Beste S en R,

Hierbij wil ik even bevestigen dat ik maandag niet zal kunnen werken.
Ik zet nog even op een rijtje hoe het afgelopen vrijdag allemaal liep. S belt mij om half drie ’s middags met de vraag of ik wel een noodklus kan doen, diezelfde dag en van maandag tot en met woensdag. Diezelfde dag lukt niet, maar ik zeg in eerste instantie toe dat ik vanaf maandag aan het werk ga. Voor de duidelijkheid: het gaat hier om het allersimpelste telefoonwerk, dat volgens mij meer dan twee klassen beneden het werk zit dan waar ik voor ingeschaald ben.

Even later realiseer ik me dat mijn kinderen komende week een week lang voorjaarsvakantie hebben. Ik ga meteen bellen om te kijken of ik ze ergens kan laten logeren, of een oppas te regelen. Voor mijn jongste zoon lukt dat, hij logeert tot en met donderdag ergens, maar voor mijn dochter van vijftien niet. Die dochter is gehandicapt en het is dus niet verantwoord haar een dag alleen thuis te laten. Mijn partner werkt in de gezondheidszorg en heeft maandag dienst van half 8 tot 4. Voor dinsdag lukt het me wel wat te regelen.

Tegen vier uur vrijdagmiddag bel ik S om uit te leggen dat ik maandag niet zal kunnen werken, maar dinsdag en woensdag wel. S accepteert dat niet en zegt het als werkweigering te beschouwen. Ik denk dat na bovenstaande uitleg duidelijk zal zijn dat ik dat niet acceptabel vind. Zeker niet omdat ik weet dat na vier keer “weigeren” een ontslagprocedure in gang zal worden gezet.
Nog even voor de duidelijkheid: ook op zaterdag en zondag ben ik nog aan het bellen geweest om iets te regelen. Dat is niet gelukt.

In dat licht bezien valt het mailtje dat R mij diezelfde vrijdag stuurt ook slecht. Ik citeer:

“Inmiddels hebben wij jou op twee functies voorgesteld bij TPG Post en Wolters Noordhof, bij beiden hebben de werkzaamheden te maken met data-entry en gegevens controle.”
We hebben onlangs (op 7 februari) een gesprek gehad waarin mij werd duidelijk gemaakt dat ik werk zou moeten accepteren dat twee schalen lager ingeschaald is dan het werk dat ik tot nu toe deed. Tijdens dat gesprek heeft R samen met mij een inventarisatie gemaakt van banen waar ik voor open sta (receptie bijvoorbeeld) en banen die ik liever niet zou willen aanpakken omdat ik van mezelf weet dat ik daar niet goed in ben. Het bevreemdt me, dat ik nu juist die banen aangeboden krijg waarvan ik uitdrukkelijk heb gezegd dat ik daar niet geschikt voor ben, namelijk het meest simpele typewerk. Ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat jullie op deze manier moedwillig op “werkweigering” aansturen.

Even een paar opmerkingen rond het accepteren van werk dat twee schalen lager zit: volgens mijn vakbond (FNV Bondgenoten) is het zo dat ik werk zal moeten accepteren dat twee schalen lager zit binnen mijn divisie. Ik heb zelf aangegeven dat jullie voor mij best breder binnen Randstad mogen zoeken. Ik stel me in dezen dus buitengewoon flexibel op, dacht ik. Ik heb ook al aangegeven dat ik bereid ben in maart telefoonwerk te gaan doen dat voor mijn gevoel ver onder mijn niveau zit.
Een ander punt: het is een misverstand te denken dat als je een bepaald niveau hebt, je elke baan die onder dat niveau zit moeiteloos kunt aanpakken. Ik denk dat het zeer onverstandig is om mij in te zetten op “data entry” en vergelijkbare klussen.

Nog een puntje. Als ik afgelopen november “gewoon” werkeloos was geworden had ik de komende twee jaar geen werk hoeven accepteren dat twee schalen lager zit. Bij Randstad zit ik na drie maanden al op dat punt. Daar heb ik nooit moeilijk over gedaan, want ik wil ook graag weer aan het werk. Maar als jullie deze maandag inderdaad als “werkweigering” aanmerken zal ik een officiële klacht indienen, want ik accepteer dat absoluut niet. Ik heb er namelijk alles aan gedaan om toch maandag gewoon aan het werk te kunnen gaan. Normaalgesproken zou ik op die dag een snipperdag genomen hebben, maar dat werd me nu niet eens meer toegestaan.

Met vriendelijke groet,

H M

(zondag 23 februari 2003)