
welkom in de wereld van de bureaucratie
Omdat ik per 1 juni officieel werkeloos ben moest ik mij, om in aanmerking te komen voor een WW-uitkering, melden bij het CWI, het Centrum voor Werk en Inkomen. Ik was er al eerder geweest omdat ik wist dat ik zonder werk kwam te zitten, maar toen was ik gewoon weggestuurd omdat ik formeel nog in dienst was van Randstad. Maar nu moest ik er weer opdraven. Want als je niet ingeschreven bent krijg je geen uitkering, zo simpel is dat.
Eerste poging
Vorige week dinsdag stapte ik bij het CWI binnen, om me in te laten schrijven als werkeloze Nederlander. Alles wat ik nodig had (ontslagverzoek van Randstad, verweerschrift van de advocaat van de vakbond, beschikking van de rechtbank) had ik bij me, dus ik dacht dat het allemaal vlot geregeld zou kunnen worden. Tja. Er was een soort banenmarkt aan de gang voor schoolverlaters, waardoor je in de hal eerst langs een scratchende deejay moest. Die markt was waarschijnlijk ook verantwoordelijk voor het feit dat er van de vier balies maar één bemensd was. Er stonden negen mensen vóór mij. Na een half uur was de eerste vraag: “heeft u ook een paspoort bij u?” Nee dus… “Dan kan ik niets voor u doen, komt u een andere keer maar terug.” Een afspraak maken bleek ongebruikelijk, maar vooruit: volgende week woensdag om negen uur mag ik weer komen. Op de vraag of ik mocht weten met wie ik dan een afspraak had was het antwoord: “Oh, maar dat vergeet hij heus niet, het staat hier nu genoteerd.” Maar ik wou tóch graag weten met wie ik die afspraak heb.
Tweede poging
Woensdag 11 juni. Ik heb om negen uur een afspraak en ben zoals altijd te vroeg. De deur is nog dicht en gaat om exact negen uur open. Dan staan er dus wel zo’n dertig mensen op de stopen van het Zuiderdiep in Groningen te kijk als werkelozen. Bij het CWI hebben ze er blijkbaar geen idee van dat dat voor sommige mensen heel vernederend voelt. Maar goed. Om tien over negen word ik opgehaald uit de wachthal.
“Heeft u ook het formulier met uw persoonsgegevens bij u? Dat heeft u toch gekregen toen u vorige week hier was?” Nou, nee dus. Het volgende half uur was de CWI-medewerker bezig me in vijf systemen in te voeren, en dat ging niet geheel vlekkeloos. De computer had bijvoorbeeld nog nooit van een kunstacademie gehoord, zodat er nu genoteerd staat dat ik een hbo-opleiding voor beeldhouwen en keramiek heb gevolgd. Toen ik daartegen protesteerde omdat ik nog nooit iets met keramiek heb gedaan werd dat weggewuifd: “Dit komt er het dichtst in de buurt…”
Beroep?
Wat doet u? Communicatie? Na een blik op de computer: “Zullen we dan maar communicatiedeskundige noteren?” Prima. Even later werd mijn Bewijs van Inschrijving “uitgeprint”, en daar zag ik bij “beroep van inschrijving” staan: publieksvoorlichter. Toen ik de man daarop wees zei hij nonchalant: “Ja, dat verandert-ie altijd, maar hier staat het goed genoteerd hoor”. We begrijpen nu iets beter waarom Werk.nl voor geen meter werkt.
Mijn paspoort had ik dit keer bij me, maar het ding bleek verlopen te zijn. Dat leidde tot een lichte paniek, omdat ik wel duidelijk maakte dat ik me dit keer niet liet wegsturen. Bij het volgende gesprek moet ik nu mijn nieuwe paspoort meenemen. Ik begrijp niet zo goed dat een paspoort dat twee maanden verlopen is ineens volstrekt onbetrouwbaar blijkt te zijn. Waar zijn we eigenlijk mee bezig? Met het aanvragen van een uitkering, inderdaad. Tja.
Het volgende gesprek?
Ik had het zojuist over het volgende gesprek. Ik dacht in mijn onnozelheid dat het inschrijven bij het cwi en het aanvragen van een uitkering gewoon achter elkaar in één gesprek geregeld zou kunnen worden. Dat blijkt een misverstand. Voor de inschrijving was een uur nodig. Voor het aanvragen van de uitkering wordt een nieuwe afspraak gemaakt op maandag 23 juni. Ik moet dan een dikke stapel formulieren ingevuld hebben, dus ik ben zeer benieuwd hoelang dat gesprek duurt. Waar ik ook benieuwd naar ben is wanneer mijn uitkering ingaat. Vanaf 1 juni heb ik geen inkomen meer, en vóór 23 juni komt daar dus ook geen verandering in.
Formulieren
Over bureaucratie gesproken: op het aanvraagformulier WW (elf pagina’s) staat bovenaan een veelzeggende zin: “Als u iets niet begrijpt in de onderstaande vragen, dan kunt u het antwoord open laten zodat u het later in overleg met de adviseur van het CWI kunt invullen.”
Dat doet het ergste vrezen.
Vragen
Ik had wel een paar vragen.
Hoe het zat met de freelanceklussen die ik altijd al naast mijn reguliere baan deed? Wordt onherroepelijk gekort op mijn uitkering.
Kan er ook worden gepraat over de sollicitatieplicht (minstens één sollicitatie per week)? Na mijn uitleg, dat ik aan alle grote en middelgrote bedrijven in het noorden van het land het afgelopen jaar al één of meer open sollicitatiebrieven heb gestuurd, en dat er momenteel bijzonder weinig geschikte vacatures in de krant staan is het antwoord toch: nee, daar kan niet over gepraat worden. Minder dan één sollicitatie per week, en er worden meteen sancties toegepast.
Het starten van een eenmansbedrijf dan, is dat mogelijk, naast een uitkering? Nee, eigenlijk niet, want de tijd die je erin steekt wordt onmiddellijk gekort. Kijk, dat noem ik nu pas stimuleringsbeleid.
Boodschappenlijst
Bij mijn volgende gesprek moet ik een aantal documenten meenemen. Dat zijn er om precies te zijn vierentwintig, die keurig onder elkaar staan op de Boodschappenlijst WW, die ik ook nog meekreeg.
Hoezo bureaucratie?
Lees ook even over mijn ervaringen met werk punt nl.
Een half jaar geleden had ik ook al contact met het CWI
En hoe kwam ik ook maar weer in deze situatie terecht: tussen twee banen…