operatie boekenkast - dag 7
De trap is eerst zeer grondig met een speciaal sopje schoongemaakt (met een nieuw middel dat minder agressief is dan ammoniak). Dat moest omdat het hout ooit met olie bewerkt is, en je er anders niet overheen kunt verven. Schuren viel nog niet mee.
Het zaagsel zat op het laatst overal. Mijn neus snoot ik om het half uur en mijn ogen gingen steeds meer jeuken.
Van de nieuwe plankjes moest het scherpe randje afgeschuurd worden, zodat de verf straks beter houdt.
Een heel klein deel van het slagveld.
De trap. Aan het eind van de dag kon ik geen schuurmachine meer zien. Ik heb vandaag alleen gepauzeerd voor een boterhammetje tussen de middag en een kopje thee. Het is nodig, maar deze schuurdag vind ik het minste van de hele klus.
Van kwart over acht tot kwart over vier ’s middags heb ik staan schuren, en ’s avonds tintelden mijn vingers nog van de schuurmachines. Voor de grote stukken de vlakschuurmachine, voor de kleine een driehoekschuurmachientje. Niet alleen de kast moest geschuurd (met name de scherpe randjes), ook de trap, want die krijgt dezelfde kleur als de kast. Met dat soort zaken blijken de kinderen hier overigens conservatiever dan hun ouders, want die vinden dat de trap donker en somber moet blijven…