Het idee was goed, en er was een uitstekende band opgetrommeld, met onder meer gitarist Jan Tekstra, violist/saxofonist en mondharmonicaspeler Hubert Heeringa en toetsenist Ruben Mulder. Toch is het eerbetoon aan Bob Dylan in het Fries geen succes. Als je naar de cd luistert kun je er in eerste instantie niet echt de vinger op leggen waarom het nooit echt goed wordt, maar als je de dvd bekijkt wordt het al snel duidelijk. Hier staan mensen volledig langs elkaar heen te spelen en te zingen. En dan kunnen die organist en de saxofonist met nog zo veel overgave staan te spelen, het wordt nooit een echt mooi groepsgeluid.

Daar komt nog wat bij. De vertalingen zijn soms allerbelabberdst. Een van de mooiste Dylanliedjes is Spanish Boots of Spanish Leather, waarin een geliefde naar Europa vertrekt en aanbiedt om van alles aan goud en zilver mee te nemen. Het liedje eindigt lakoniek en aangrijpend met de zin: “nou, als je dan echt iets mee wilt nemen, dan graag Spanish boots of Spanish leather”. Die verdubbeling is wat de tekst zo krachtig maakt, en het terloopse. Als je dat dan vertaalt als “Learen Spaanske skuon” en je maakt er ook nog eens een bombastisch arrangement omheen, dan heb je toch echt totaal niet begrepen waar de kracht van Dylan zit.

Nog één klein voorbeeld: “Knock, knock knockin’ on heaven’s door” wordt hier “rof rof roffel op ‘e himeldoar”… Sorry jongens, maar zo humoristisch heeft Dylan het volgens mij toch echt niet bedoeld.

Maar het voornaamste bezwaar van Dylan in het Fries is dat vrijwel iedereen ongeïnspireerd zit te zingen. En nu kun je wel denken dat Dylan zelf al helemáál niet kan zingen, hij zingt wel degelijk zó, dat hij echt bij je binnenkomt, en dat mis ik hier bij vrijwel iedereen. Ook, moet ik met pijn in mijn hart melden, bij Meindert Talma, die ik perfect geschikt had geacht voor deze klus.

De enige die een nummer van Dylan totaal naar eigen hand heeft gezet en er iets mee gedaan heeft dat echt verrassend is, is de dichter Tsead Bruinja. Maar verder? Okee, de band klinkt af en toe geweldig, maar het zijn bij Dylan toch echt de teksten en de zang die doorslaggevend zijn. Kortom, een teleurstellend project.

• Earder as Letter – Dylan in t Fries – ACB en T2 Entertainment

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.