
operatie boekenkast - 12 - er mogen weer boeken in...
Het bouwen ging van rechts naar links, het inruimen van links naar rechts. De eerste kolom is voor cd’s, de tweede voor dvd’s. Dat bleken er al meer te zijn dan ik gehoopt had, maar ze konden er makkelijk in.
Het is wel nodig om er steeds een hoge trap bij in de buurt te houden bij het inruimen. De derde kolom was bedoeld voor mijn verzameling Prisma pockets, maar daar had ik een grove inschattingsfout gemaakt, waardoor ik mijn verzameling nu van zo’n 950 exemplaren teruggebracht heb tot een kleine driehonderd. En dan moet ik straks zelfs nog een heel klein beetje strenger gaan selecteren als er meer dvd’s bij komen.
De vierde en vijfde kolom zijn voor de buitenlandse literatuur. Ook hier bleek mijn schatting vooraf niet correct – er zijn wat titels afgevallen, en thrillers en detectives zijn naar een andere kast verbannen. De zesde en zevende kolom zijn voor de Nederlandstalige literatuur, en ook daar bleken er meer boeken dan kastruimte te zijn. Vreemd maar waar. Het dwingt je weer eens goed te kijken naar je boekenbezit en strenger te selecteren.
Stoeltje ervoor om de verhoudingen te kunnen zien. Ik moet dus wel de ladder op als ik een boek van een van de hogere planken wil pakken. Rechts beneden een deel van de kunstboeken, fotoboeken, dichtbundels en muziekboeken. Ook daar geldt – er zijn meer boeken in huis dan kastruimte. Ik heb toch niet voldoende hoge vakken gemaakt, zo blijkt.
Donderdag 12 januari 2006 – de kast zit vol. In het halletje kun je de dozen met boeken zien die elders een nieuw leven tegemoet mogen zien.
Een volle boekenkast betekent niet dat de stapeltjes boeken die overal in huis altijd spontaan schijnen te verrijzen nu ineens weg zijn. Ik zit ook al te broeden op de volgende kast.
Donderdag 12 januari 2006 – de kast is vol. Tijdens het inruimen kwam ik steeds voor nieuwe verrassingen te staan. Boeken bleken bijvoorbeeld toch nog te hoog voor de vakjes, terwijl ik die toch ruim berekend dacht te hebben. Verder kwam ik verbazingwekkend veel dubbele boeken tegen, meer dan dertig zelfs. En dan ging het niet om bewust dubbele titels (de zes versies van Catcher in the Rye verschillen voldoende van elkaar om ze te houden), maar gewoon om boeken die ik dacht uitgeleend te hebben, of titels die met een ander omslag opnieuw zijn uitgebracht. Toch verklaart dat niet dat ze nu boven water kwamen. Ik dacht altijd dat ik een ordelijke, overzichtelijke boekenkast had, maar hij bleek toch chaotischer dan ik kon vermoeden.
Een andere ontdekking die ik deed is dat ik erg van schrijvers houd. Dat wil zeggen dat een enkele titel van een schrijver zeldzaam is. Als ik een schrijver goed vind staan er altijd meerdere titels van hem of haar in de kast. Als ik een boek goed vind vind ik meestal ook de schrijver goed dus.
Verder heb ik detectives en aanverwante boeken naar een andere kast verbannen, onder meer omdat ze er gewoon niet bij kunnen. Maar iemand als Stanislaw Lem, die eigenlijk science fiction schrijft, mocht blijven, puur vanwege zijn literaire kwaliteiten. Maar er waren ook randgevallen als Minette Walters, waarvan ik vind dat ze het genre detective overschrijdt, terwijl ze toch net geen literatuur schrijft. Zij staat nu bij de detectives.
Kortom – ik heb al mijn boeken weer eens bewust in handen gehad, en het belangrijkste effect daarvan is dat ik nu ontzettend veel zin heb om weer eens gewoon lekker een boek te gaan zitten lezen.