Lars Gustafsson schreef een van die zeldzame dichtbundels die ik steeds weer opnieuw oppak, en waar ik waarschijnlijk mijn hele leven in zal blijven lezen. De gedichten zijn al in 1988 voortreffelijk uit het Zweeds vertaald door Bernlef (die een tijd in Zweden heeft gewoond), maar de bundel was een tijdlang niet meer verkrijgbaar. Daar kwam ik achter toen ik het bundeltje weer eens aan iemand cadeau wou geven.

Gelukkig is daar nu verandering in gekomen, want het is opnieuw uitgebracht in een prachtig gebonden boekje (met leeslint) en een perfect passend omslag. De uitgever is nu Hoogland & Van Klaveren, en ze hebben inmiddels nog twee boeken van deze bijzondere dichter en schrijver uitgebracht. Maar nu even over de bundel waar het hier om gaat, De stilte van de wereld voor Bach.

De gedichten van Gustafsson zijn bijna doorzichtig van helderheid, maar tegelijk tipt hij in zijn gedichten ongrijpbare zaken aan, terwijl ongemerkt het geheim alleen maar vergroot wordt. Neem als voorbeeld het titelgedicht van de bundel, dat je hier rechts kunt lezen. Gustafsson weet hier heel beeldend een stilte en een leegte op te roepen die bijna gaat leven, alsof het verleden krakend tot stilstand komt, en tegelijk barst uit alle kieren van dit gedicht de liefde voor muziek. Het mooie is dan ook nog eens dat moderne componisten juist het geluid van houthakkersbijlen weer in hun muziek toelaten, waardoor de cirkel op een geheimzinnige manier weer rond wordt.

Maar dat laatste is uiteraard iets dat in mijn hoofd gebeurt, al worden de associaties in gang gezet door het gedicht van Gustafsson. En dat is iets wat zijn gedichten vaker doen, bij mij althans. Blijkbaar bouwt de dichter ruimte in voor zijn lezer. En misschien komt het daardoor dat zo’n bundel werkelijk een leven lang mee kan gaan.

• Lars Gustafsson – De stilte van de wereld voor Bach – Uitgeverij Hoogland & Van Klaveren – ISBN 978-90-76347-74-3