Rodney DeCroo heeft een buitengewone, karakteristieke stem waar ik even aan moest wennen. Dat duurde een half nummer, en toen was ik helemaal om, want DeCroo is een geweldige singer/songwriter die eenzelfde soort aantrekkingskracht heeft als Bob Dylan in zijn eerste elektrische periode. Hij heeft ook net zo’n soort band om zich heen staan – strak spelend, hecht, maar tegelijk heerlijk rommelig en soepel, waardoor het steeds spannend blijft. Queen Mary Trash is een dubbelalbum, maar het verveelt werkelijk geen moment, want DeCroo is een ijzersterke liedjesschrijver. Die liedjes worden bovendien zo goed gearrangeerd en gespeeld dat je dit album eindeloos kunt blijven draaien – een pure groeidiamant die wel eens kon uitgroeien tot een klassieker in zijn soort.

Rock, country, Americana, zet er maar een stempeltje op, maar vergeet niet dat de Amerikaanse Canadees Rodney DeCroo een eigenzinnige gast is die we gerust op dezelfde hoogte mogen zetten als Steve Earle of John Prine en ja, zelfs Bob Dylan. Als je bij zijn stemgeluid in eerste instantie denkt “Wat is DIT?” zou ik je toch willen vragen even door te zetten, want het went echt, en uiteindelijk is de muziek van DeCroo niet minder dan verslavend. En zijn liedjes, die zing je al heel snel mee. Het zou me overigens helemaal niet verbazen als anderen die liedjes zouden oppakken en er hits mee gaan scoren, want Rodney heeft zelf niet meteen een stem voor de hitparade, vermoed ik. Maar dat dachten we van Dylan vroeger ook, dus ach…

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.