Cheryl Pyle is een opmerkelijke jazzfluitiste die al een behoorlijke tijd meedraait, van 1976 tot 1980 aan de westkust van de States, vanaf 1980 in New York. In 2008 speelde ze met de Nederlander Joop Wolters in New York, wat de titel van een van de composities op haar nieuwe soloalbum Inside Dialogue verklaart: Wat een dag! Wolters gaf haar, als dank voor de samenwerking, een kleine digitale recorder (bossbr 600) waarmee ze zelf alle fluit- en baspartijen opnam voor dit nieuwe album.

Inside Dialogue is, misschien ook daardoor, een intiem album geworden, een puur album ook, maar ook een subtiel experimenteel album. Soms hoor je “gewoon” mooie lyrische fluitpartijen, soms ongewone ritmeverschuivingen, en in het titelnummer schuiven er zelfs een paar werelden in elkaar – fluit, bas, gedicht. Bijzonder, breekbaar, fragiel. Het is een vrij gevarieerd album, maar tegelijk ook uitgebalanceerd. Kaal, uitgepuurd, maar in de details kun je horen dat de hele jazzgeschiedenis verwerkt en doorleefd is door deze grande dame, deze jazzfluitiste par excellence. De muziek klinkt in eerste instantie vrij uitgekleed, om het maar zo te zeggen, maar als je langer en beter luistert ontdek je dat het een ontzettend mooi geraffineerd plaatje is. Een aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.