven, maar vandaag zakte ik langzaam maar heel zeker door dit stoeltje heen…
Het lijkt zo een hele simpele kast, maar hij is ingenieuzer dan hij er op het eerste oog uitziet, en vanuit bepaalde hoeken ook mooier. De verspringingen zorgen er bovendien voor dat hij niet al te saai oogt.
Woensdag 4 januari – de laatste drie potten verf in de gewenste kleur (gebroken wit, naar het geel toe) gekocht, maar al snel bleek dat we het daarmee niet gaan redden. Het verven valt helemaal een beetje tegen – het duurt langer dan ik verwacht had, en je kunt deze dagen gewoon niet lang doorverven, want tegen half vier kun je eigenlijk niet goed meer zien wat je doet. Toch de tweede pot leeggeschilderd, maar niet ver genoeg gekomen. Op de foto lijkt het allemaal behoorlijk wat geler dan het in werkelijkheid is. En glimmender, want we hebben gekozen voor zijdeglans. Morgen maar eens kijken hoe ver we met de laatste pot komen. Volgende week is er pas weer nieuwe voorraad bij de Hubo. Ze kunnen wel wat voor je mengen, maar dan heb je altijd een afwijkende kleur.
Uiteindelijk bleek ik exact en precies genoeg verf te hebben. Ik had Rik nog wel voor alle zekerheid een klein potje bij de concurrent laten halen, maar dat bleek niet eens nodig. Ik moet bekennen dat ik wel een heel klein beetje vals gespeeld heb, want er zijn een paar plankjes overgeslagen die je toch niet ziet. Maar niet veel. Nu hij klaar is en het contrast met de grondverf wegvalt is hij gelukkig een stuk minder geel. De kleur is nu precies zoals ik hem in mijn hoofd had – gebroken wit met een warme, naar het geel neigende gloed.
Op deze laatste dag zakte ik nog wel door een klapstoeltje dat ik steeds gebruikte om op zithoogte te schilderen. Hij kraakte al vervaarlijk, maar nu zakte ik er echt helemaal doorheen.