Jeroen Kant is een Brabantse singer/songwriter die in een afgelegen gehucht in een vervallen houten huisje woont. Daar schrijft hij zijn autobiografische liedjes die hij hier met de band Ratten in de Schuur brengt. Soms ingetogen, soms als een halfdronken Tom Waits of Cornelis Vreeswijk. De titel van zijn cd is veelzeggend – Goud of op je bek gaan, want hij doet het op dit album allebei – er zitten pareltjes tussen, en briljante momenten, maar ook uitglijders en slordigheden.

Tegen het einde van de cd begin je te vermoeden waar dat mee te maken zou kunnen hebben, en vallen er een paar puzzelstukjes op hun plaats, bijvoorbeeld de tekst van het liedje Engelengeduld, dat onzuiver overkomt als je het de eerste keer hoort. Als je Kant in de laatste twee nummers vrij parmantig hoort zingen over zijn alcoholprobleem, dan wordt een boel duidelijk, en worden de teksten met terugwerkende kracht nog treuriger dan ze in eerste instantie klonken.

Jeroen Kant maakte, kortom, een prachtig album, dat geslaagd is in het vastleggen van het treurige bestaan van een dronkelap die zelf nog niet helemaal doorheeft dat hij een drankprobleem heeft. Een deprimerend album, maar tegelijk ook een bloedmooi album. Want de liedjes zijn dik in orde en de arrangementen zijn avontuurlijk, spannend en scherp. Alleen die teksten, daar moet je tegen kunnen.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.