Tjalie Robinson is, in zijn verschillende schrijversgedaanten, een van mijn favoriete schrijvers. Ik lees dan ook alles wat hij geschreven heeft (zover ik het te pakken kan krijgen), en heb ook zijn biografie met plezier gelezen.

Met zijn brievenboek had ik, eerlijk gezegd, in eerste instantie wat meer moeite. Hier hebben we namelijk te maken met wat minder sympathieke kanten van de schrijver, en dat was voor mij toch een ietwat ontluisterende ervaring. Robinson slaat af en toe zelfs ronduit antisemitische taal uit, klinkt regelmatig behoorlijk bitter en verzuurd, en toont zich juist in die persoonlijke brieven, die duidelijk nooit voor publicatie bestemd waren, niet altijd van zijn aardigste kant.

Toch loont doorbijten in dit geval, want er staan in dit boek ook zeer veel brieven die Robinson wel degelijk laten zien zoals ik hem als schrijver dacht te kennen. Maar het blijft een merkwaardig confronterend boek, dit brievenboek, en ik blijf me er licht ongemakkelijk bij voelen, omdat ik het gevoel blijf houden dat ik hier echt de privécorrespondentie van iemand aan het lezen ben.

Hoog tijd dat nu alle Piekeransen van een Straatslijper eindelijk herdrukt worden, voorzien van uitgebreide voetnoten. Want het blijft vreemd dat nu wel een biografie en een brievenboek verkrijgbaar is, maar de fantastische verhalen alleen antiquarisch of diep weggeborgen in vergeelde tijdschriften te vinden zijn.

• Schrijven met je vuisten – Brieven van Tjalie Robinson – Bezorgd en ingeleid door Wim Willems – Prometeus – ISBN 978-90-446-1197-7

• Meer over Tjalie Robinson