De eerste plaat zit.

Linkslijnend, maar daardoor wel een dikke kier langs het plafond, die naar rechts toe steeds smaller wordt. Aan het eind zit de plaat strak tegen het plafond aan. We zitten hier op een hoogte van 3 meter en dertien centimeter, dus als de kast klaar is zie je hier niks meer van.

Links wordt hij lekker strak, maar nu gaat de kier naar rechts. Maar eindelijk, eindelijk hebben we dat stomme raampje weg kunnen werken…

Deze kier is al iets minder breed.

Door die kieren was de onderste plaat nu net iets te groot, waardoor ik er over de hele lengte een centimeter af moest zagen met de decoupeerzaag. Dat golft dan behoorlijk, want recht zagen over een lang eind is lastig als je geen cirkelzaag hebt. Gelukkig verdwijnt de onderste rand achter een drempel.

Aan de latten kun je zien hoe schots en scheef het plafond zit.

Dat vieze stuk muur is een erfenis van een van de vorige levens van ons huis – het was ooit een bakkerswinkel, en die onderste helft van de muur was speciaal bewerkt met iets afwasbaars.

Hier riep Rik nog net op tijd “Ik dacht dat je er hier isolatie in wou stoppen?” Gelukkig zaten er nog maar drie schroeven vast, want inderdaad, omdat dit een buitenmuur is kwam er een laag piepschuim achter de achterwand van de kast.

Deze muur was weer op een andere manier schots en scheef (hol en bol) waardoor er geen noemenswaardige kieren ontstonden. Daardoor paste de onderste plaat perfect.

Ik bouw mijn kasten met aluminium profieltjes. Bij de vorige kast heb ik met de drempel zitten modderen doordat ik me met een om-het-hoekje-schroevendraaier in alle bochten moest wringen. Nu zette ik het profieltje vast aan de drempel., zodat ik alleen maar op mijn buik op de grond liggend een paar schroefjes vast moest draaien.

De eerste drempel, en de eerste rekenfout. De drempel is in de berekeningen tien centimeter hoog, maar daar had ik de plaat die plat komt te liggen niet meegerekend. Dat betekent dat de staande planken straks bijna twee centimeter te lang zullen blijken.

De plankjes liggen er al even, zodat je een idee krijgt van de vier kolommen die straks ontstaan.

Bij de tweede drempel moest links een hoekje worden aangepast. Bovendien moest er rechts onder ook een beetje gesmokkeld worden om de snoeren wat ruimte te gunnen. Internetsnoeren zijn het met name.

Je kunt al zien dat we in de hoek in de problemen gaan komen straks, al is de gekozen oplossing wel slim, vind ik zelf. Geen loze hoek straks.

De planning voor deze eerste echte dag was de achterwanden en de drempels erin. Toch was er nog tijd om de eerste planken vast van profieltjes te voorzien.

De truc om ze evenwijdig te krijgen – de twee tegenoverliggende draagplanken leg je naast elkaar, zodat de profieltjes exact tegenover elkaar komen, waardoor de boeken straks ook echt waterpas staan.

Ze liggen er nog los in, maar zo wordt het straks. De linkerplank moest overigens nog twee centimeter worden ingekort, omdat het plafond op die plek twee centimeter lager blijkt te zijn als de rechterplank.

• Verder naar dag 4