
les triplettes de belleville
Het stripverhaal is al jaren geleden volwassen geworden met boeken als Maus van Art Spiegelman of de boeken van Chris Ware, de tekenfilm moet het vooral hebben van korte films en van films die weliswaar voor kinderen bedoeld zijn, maar die ook voor volwassenen zeer te genieten zijn. Zie bijvoorbeeld Spirited Away en Howl’s Moving Castle van de Japanse tekenfilmmaker Miyazaki.
Uit Frankrijk komt het onverwachte meesterwerkje Les Triplettes de Belleville. Het verhaal is niet echt belangrijk – een oma voedt een ietwat melancholieke jongen op en probeert er achter te komen waar zijn interesses liggen. Hij krijgt zo een hond en gaat fietsen, en komt op die manier in de Tour de France terecht (oma masseert zijn kuiten met een slagroomklopper en zijn rug met een grasmaaier…). Dan wordt hij ontvoerd en wordt het verhaal nog absurder dan het al was.
De kracht van de, in vrij donkere kleuren gemaakte, film zit hem in de details en in het feit dat de tekenaar en scenarist zijn kijkers serieus neemt. Je moet goed opletten, want anders ontgaat je weer een van de vele visuele grappen. Veel somberheid en treurnis, maar met zo veel humor gebracht dat je je ogen uitkijkt. De lobbes van een hond zorgt voor een aantal fraaie running gags, maar ook oma is geweldig.
Op het eerste gezicht lijkt de film wat traag, maar dat is schijn, want er gebeurt ondertussen bijzonder veel, waarbij je vooral ook goed op de details moet letten. Een film om heel erg van te genieten, en om heel snel weer te bekijken, omdat je na afloop het gevoel hebt dat je toch nog te veel over het hoofd hebt gezien.
-
Les Triplettes de Belleville – Sylvain Chomet