Ik had vier ijzerzaagjes gekocht, voor alle zekerheid, om de profieltjes op maat te zagen. Dit waren de eerste zeven stukjes profiel van dertien centimeter. Het tweede ijzerzaagje was op dat moment al onbruikbaar geworden.

Zo gaat het in zijn werk – het aluminium profiel klem in de workmate, en met de elektrische decoupeerzaag met ijzerzaagje wordt het profieltje bij de viltstiftstreep doorgezaagd zonder druk uit te oefenen.

Zo zag het zaagje er uit na drie keer zagen – de tandjes zijn gewoon helemaal weg. Bij de vorige kast knapte er heel af en toe een zaagje als ik te lang achter elkaar doorging – dan werd het zaagje te heet. Maar dit heb ik nog nooit eerder meegemaakt. Het zijn ijzerzaagjes van Black & Decker, geschikt om ijzer van twee millimeter door te zagen. De profieltjes zijn dunner. Na tien minuten waren de vier zaagjes alle vier volslagen bot en viel er niets meer te zagen.

Gelukkig hebben we een handige buurman, die zelf toevallig ook aan het klussen was. Hij had nog wel een haakse slijper liggen waarmee het moest lukken. Ik had nog nooit van een haakse slijper gehoord, maar ging het ding meteen proberen. Dat ging inderdaad, en vlot ook. Het enige probleem was dat hij wat grof was, en…

Alles werd wat heet. Daardoor begon het aluminium meteen te smelten, met dit fraaie, absoluut artistiek verantwoorde resultaat. Alleen zijn de profieltjes zo niet meer te gebruiken. En zo werd ik teruggeworpen op de goede ouderwetse handzaag.

Alleen gaat het met die handzaag wat minder snel allemaal, waardoor ik wat later dan de bedoeling was toekwam aan het boren van de gaatjes en het monteren van de profieltjes op de planken.

Profieltjes met gaatjes. Ik had een oude boormachine waar een uitfreesboortje op zat, maar die machine heeft het nu eindelijk, na vele jaren trouwe dienst, toch begeven. Op een andere boormachine blijkt hij minder goed te werken, vreemd genoeg. Dat zit de zijkant van het profieltje ineens in de weg. 

Toen konden er weer wat profieltjes op de juiste plek op de planken geschroefd worden. Ook dat ging niet van een leien dakje. Bij de schroefjes die de man van de Hubo me had meegegeven hoort een bitje, waarvan de kop al begon te slijten. Ze hadden ze niet los te koop, dus ik kocht nog een doosje, omdat daar ook weer een bitje in zit, en ik de schroefjes ook nodig had. De kop van dat bitje knapte er bij het derde schroefje met een droge tik af.

Van dit bitje knapte het kopje.

En van dit bitje was de kop al snel afgesleten. Ik vond het wel sympathiek dat er in een doosje schroefjes een bitje meegeleverd wordt, maar als de kwaliteit zo inferieur is word ik toch al snel iets minder enthousiast. Gelukkig had ik nog wat schroefjes over van de vorige kast. Dat bleken kruiskopschroefjes te zijn, en de bijbehorende bitjes bleek ik ook nog te hebben, dus ik kan met schroeven nog heel even verder.

De eerste plank zit op zijn plek, het gat bovenin is zo goed mogelijk weggewerkt, dus de eerste plankjes kunnen er zo in.

Met enige vertraging staat aan het eind van de middag de eerste kast er. Dit is het kastje voor cd’s. Er zitten nog wat ongewenste kiertjes hier en daar, maar die werken we later wel weer weg.

Het onderste plankje kon nog net met de om-de-hoekschroevendraaier worden vastgeschoefd voordat ook dat ding het begaf…

• Verder naar dag 5