Goede cultuurprogramma’s zijn moeilijk te vinden op de Nederlandse televisie, zeker als je, zoals ik, uit principe de commerciële zenders links laat liggen en je je dus voor het culturele aanbod op de publieke omroep richt. Berucht is inmiddels het verdwijnen van het blokje op de zondagmorgen – drie kwartier Vrije Geluiden gevolgd door drie kwartier Boeken, twee voortreffelijke programma’s waarin achtereenvolgens aandacht was voor muziek die je nergens anders hoort en literatuur, door middel van lange, vaak inspirerende gesprekken met schrijvers.

Er werd door de zendermanager op een tamelijk arrogante en neerbuigende manier gereageerd op kritiek – op het tijdstip van Vrij Geluiden werden een tijdlang wat series van de eindeloze reeks video’s van André Rieu en zijn Muzikale Fruitmand-orkest uitgezonden, en er kwam een algemeen programma waarin wat brokken muziek en wat brokjes boeken terug te vinden waren, liefdeloos aan elkaar geplakt. Mondo heeft het dan ook nog geen heel seizoen uitgehouden.

Voor de muziek moeten we nu uitwijken naar een uitgebluste Paul Witteman, die zijn klassieke muziek-hobby mag uitleven, en die af en toe ook wat andere muziek in zijn programma toelaat, maar voor Boeken komt nu dan toch een opvolger, met de prachttitel Brommer op Zee, naar een verhaaltitel van Maarten Biesheuvel over een man die met zijn brommer 40.000 kilometer over zee wil rijden om iets te doen wat nog nooit iemand heeft gekund.

Goed nieuws, zou je zeggen, maar dan weet je nog niet wie het programma gaat presenteren. Dat is namelijk de verschrikkelijke Wilfried de Jong. Er schijnen mensen te zijn die hem goed vinden als interviewer, maar daar hoor ik absoluut niet bij. Het enige radioprogramma waar ik elke dag naar luister is Met het oog op morgen, elke avond van 11 tot middernacht, en dat programma kent wisselende presentatoren die eigenlijk allemaal goed tot zeer goed zijn, op één na – Wilfried de Jong, de man die altijd precies de verkeerde vragen stelt, zich nooit lijkt te hebben voorbereid, en die daardoor altijd alleen maar voor een hoop ergernis zorgt. Tegenwoordig luister ik op dinsdag dan ook niet meer naar het Oog, en helaas zetten ze hem ook steeds vaker op zaterdag in, dus valt die dag nu ook regelmatig weg. Jammer, want ik vind dat je een rotte appel juist niet meer ruimte moet geven.

Ik vrees dus dat Brommer op Zee een programma wordt waarin schrijvers steevast “kritisch” ondervraagd zullen worden door Wilfried de Jong, die al snel duidelijk zal maken dat hij “uiteraard” niet de kans heeft gezien hun hele boek te lezen. In plaats van een enthousiasmerend programma waarvan je zin krijgt om boeken te lezen wordt dit een programma waardoor je een hekel aan schrijvers en hun boeken krijgt. Let maar op.

Ik hoop uiteraard dat ik ongelijk heb en dat de Belgische Ruth Joos voldoende tegenwicht zal weten te bieden, maar ik vrees het ergste. Kijk alleen al maar eens goed hoe ze er bij staan op de promotiefoto van de VPRO voor het programma.