
operatie boekenkast - afronding
De vier bovenste vakjes zijn gevuld met het tijdschrift Wereld en wat andere populairwetenschappelijke tijdschriten uit de jaren vijftig en zestig. Daaronder staan wat cartoonpockets. Met de cd’s stokte het op een bepaald moment. Er liggen nu nog een paar ongesorteerde stapels te wachten.
Links detectives en thrillers, rechts reisboeken en aanverwante boeken. Het eenzame vakje bevat boeken met essays.
Het begint er nu al een beetje op te lijken.
Linksonder kinderboeken, rechts daarvan zes planken poëzie, en nog het een en ander.
En eindelijk, eindelijk kunnen ook de grotere cartoonboeken bij elkaar en naast de rest van de cartoonverzameling.
En dan de neiging bedwingen om in die cartoonboeken te gaan bladeren…
En het systeem met de schuine planken blijft ideaal, vooral bij kunstboeken. Je kunt ze nu zo neerzetten dat het verschil in formaat bijna niet meer opvalt.
En zelfs het grootste exemplaar uit de Acme Novelty serie van Chris Ware past nu in de kast (en eerlijk gezegd was het dat boek dat de maat voor dit vak bepaalde…).
Hetzelfde geldt voor mijn bescheiden verzameling atlassen – het grootste exemplaar moest in het vak passen, en door bovendien de breedte te variëren past het nu allemaal perfect.
En eindelijk kon de kast gevuld worden. Een leuk werkje, maar het hele huis (inclusief uiteraard alle andere boekenkasten) werd overhoop gehaald. Ik bleek nog een flinke doos te kunnen vullen met dubbele boeken (ander omslag, maar ook gewoon dubbel). En waar is Blue Highways van William Least Heat Moon toch in vredesnaam gebleven? Ik had gehoopt dat hij nu wel tevoorschijn zou komen, maar heb ik hem dan toch een keer uitgeleend? En het treurigste is dat ik nog steeds te weinig ruimte heb voor de Nederlandse literatuur.