Harry Manx en Kevin Breit zijn twee Canadese gitaarvirtuozen die zo goed zijn dat ze met vrijwel iedereen kunnen spelen (en hebben gespeeld, Breit is voor een groot deel verantwoordelijk voor het succes van Norah Jones bijvoorbeeld, maar hij speelde ook op platen van onder heel veel meer kd lang, Hugh Laurie, Lou Reed, Bill Friselle en Cassandra Wilson), maar die ook solo het avontuur met heel veel plezier aangaan.

Harry Manx combineerde de klassieke Indiase ragas met de blues en wist daar een overtuigende nieuwe mix van te maken, terwijl Breit onder meer met zijn band Sisters Euclid rauwe bluesrockachtige avantgardistische muziek maakt die in geen enkel hokje past. Als Harry Manx en Kevin Breit samen gaan spelen gebeurt er iets magisch, bijna alsof JJ Cale een broer heeft gekregen en ze met zijn tweeën net wat rauwer gaan spelen en zingen, terwijl dat relaxte er wel steeds in blijft. Volledig laid-back, maar wel steeds op het scherp van de snede. Pure magie.

Vier jaar geleden maakten ze al een album waar we hier enthousiast over waren (en die het maximale aantal sterren kreeg: 5), en dit is al net zo machtig mooi, en het wordt alleen maar beter als je er vaker naar luistert. Feel-good music met een ruw randje, en dat maakt het net nog een slag beter. Een absolute topper, dit.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.