Eddie Turner is een snoeiharde elektrische bluesgitarist die met elk album strakker en scherper lijkt te gaan spelen. De man zit al bijna veertig jaar in het vak; een groot deel van de tijd als gitarist bij Otis Taylor, en pas in 2005 kwam zijn eerste soloplaat uit. Die sloeg meteen in als een bom, want Turner weet blues, rock, Rhythm & Blues en Afro-Cubaanse ritmes te combineren tot een onweerstaanbare groovende funky mix waar niemand bij stil kan blijven zitten. Psychedelische invloeden, onverwachte wendingen, soms met vreemde, tegenstrijdig lijkende ritmes binnen één nummer die dan toch weer perfect in elkaar haken, kortom, dit is vernieuwende blues zoals we hem graag horen.

Turner weet de oerkracht van de blues vast te houden terwijl hij met de ingrediënten toch een verrassende en pittige gepeperde gumbo weet te bereiden. Luister bijvoorbeeld naar de beginfragmenten van het titelnummer Miracles & Demons – het op zich al heel spannende deel 1 staat halverwege het album, het veel duisterder deel 2 is de afsluiter. Tussen die twee vind je het onbedoeld grappige I’m a Good Man waarin Turner zich (bedoeld of onbedoeld?) als een onbetrouwbare gluiperd neerzet, en het melancholieke Blues fall down like rain – een echte treurblues. Verwacht geen gladde, wollige BB King-blues hier, maar bereid je voor op Jimi Hendrix met scherpe kantjes en ruwe randjes.

• Eddie Turner – Miracles & Demons – Northern Blues

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.