Dick Toering brengt zijn eigen muziek uit op zijn eigen kleine platenlabel, en dat wordt zo langzaamaan een label om in de gaten te gaan houden. Zijn soloalbum Quiet Music Never Ends was al een bijzondere verrassing, en Fragile Bones of Music, dat hij samen met Roland Graeter opnam, is op een geheel andere manier ook al weer verbluffend mooi.

Het verbluffende aan deze muziek is vooral dat je je niet kunt voorstellen dat beide muzikanten elkaar niet kenden voor dit concert, dat in het kerkje van Oostum, op het Groninger platteland, werd opgenomen. Ze ontmoetten elkaar voor de lunch, een uur voor het concert, en kregen het opmerkelijk genoeg voor elkaar niet over muziek te praten. Er was geen plan, geen concept, en geen idee hoe lang ze zouden gaan spelen. Een eerste ontmoeting die met recht magisch genoemd mag worden.

Als je bang bent dat je hier geconfronteerd zult worden met de vreselijkste vormen van free jazz kan ik je geruststellen. Dit klinkt meer alsof er ter plekke gecomponeerd wordt dan dat er vrij geïmproviseerd wordt. Met andere woorden: dit is ook voor de luisteraar interessant en boeiend om naar te luisteren, en niet alleen voor de musici.

Dick Toering speelt gitaar, Roland Graeter cello, maar Graeter gebruikt ook zijn stem en percussie. De magische ontmoeting resulteerde in een album waarin wereldmuziek, jazz, avantgarde, klassiek en rock op een volkomen natuurlijke manier hun plek hebben gevonden in muziek met open luchten en weidse vergezichten. Avontuurlijke muziek, spannende muziek ook, en melancholieke muziek. Mooi.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.