In de jaren zeventig kon je in Groningen op maandagavond films zien voor een rijksdaalder, in de beste filmzaal van de stad (Camera aan het Hereplein, vóór de verbouwing). Het ging om de betere filmhuisfilms, en de programmeur zorgde regelmatig voor verrassingen. Zo had de eerste Japanse film die ik ooit in de bioscoop zag de onwaarschijnlijke titel De Blinde Samoerai, en ik was zeer onder de indruk. Niet alleen omdat het een prachtige film was om te zien, maar ook vanwege de eigenaardige held, die niet alleen zweterig,  blind en lelijk was, maar ook zeer zachtmoedig, aardig en begiftigd met veel gevoel voor humor.

De naam van deze held tegen wil en dank is Zatoichi, en hij is eigenlijk een rondreizende masseur die met gokken wat bijverdient. Als er echter onschuldigen gemolesteerd dreigen te worden verandert hij in de onvoorstelbaar snelle samoerai die met zijn zwaard verbazingwekkende dingen doet. Een kaars omhoog gooien bijvoorbeeld en in de lengte doorklieven, zo, dat de twee helften brandend en wel naar beneden komen. Dat klinkt alsof we hier met een karikatuur te maken hebben, maar daar is Zatoichi toch te veel een mens van vlees en bloed voor.

Het bijzondere van die film was dat je het ene moment hardop zat te lachen terwijl je het volgende ogenblik ontroerd een brok in je keel zat weg te slikken.

shintaro katsu

De Blinde Samoerai was een van de films die ik graag nog eens zou willen zien, dus ik ging eens op speurtocht. Tot mijn lichte verbijstering blijken er zesentwintig films rond Zatoichi te zijn gemaakt en rond de honderd televisieafleveringen, steeds met dezelfde acteur, Shintaro Katsu. De verhalen spelen steeds rond 1800, en Zatoichi hoort tot de laagste klasse, maar maakt op iedereen die hij tegenkomt indruk, ook doordat hij eigenlijk nooit zijn goede humeur verliest. Ik ben overigens helemaal geen liefhebber van vechtfilms, maar de zwaardvechtscenes in de Zatoichifilms hebben allemaal iets gestileerds, alsof je naar moderne dans zit te kijken. Adembenemend, ook als je niet van zwaardvechters houdt.

Er zijn een paar Engelse dvd’s te vinden (dat wil zeggen, met Engelse ondertiteling), maar ook drie dvd’s met zes van de films met Nederlandse ondertiteling. Steeds twee films op één dvd, van goede kwaliteit, en anders dan het hoesje zou doen verwachten, in kleur.

Als je eens kennis wil maken met een sympathieke anti-held in humoristische films zonder al te veel diepgang, maak dan eens kennis met Zatoichi, want deze feel-good-films zijn, wat mij betreft, redelijk verslavend.

Bestel de dvd’s hier via een bekende webwinkel: