Tous Les Soleils is een heerlijke film over een docent barokmuziek die afscheid moet nemen van de doden in zijn leven om weer verder te kunnen. Dat klinkt wat vreemd, maar dat is toch waar de film om draait. De muziek, die hier geleverd wordt door het onvolprezen barokensemble L’Arpeggiata, helpt daarbij.

Alessandro is een alleenstaande vader die zijn vrouw aan een auto-ongeluk verloor toen zijn dochtertje nog maar een baby was. Als Italiaan woont hij al sinds die tijd in Frankrijk en voedt zijn dochter alleen op. We stappen in zijn verhaal als zij vijftien is en ze hun huis delen met Allessandro’s anarchistische broer, die Italië ontvlucht is vanwege Berlusconi (er komt in de film onder meer een hilarische scene voor waarin zijn verzoek om politiek asiel wordt afgewezen) en die gezworen heeft het huis niet uit te komen zolang Berlusconi aan de macht is. Hij loopt constant in een badjas rond en smeedt met de dochter plannen om Allessandro aan de vrouw te helpen. Ook dat levert menige hilarische scene op.

De dochter wordt verliefd, en Allessandro vindt de opvoeding lastiger dan ooit. Ondertussen volgen we zijn bijbaantje als voorlezer van ernstig zieke mensen en zien we hem in een vriendenclub die een groot huis op het platteland heeft gekocht, dat op instorten blijkt te staan. Toch is het geen slapstick-komedie geworden, maar een behoorlijk overtuigende tragikomedie, met een groot aantal levensechte mensen waar je steeds meer van gaat houden.

broer en dochter smeden plannetjes...

En tussendoor zingt Allessandro bij een muziekgezelschap dat wat lijkt op L’Arpeggiata, en geeft hij les, waarbij we hem tijdens de tarantella’s op de tafels zien dansen. Toch is zijn gestorven echtgenote altijd in zijn leven aanwezig, en die treurige ondertoon, die melancholie, maakt het feitelijk tot zo’n goede film. Ook bij de mensen die hij voorleest is de dood altijd dichtbij, en bij de begrafenis van Agatha, een elegante oude vrouw waar hij in de loop der jaren een hechte band mee heeft opgebouwd, ontmoet hij haar dochter. Die ontmoeting heeft weer gevolgen die hoop geven voor Allessandro’s toekomst.

Een lichte, maar toch ook serieuze film, met veel bijzondere humor, melancholie, en prachtige muziek. De film begint en eindigt met die magnifieke muziek. Mooier kan het niet.

  • Tous les soleils – een film van Philippe Claudel – Lumiére

Klik op het driehoekje om het fragment te beluisteren.