Van de stomme film hebben opmerkelijk genoeg alleen de slapsticks het enigszins overleefd. Er loopt op dit moment (juli 2006) op de BBC een serie waarin volledig gerestaureerde klassiekers van Laurel en Hardy, Charlie Chaplin en Buster Keaton met veel succes aan een nieuw publiek gepresenteerd worden. De komische stomme film die op mij als kind het meeste indruk maakte heb ik er nog niet gezien, maar bij YouTube vond ik er wel al een fragment van. Ik was bang dat het weerzien tegen zou vallen, maar ik zat net zo gespannen op het puntje van mijn stoel als vijfenveertig jaar geleden. En misschien vond ik hem nu zelfs nog leuker omdat mijn hoogtevrees in de loop der jaren zeker niet minder is geworden.

We hebben het over de slapstickklassieker Safety Last uit 1923 van de immer bebrilde komiek Harold Lloyd, die deze film opnam met een echte wolkenkrabber, en zonder veiligheidsnetten. Vooral dat laatste vind ik nog steeds absoluut onvoorstelbaar. De film duurde oorspronkelijk vijftig minuten, later werd er een ingekorte versie uitgebracht van de wolkenkrabberscenes, en nog later een zeventig minutenversie. Wat je hier ziet is dus echt maar een fractie van deze bloedstollende maar tegelijkertijd onweerstaanbaar grappige film. Hij is op dvd op dit moment helaas alleen in een prijzige box verkrijgbaar. Bij Google Video kun je dan nog een voor mij verbijsterend fragment van dit fragment bekijken.

Het beeld van die man die aan een klok hangt is blijkbaar zo sterk in het Amerikaanse collectieve geheugen gegrift, dat The New Yorker er voor een themanummer over de Digitale Tijd een variatie op kon maken: