Dick Toering woont op het platte Groninger land, en als je zijn muziek hoort denk je onwillekeurig: “een wijde blik verruimt het denken”. Toering speelt gitaar op een zijn eigen unieke manier, met speciaal geprepareerde elektrische gitaren, en op zijn eerste soloalbum, Quiet music never ends, hoor je alleen zijn gitaren, en je ziet de stille uitgestrektheid van dat wijdse Groninger landschap er bijna bij.

Dat Toering beïnvloed werd door de meest uiteenlopende muzikanten als Miles Davis, John Cage, Pink Floyd of Sonic Youth en dat hij zelf in verschillende rockbands speelde (Kleg, Soom, en het meer folkse Lister) of dat hij met verschillende internationale grote namen samenspeelde, dat mag je als luisteraar allemaal vergeten, net als het feit dat hij hier alternatieve stemmingen op zijn gitaar toepast en verschillende speeltechnieken hanteert, want waar het hier om draait is dat Toering heel basale muziek maakt die direct aanspreekt – meditatieve, melodieuze, lyrische muziek die vaak heel minimalistisch klinkt, maar die tegelijk heel spannend blijft.

“Quiet music never ends” is een album dat zijn titel mooi waarmaakt, want het is inderdaad een stil, ingetogen, intiem, plaatje dat lang nawerkt, en dat je graag opnieuw opzet. Intrigerend mooi, vooral omdat het nergens verveelt. We hebben er drie volstrekt willekeurige fragmenten uit geplukt – uit het eerste nummer, uit het laatste (veertiende) en een stukje uit het zevende nummer. En nogmaals – (en dat is ook voor gitaristen interessant) – je hoort alleen geluiden die gemaakt zijn met de gitaar. Een absolute aanrader.

  • Dick Toering – Quiet music never ends – Listermusic lm006

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.