Ik heb het niet zo met Idols en andere televisieprogramma’s waarin geprobeerd wordt om popsterren te maken. Meestal is de muziek van volstrekt ondergeschikt belang en gaat het puur om plat entertainment. Dat Lee DeWyze in 2010 American Idols won en nu bekend wordt met vrij gladde popsongs was voor mij dan ook bepaald geen aanbeveling, maar toen ik zijn Slumberland toegestuurd kreeg wist ik daar niets van, en onbevangen luisterend vond ik het een uitstekend singer/songwriter-album. DeWyze zit nu bij een groot label, maar voor die tijd bracht hij twee albums uit bij een klein label in Chicago, en die albums zijn het checken zeker waard, want DeWyze blijkt niet alleen uitstekende liedjes te kunnen schrijven, maar ook goed te zingen. Bovendien zijn de arrangementen hier nog mooi, geraffineerd en intiem, soms met wat psychedelische invloeden. Een ruwe diamant, die heel wat interessanter lijkt dan de American Idol die nu de wereld lijkt te gaan veroveren.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.