operatie boekenkast - 5 - het echte bouwen kan beginnen...
Als je goed kijkt zie je dat het eerste latje te ver naar links zit. Dat komt doordat ik iets te enthousiast al een klein dwarslatje had bevestigd. Dankzij een tip van de man van de Hubo gebruikten we plugspijkers, en dat werkte perfect. Je boort eerst de latjes met een houtboor voor, dan boor je met een steenboor dwars door dat gat en het plastic in de muur, tenslotte tik je er een plugschroef in. En dan schroef je de platen weer op de latjes vast, al is het dan wel nog een gedoe om het piepschuim er goed tussen te krijgen.
We werkten van rechtsboven naar links onder. De kleine spaanplaat zit perfect rechtsboven in de hoek, maar er ontstond toch een kier, dankzij de schots-en-scheve muren.
De bodemplaat moest eigenlijk op de plint komen te liggen – ik was even vergeten dat die hele plint uit zicht verdwijnt als je er een achterwand intimmert. Gelukkig hoefde ik nu de triplexplaten ook niet bij te zagen.
De lekkagesporen verdwijnen voor een groot deel achter de achterwand, al zullen we het plafond toch echt moeten gaan schilderen binnenkort.
Ook bij de volgende twee platen ontkwamen we niet aan een fikse kier. Een schaaf hebben we niet, anders zouden we de boel misschien nog een beetje hebben kunnen corrigeren. Nu moet dat achteraf maar gebeuren.
Zulke plaatjes piepschuim gingen er tussen het hout en de muur.
Tegen half vier zat de achterwand er helemaal in.
Een uurtje later zat de bodemplaat er ook in – tegen de muur rust hij op twee kleine balkjes die ik nog in de schuur had staan. Zelf vind ik zo’n drempel behalve functioneel ook mooi.
Aan het eind van de middag zat de plank rechts er ook in. Dat was nog een ingewikkelde, want hij was aan de onderkant breder dan dat stukje muur (doordat ik de achterwand niet meegeteld had), dus er moest nog een streep van zo’n zes centimeter uitgezaagd worden tot en met de hoogte van de deurpost. Bovendien was dat stukje muur van spaanplaat, dus daar konden geen plugschroeven ingeramd worden. Na wat gerommel met spaanplaatpluggen zit hij er nu toch stevig in.
De dag na kerst – een groot deel van de ochtend is gereserveerd voor het klaarzetten van alles, het gereedschap controleren, de juiste bitjes zoeken, enzovoorts. Dan gaat er een laag plastic als isolatie tegen de muur, onder latjes waar triplex tegenaan geschroefd wordt. Tussen het plastic en de platen triplex komt ook nog een dun laagje brandwerend piepschuim. Als we toch bezig zijn…
Wat al snel duidelijk wordt is dat dit oude huis er voor een oppervlakkige kijker redelijk gelijkmatig uitziet, maar dat de muren vreemde bobbels blijken te vertonen, die vrijwel onzichtbaar lijken totdat je er een latje tegenaan timmert. Waterpas is het nergens. Daardoor ontstaan er toch weer onverwachte kieren.
Mijn derde rekenblunder werd door Rik ontdekt. De kast wordt 310 centimeter hoog en 340 centimeter breed. Bij het berekenen van de breedte van de plankjes blijk ik in een vlaag van verstandsverbijsering in plaats van die 340 centimeter 310 te hebben aangehouden. Nu was ik de vertikale latten vergeten mee te tellen, dus dat compenseerde enigszins, maar uiteindelijk is mijn kast toch nog tien centimeter korter dan de achterwand en de bodemplaat. Daar moeten we nog een list op verzinnen.
De planning voor vandaag was de achterwand en de bodemplaat er in krijgen. De hulptroepen waren nog niet compleet, dus ik vond het niet gek dat ik dat streven samen met Rik gehaald heb. Morgen met zijn vieren verder.