Michael Chapman kende ik eigenlijk alleen als een voortreffelijke Britse singer/songwriter die, net als bijvoorbeeld John Martyn of John Renbourn, nooit echt heel beroemd is geworden bij een groot publiek. Maar Chapman leverde wel altijd prachtige liedjes af en werd door liefhebbers, en zeker ook door zijn collega’s, hogelijk gewaardeerd. Ik had me eerlijk gezegd nooit echt goed gerealiseerd dat Chapman ook een uitstekende gitarist is, totdat ik dit fraaie dubbelalbum in handen kreeg. En bij beluistering zul je moeten constateren dat de omschrijving “uitstekende gitarist” het understatement van het jaar is. Ik was stomverbaasd over de prachtige, prachtige muziek die hier twee albums lang voor me uitgespreid werd. Ik heb echt met open mond zitten luisteren, en hoewel ik een plaat waarop je alleen een gitarist hoort vaak na een kwartier al slaapverwekkend vind kreeg ik hier de ene luisterkick na de andere. Ik laat van elk album twee fragmenten horen, zodat je niet alleen kunt horen hoe gevarieerd dit dubbelalbum is, maar vooral ook hoe verbazingwekkend virtuoos en verbijsterend goed deze man is.

Je kunt je vaak niet voorstellen dat er maar één man zit te spelen, maar dat is niet het belangrijkste, want virtuositeit kan weliswaar indrukwekkend zijn, maar is vaak juist ook tamelijk slaapverwekkend voor niet-gitaristen. Het zijn bij Chapman de passie en de warmte die je de muziek in trekken. Muziek waar je het houtvuurtje vanzelf bij denkt, samen met de slaperige hond en het goede gezelschap en een goed glas. En dat gitaarspel is ook weer zo verschrikkelijk goed dat ik geneigd ben al Chapman’s oude platen opnieuw te gaan luisteren om vooral ook eens naar dat gitaarspel te luisteren, dat me vroeger nooit echt is opgevallen, omdat hij blijkbaar ook heel goed weet hoe hij met zijn gitaar een goed liedje moet ondersteunen. Maar hier kun je twee cd’s lang genieten van Michael Chapman de gitarist, en voor mij was dat een absolute openbaring. Een magnifieke aanrader.

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.